Düşman sınıflar [3]

93#🍁

"Azra iyimisin sen?"

"Değilim Erkan iyi falan değilim peşimden gelmeyi kes"

"Şu durumda seni yalnız bırakacağımı düşünme sorun ne?"

"Rahat bırak beni Erkan"

İki günlük dağlık evde geçirdikleri zaman sona ermişti. Azra'yı bugün okulda gerekenden fazla sinirli gördü ne olduğunu sorsada söylememekte ısrarcıydı. Israrları sonucu kendisinden kaçmak için okulu ekmişti yinede bu kendisinden kurtulmaya yetmemişti

"Derdin ne senin?"

Yükseltiğim sesimle adımlarını duraklattı. Sonunda durmuştu başka türlü dikkatini çekmeyi başaramıyordu bu kızın, gözlerindeki yaşlarla bedenini bana döndü bense ağzından çıkaracaklara kulak verdim

"Benim derdim nemi Erkan bunumu merak ediyorsun? Benim derdim sensin Erkan yalnız kalmak isterken peşimden gelen sen beni rahatsız ediyorsun....Çok mu iyi anlaşıyorduk hangi durumda olduğumdan sanane bir derdim var yada yok bu neden seni ilgilendirsin"

Omuz silktim "Sümüklü bir kızı çekmek hoşuma gidiyor desem"

"Defol git Erkan"

"Şu saatten sonra çok geç bir kere ektim okulu nereye gidiyorsan anca beraber kanca beraber. Nereye gidiyorsun küçük hanım?"

"Cehennemin dibine Erkan"

"Farketmez cehennem adam seçmiyor nasılsa her türden insan giriyor bizim de kolay gireceğimize garanti veririm tam cehennemlik insanlarız"

"Kendi adına konuş" diyerek burun kıvırdı küçük hanım, yinede az öncekine göre sesi daha kontrollü sakin ve gözyaşlarının musluklarını daha açmamıştı bu iyiye işaretti. En azından kafasını dağıtılabilir ağlamasına sebep olan düşüncelerini çekebilirdi. Herşeye rağmen Azra'nın hayatında neler döndüğünü deliler gibi merak ediyordu. İlk Asel'e yerleştiğinde hayatının yolunda olmadığını sezinlemiştim belki ailesi belkide bilinmeyen bir sevgili onu şuan ağlatan şeydi bunu bilemezdi

"Daha iyimisin?"

"Sayılır"

"İyi bir dinleyiciyimdir sorun neyse bana anlatabilirsin, eski düşmanlıklara bir son versek yeni dostluklara yelken açma fikri sana da güzel gelmiyor mu?"

"Sana nasıl güvenebilirim seni ne kadardır tanıyorum Erkan? Hayatımda olanları anlatacak kadar samimi yakın değiliz o yüzden kurcalamasan bu konuyu senin için daha iyi"

"O zaman baştan alalım, ben Erkan Kansu ana adı Naciye baba adı Recep bilindik orta halli bir aileye mensubuz evin tek çocuğu değilim ama aralarından en büyükleri benim benden küçük üç tane erkek kardeşim var. Faruk,Enes,Polat üçüde bir birinden haylaz aynı abileri, küçük kız kardeşim abisine çekmemiş ne yazıkki o daha çok annesine çekmiş hakkımda bilmen gereken enterasan birşey yok katil veya hırsızlık mesleklerine daha merak salmadım bu hayatta en sevdiğim tutku müziğim çocukluğumdan bu yana bir kez olsun o gitar parmaklarımın arasından çıkmadı
Not: Talibim yok değil ama bir sevgilim yok....Artık beni tanımadığını söyleyemezsin"

"Öylemi dersin?"

"Çayı kaç şekerli içtiğime kadar soracaksın yani?" Sırıtmam genişlerken bana bir çocuğa bakar gibi usanmış bir bakış fırlatıp önüne döndü daha birşey sormadım elinde sonunda anlatacaktı konuşmaya paylaşmaya ihtiyacı vardı. Sessizliğimi korumayı sürdürdüm

"Babam..."

Cümlenin devamı gelmedi. Yutkundu neler hissettiğini anlayamıyordu duyguları karmakarışıktı bu açık ve net görünüyordu