BackRead

Chapter 7

Day of Surprises

Dein's POV

It was Monday morning, makulimlim ang panahon na tila ba'y gustong gusto na nitong umulan ngunit pinipigilan pa. Hindi ko alam pero biglang tumulo ang aking mga luha sa di malamang dahilan.

Sa kasalukuyan naririto ako sa aking kwarto, nakaupo sa aking malambot at malawak na kama. Hindi na mawari ano ba talaga ang nararamdaman. Umaasa akong May bago akong matatanaw ngayon sa aming paaralan.

Umuwi muna si Sam para sa kanila na magbihis at mag-ayos nang sarili. Ditto nga siya nang stay for about 2 weeks pero hindi niya dala ang gamit niya ditto still umuuwi rin siya kapag papasok siya ayaw niya kasing nalilihis ang paningin niya sa akin.

Pagkatapos kong magmuni-muni ay agad narin akong nagbihis nang aking uniporme at agad nang lumabas nang aking kwarto.

Pagkalabas na pagkalabas ko ay agad kong nakasalubong si manang Ceiling na nakangiti sa akin.

"Good morning Liza" saad nito.

"Good morning manang" I replied

"Ahmm manang pagtapos kong kumain pakisabi kay Mr. Monte na ihatid ako sa school, wala akong gana magdrive ih" I said with a bubbly face.

" Ok, kumain ka na muna" manang said.

Then natapos na akong kumain nang paborito kong almusal. Ay inihatid na ako ni Mr. Monte sa school.

Pagkababa na pagkababa ko ay agad akong pumunta sa classroom namin, dala-dala ang paborito kong blue bag with a blue notebooks inside.

Pagdating ko sa loob nakita ko si Zackarie kasama si Shamira. Hindi ko na lang pinansin, hanggang sa naasar na ako sa kanila. Alam mo yun naimbento ang salitang paaralan para mag-aral at hindi para sa nakikita ko ngayon, hindi na talaga ako natutuwa.

"Huh. Ang aga naman nang landian, paalala ko lang school to hindi motel?!" May pang-aasar kong sambit. Ewan ko lang muka kasing hindi tatablan ang dalawang ito mukang sanay na sanay na.

"Pinariringgan mo ba kami?" Nagbingi-bingihan nyang ani, nagpaawa pa siya sa boyfriend niyang hindi nakakatuwa.

"Bakit?! May iba pa ba ditong naglalandian?! As if ako yun? At isa pa bakit tinamaan ka ba?!" Tugon ko.

"Palibhasa hindi ka PINIPILI?! Kaya napaka bitter mo, at isa pa wala ka kasing say sa ganda ko at sa ganda nang hubog nang pangangatawan ko kaya ganyan ka. Puno nang insecurities sa katawan." nang-aasar niyang ani.

"As if minahal ko talaga siya? Ang low naman nang standards ko kung siya lang ang mamahalin at iiyakan ko kung sakali, ah ganon na pala ngayon talaga ang mga lalaki sa hubog at ganda lang nang katawan bumabase. Sa pagkakaalam ko kasi kahit gaano ka pa kaganda at kahit na balingkinitan ang iyong pangangatawan, kapag nagsawa sayo iiwan ka rin niyan. Oppss this is not a threat nagpapaalala lang" nagmamatapang kong sambit. Ang sakit non ha inemphasize pa talaga niya yung word na pinili. But i am used to it, sino ba namang hindi masasanay kapag araw-araw pinapamuka sayo na hindi ikaw diba.

Hindi na siya muling nakasagot nang dumating si Sam. Iniabot niya agad sa akin yung reviewers namin. Ang kapal naman, kasing kapal nung muka nung dalawang naglalandian. Kagaya nang sabi ko kanina i am not bitter i am better. At hindi ako magpapatalo sa kanya, yes hindi ko siya matatalo sa ganda nang katawan but yes i have brain and i know this is much enough.

-Library-

Nagtataasan ang mga lumang bookshelves dito. Pero hindi mo akalaing ang mga libro dito'y hindi man lamang ata dinadapuan nang gabok. Napakalinis at tila napakakaakit basahin.