Beautiful Day
Maaga akong umalis sa hospital.
Pangalawang araw nang naka-confine si Den and she is doing fine.
Malapit nang magsimula ang klase namin and bale half lang kaming pinapasok ngayon, ako lang ang magrereport at lahat sila ang judge ko. Parang panel pero hindi lahat sila magtatanong sa akin. Parang advice lang din as a classmate and para makatulong din ako kasi alam ko namang hindi lang ako ang malimit na nagkakaroon ng mental problems sa amin, madalas ko rin silang nakikita na umiiyak at hindi ko naman sila malapitan isa isa kasi alam ko rin naman sa sarili ko na wala akong maitutulong not until ito ang ibinigay na topic sa akin ni sir Jed medyo nagtaka ako at first kasi ring yung class namin pero ganito ipapareport niya.
"Good morning everyone" pag bati sa amin ni sir Jed ang aming math and science teacher namin.
"So, for today and the last day of our class, and welcome to SEM break" dagdag pa nito. Mas ikinagulat ko is ako pala ang nagtop sa class kaya pala ganito yung topic na ibinigay niya sa akin. Ngayon alam ko na kung bakit.
"Let's listen to our top 1 in Class, Ms. Garcia it is now your time" pagbibigay niya sa akin nang oras. I just nodded and go in front of the class. Medyo kinabahan ako kasi ako pala yung top 1 pero syempre kailangan kong panindigan na nakatayo na ako sa harap at lahat sila ay nag-aantay na magsimula na akong magsalita.
"Ahmm Good Morning" saad ko. Panimula ko sa kanila.
"Today I am going to talk about mental health" pagsisimula ko, at madami sa kanila ang nagtataka nilang tingin sa akin. Alam ko na naiisip nila, at siyempre sasagutin ko na yun bago pa may magtanong.
"Yes, nagtataka kayo kasi Engineering yung class natin pero nag memental talk ako. Kasi alam kong hindi lang ako sa atin ang mahina ang mental health, hindi lang ako yung nahihirapan kapag naiistress nang sobra, hindi lang ako ang nagkaroon nang anxiety" pandagdag ko sa introduction ko.
"May tanong ba kayo?" Pagsisimula ko. Para kasi silang may mga clariffication kaya nagtanong na rin ako.
Nagtaas nang kamay si Zhaun.
"Yes, Mr. Dy" pagtanggap ko sa pagtaas niya nang kamay. Alam ko namang hindi niya hihirapan ang tanong niya.
"Paano mo masasabi kapag ang isang tao ay nakakaramdam nang sobrang stress kung hindi naman niya ito ipinapakita?" Pagtatanong nito sa akin. Akala ko madali lang pero napaisip akop bigla, paano nga ba?
"Ibig sabihin lang non, he/she is strong enough to face reality. Para lang din yang panliligaw, hindi magiging sayo kung magiging torpe ka diba at mas lalong hindi ka makakaalis sa lugar na madlim jung hindi mo iuusad ang mga paa mo., ganoon din kapag naghahandle nang stress. As time goes by mas nagiging matatag at matibay ka, kapag nakikita mo na ang sarili mo sa dilim there is nothing wrong with that as long as mas nagiging totoo ka sa sarili mo. that's all" sagot ko.
Narinig ko ang pang-aasar ng mga kaklase ko sa amin. Whats wrong with them explanation lang naman yun walang personalan.
"Let's continue,una ang mga kabataan naman ay masyado nang busy sa paghahanap agad nang makakarelasyon, at dahil sa dahilang iyan ay nagiging emosyonal sila at naiisipan nang magpakamatay dahil sa sakit na nararamdaman nila. Which is not right naman diga, kasi for the sake of infatuation, maling isarkripisyo mo ang sarili mong buhay para lang sa taong hindi naman para sayo atr sinaktan ka lang naman. I saw someone mga nagpipigil na agad ng luha, at nagpatuloy na ako sa pangalawa.
Pangalawa, sa panahon ngayon masyado na tayong nagiging busy sa pag aaral ni hindi na nga natin alam kung okay pa tayo ea, minsan ba naitanong mo na sa sarili mo ang mga katagang; Okay ka pa ba? Kaya mo pa ba? Hindi ka ba nagsasawa sa paulit-ulit na pangyayari? ni minsan ba nasagot mo ang mga katanungang ito, yung mga simpleng bagay na kailangan alam mo at alam mong makakatulong sayo para magrow ka is naisasakripisyo mo narin. And from that nag start ka naring i doubt yung sarili mo for some unknown or a priceless values that reasons in life. " huminga muna ako nang malalim kasi baka maging emosyonal ako sa topic na ito.
BINABASA MO ANG
BackRead
أدب المراهقينEverything comes in a right way and manner just wait for it. Kasi kung para sayo para sayo. You can bring all your memories back but you can't bring back the same person you loved before. Photo not mine.