BackRead

Chapter 22

Revelation

Sam's POV

Ang saya nang vacation ko, ang saya talaga pero lahat nang iyon ay nagbago at mukang lumalaki at lumalala pa ang world war 3 dito. Kung dati hindi pa umaabot sa minimum ang pag-aaway nila ngayon mukang malala na talaga ang problema sa bahay na ito.

Nagulantang ako nang pag-uwi ko sa Maynila ay ito ang madadatnan ko. Nag-aaway si Mom at Dad for I don't know what the reason is.

"I want him to know the truth". nanggigigil na saad ni Mom kay Dad, palagi na lang bang ganito dalawa na nga lang kaming magkapatid tapos palagi pa silang wala sa bahay tapos puro away pa kapag umuuwi sila.

"Sige sabihin mo nang layasan ka nang batang yan" sigaw ni dad kay mom. Akala ata nila hindi pa ako uuwi, at alam ko namna na ako yung batang sinasabi nila.

Nung una ayoko sanang makinig kase akala ko business matters lang naman yung pinag-aawayan nila, pero nung marinig ko yung mga katagang iyon ay hindi na ako nakapagpigil pa.

"What truth?!" I said habang nagpipigil nang pag iyak, ayokong maging mahina lalo na sa harap ni dad.

"Sam?! Bakit ka nandito, wala ka manlang pasabing uuwi ka na" mom said while wiping her tears off. Gulat na gulat si mom ea, tipong nakakita siya nang multo.

"Anong totoo" i said i clenched my hand to hold my anger.

"Anak, you are not my real son, we adapted you from my friend, namatay sila matapos ka niyang inihabilin sa akin, they both died in a car accident, but you are a real Garcia, your real mother is the sister of Henry Garcia, father of Dein" she said while crying. Masakit talaga bilang ina na hindi niya naiparamdam sa anak niya na mahal na mahal niya ito.

Actually i don't want to see mom crying like this pero nasasaktan din ako, isipin mo for almost 19 years ko na nabubuhay nagawa nilang ilihim ito sa akin. Sana man lang sinabi nila ang lahat lahat noon pa man para hindi na ganito kalaki ang impact sa akin. Masakit malaman na ampon ka pero ang tanong nasaan na ga nga pala ang parents ko.

"Mom, pano mo nagawang ilihim ito sa akin, di mo pa alam na palagi ko na lang naiisip na hindi ako mahal ni Dad, yun pala totoo hindi mo talaga ako anak" i said and yung luha na kanina ko pang pinipigilang pumatak ay malayang dumadaloy sa aking mga pisngi. Akala ko malakas ako pero kapag pamilya na ang pinag-uusapan wala ea taob na agad ako. Mahina ako kapag pamilya na, alam ko na hindi nila ako anak matagal na akong nakakahalata hindi lang ako nagkakaroon nang chance magtanong kasi palagi silang wala at the same time ayoko pang malaman noon.

"Naitago ko ito dahil ayokong mawala ka sa akin, you know that i love you so much, minahal kita na para kitang totoong anak" she said. oo totoo na naipaparamdam sa akin ni mom minsan pero iba ang pagtrato nila kay Samieh, mas binibigyan nila nang oras at panahon. Nakikita ko rin na kapag siya kailangan nang suporta sa school kompleto kami tapos kapag sa akin si Tito Henry lang ang kasama ko.

"Sam, sorry for what I did, alam kong masakit para sa iyo na matrato na parang wala lang sa pamilya na ito, i saw your worth every time na may na-achieve ka sa buhay mo, Everytime na nagagawa mong protektahan si Dein and also Samieh and everytime na nagagalit ako sayo hindi mo ako nilalayasan, i am very proud of you my SON" he emphasized the world 'son'. Sa unang pagkakataon nagbago ang pananaw k okay dad, hindi na ako ganoong galit sa kanya pero nakakaramdam parin ako nang inggit sa kapatid ko, pero alam ko naman na mali yun she is just 16 years old kaya mahirap na pabayaan ko siya. Tsaka wala naman siyang kasalanan.

Ngayon ko lang narinig na banggitin niya ang mga salitang matagal ko nang inaantay na sabihin niya,ngayon ko lang din naramdamang parte ako nang pamilya na ito. Ngayon lang, madalas akong pagalitan oo pero hindi naman siguro ibig sabihin noon ay ako'y wala nang silbi sa kanila, mahal na mahal ako ni Samieh kaya hindi ko sila kayang talikuran at iwan.