BackRead

Chapter 19

Cousin's Quarrel

Hindi ko inakala na sa mismong resort ko pa nakita itong taong ito.

Kahit na nasaktan niya ako noon ea. Parang nawala kasi ngayon nakikita ko siya na nasasaktan at nahihirapan. Natatakot lang akong icomfort siya kasi baka mahulog ulit ako. Mahirap na kasi baka bigla na lang mabali ang matibay na tulay na ginawa ko para maitawid ko na yung mga nararamdaman ko sa kanya. Ayoko na kasi pagod na ako.

Hindi ko na napansin na narating ko na pala ang room ko. Dahil kaninang kanina pang nagugulumihanan ang aking isipan. Ngayon ko lang naalala na dapat mag-aayos ako nang maletang kinuha ko kay kuya Clyde. Hindi ko naman basta basta lang kinuha kasi nagpaalam naman ako.

Nakapasok na ako sa loob ngayon, and nakita ko yung maleta, nanlaki ang aking mga mata sa aking natunghayan, punong puno ito nang doreamon na maliliit. Agad naman akong pumunta sa kwarto ni kuya Clyde. Syempre doreamon yun ea, gustong gusto ko siya. Kaya ganoon na lamang ang aking tuwa nang makita ko ang alam.

'knock 'knock

Then I opened the door. No one answers me kaya ako na ang nagbuka. I saw Kuya Clyde was on the floor, nakapikit siya and di ko alam ang gagawin ko. Natataranta na ako. Akmang papalabas na ako nang kwarto nang bigla siyang magising. Tawa siya nang tawa. Yung tawa na parang hindi na makahinga kasi sobrang pula na niya, at naiinis ako sa kanya.

"hey, di ka nakakatuwa?!" Asar kong sambit. Alam naman niya na sila ang kahinaan ko tapos ganoon pa ang gagawin niya.

"Bakit ba kasi ganyan reaksiyon mo ea, natutulog lang naman ako ah" sambit niya sabay hagalpak nang tawa niya. Natutulog what the heck ang laki laki nang kama nila tapos sa sahig lang siya matutulog.

"Alam mo naman na ayaw kong May mawawala pa saakin diba?! Takot na akong masaktan ulit, takot na ulit akong umiyak" malungkot kong sambit. I hate him in this terms alam ko naman na nagbibigo lang siya ang problema alam naman niya na hindi ako magandang asarin at alam naman niya na palagi kong siniseryoso ang mga bagay bagay.

"Sorry na" sambit niya pero tumatawa pa rin siya. Hindi naman sincere at alam kong pag pinatawad ko siya agad uulitin niya ulit ang mga bagay na parati niyang ginagawa kaya hindi ko muna siya papansinin.

"I hate you" sambit ko at aalis na sana ako nang pigilan niya ako. Magiging maginoo yan tapos bigla bigla na naman niya akong kikilitiin.

"Sorry na" tapos nyang sabihin iyon ay niyakap niya ako sabay kiniliti sa may tagiliran. Hindi ako nagkamali, gustong gusto ko manapak ngayon kasi nahihirapan na talaga akong makahinga.

"Ano ba hahahaha, tigilan mo na nga apology accepted na lagi ka naman kasing mang prank namang ganyan hindi siya nakakatuwa pramis" sambit ko habang mamatay parin kakatawa sa ginagawa niya pero inihinto nya lang nung muntik na akong nahimatay katatawa. At alam naman niya na masama akong mapagod nang sobra.

"So, bati na tayo" nagpout siya habang sinasabi iyon. Muka siyang itik napapangiti ako sa pinag-iisip ko dahil nakakatawa naman talaga.

"Oo na, and thank you pala" I smile but pilit pa rin yun kasi naasar pa rin ako sa pinaggagawa niya sa akin kanina. Umpisa pa lang kung hindi ko lang talaga siya love baka nagalit na talaga ako nang tuluyan sa kanya.

"Saan?" Nagtatakang saad. Maang-maangan pa nga, hindi ba niya talaga alam ang laman nang maleta na dala niya.

"Sa mga doreamon duon sa loob nang maletang hiningi ko sa iyo" saad ko at bigla namang nagbago ang aking mood. Dahil nabanggit ko na naman ang salitang doreamon it lightens my mood, ewan ang lakas nang dating ni doreamon sa akin.