Back to School"
Goodbye 20__ Hello & welcome 20__!! Hay! ang bilis talaga ng panahon parang kailan ko lang kasi nakilala ang mga ito eh. Hahaha nga pala Anniversary ni Ana at Char ngayon at the same time birthday ni Ana pinagsabay nalang namin parehas din naman yon kainan haha peace!
Nagmamadali ako ngayon papuntang school kasi nga diba kasasabi ko lang kung ano ngayon.
na..na...na..na..na..na.. (everymove by hillsong kids) ay! palaka! cellphone ko ba yon? hindi, hindi halata naman siguro ako lang naman ang naglalakad ngayon sa kalsada diba. kaya sinagot ko na si Melissa lang pala ang tumatawag.
Oy! mel bakit??
Melissa: pastora asan ka ngayon? nasa may gate ng Usep na ako ikaw?
papunta narin ako dyan mel wait mo ako huh!
Melissa: sige-sige pas!!
san ba tayo magkikita nila char? mel??? bakit walang sumasagot? mel?? hello?? mel?? wala na talagang sumasagot.
PASTORA!!!!
SIGAW NI melissa mula sa malayo. huh! mel kailangan ba talagang ipagsigawan na pastora ako hehe..
kaya pala di na sinasagot ni Melissa ang tanong ko kanina pa pala niya in-end ang call nahiya tuloy ako sa ginawa ko. at hanngang ngayon pa nga ang cellphone ko nasa tenga ko pa kaya dahan- dahan ko itong ibinababa baka mahalata pa ni Melissa at pagtawanan ako nito.
kaya ito at naglalakad na kami ni Melissa
Lakad!
Lakad!
Lakad!
Teka nagmamadali ba kami ni Melissa! hinihingal ako sa ginagawa namin ah! halos tumatakbo na kasi kami. kami ba si char? at parang kami ang may anniversary ngayon sa sobrang pagmamadali haha. Pero talagang dapat lang naman kami na magmadali kasi ang laki ng role namin ngayon ni Melissa alam niyo ba kung ano? taga palakpak lang naman kami sa charana loveteam. hehehe kinikilig talaga ako!!! kaya sa mga bitter dyan wag masiyadong bitter huh? be HAPPY!!! & smile ::)
Ana Fe's POV
Papuntana ako ng school ay mali sa tambayan pala. kanina pa daw sila andon lagot na talaga ako! naman o! bakit ngayon pa nag traffic ng ganito kahaba.? bakit ngayon pa kung kailan ako nagmamadali?! 1:00 p.m yong usapan eh.. tapos ngayon quarter to 2 na patay na talaga ako! ay! mali di pa dapat ako mamatay kasi birthday ko pa pala! ang sarap ng bumaba at maglakad nalang feeling ko mauuna pa akong dumating nitong sinasakyan ko. takbuhin ko nalang kaya yong school! kainis naman o! naiiyak na talaga ako.
After 12345678987654321234567654321 andito na nga akosa harap ng boarding house. nakakatakot parang ayoko ng pumasok ano kaya ang mga mukha nila ngayon baka umuusok na sila sa galit?? pero kailangan ko itong gawin!
tok! tok! tok! no reply! galit talaga tong mga ito eh!! lagot na kaya pinihit ko nalang ang doorknob!
O__O silang lahat nakatingin sa akin mukhang galit! ay! mali galit talaga.
June: dumating ka pa!
Sorry kasi------
Airah: ayan! reason tita! lagi ka nalang ganyan lagi ka nalang may rason!
Melissa: wala ng magagawa ang reason mo!
Keziah: tara! na nga dapat nauna nalang tayo sa library kanina eh... may natapos pa sana tayo!
at nagtayuan na silang lahat iiwan na nila ako pupunta na sila ng library at ngayon kami nalang ni Sarah ang naiwan.
Sar, traffic kasi eh... naiiyak na ako
Sarah: pabayaan mo na ang mga iyon.baka may mga monthly period!!
Monthly period!!! ng sabay,! sabay! talaga.. at tuluyan na nga akong umiyak...
oo na kasalanan ko na! kung sana umalis ako ng maaga sa bahay kahit gaano pa kataas yong traffic di pa rin sana ako ma l-late.
Sarah: pssh!! tahan na birthday mo pa naman ngayon!!
ng marinig ko iyon mas lalo na akong naiyak birthday na birthday ko di kami bati ng mga kaibigan ko... si char at Sarah nalang ang makakasama ko nito mag c-celebrate ng birthday.
Tinawagan ko si char!!
char: hello!!
char!!
char: umiiyak ka ba!!??
nag-away kami nila june!
Char: bakit!??
late kasi ako sa usapan namin eh...
char: ayan! kasi lesson na iyan sayo! dapat pag may usapan dumating ka sa oras!! at pinatayan niya na ako ng phone..
galit na rin sa akin si char!! ano ba ang nangyayari sa akin ngayon!! niyakap nalang ako ni Sarah..
ito ako ngayon naka shades alangan naman kasi namamaga yong mga mata ko eh.. kaiiyak papuntang mamma Marias pizzerias, kami nalang ni sarah ang mag c-celebrate ang sakit! sakit! nag-away kami ng mga kaibigan ko tapos kami rin ni char at wow! sa birthday ko pa talaga.
Hindi pa kami nakakarating sa Mamma Marias may anim na taong nakatalikod at isa-isang humarap sakin o__o! di ako makapaniwalasa nakikita ko kaya tinanggal ko ang shades ko at di nga ako nagkakamali ang mga kaibigan ko nga! Binasa ko ang mga dala nilang illustration board.
HAPPY B-DAY & HAPPY ANNIVERSARY ANA FE!!
tapos biglang sumulpot si char sa likod ko may dala siyang bulaklak at mga balloons. di ko napigilan ang sarili ko at umiyak na talaga!! akala ko galit kayo sa akin! akala ko ito na yong pinakamalungkot na kaarawan ko!!
Analie: drama lang yon an!
Hannah: para di ka sasama sa amin sa pag-alis kanina sa boarding house!
sarah: di naman talaga nag library ang mga iyan ginawa lang nila ang mga ito para ma surprise ka. sinadya talaga namin yon! Actually tapos na ang research work natin ginawa na ni Hannah. Binigay na ni char ang mga dala niya at niyakap ako.
Ayyyiiieeeeeee!!!!!!! kinilig kami!!! sabay nilang pito!!
Kaya pumasok na kami sa loob at kumain na hahaha picture, picture din at syempre tatahimik muna para sa pagkain.
Author's note: kung gusto niyo makita ang kaganapan sa birthday ni ana punta lang kayo sa facebook ni analie caintoy at hanapin niyo sa mga photos ko hehehe...
At dahil extended ang aming Christmas ngayon lang kami nagbigayan ng mga exchange gift namin. akalain niyo yon ang nabunot ko ay si airah at ako rin yong nabunot niya, tapos si Melissa at Sarah nagkapalitan lang din si Ana at June ganon din at si Keziah at Hannah o diba! Amazinnnngggg!!!!
Pagkatapos ng kasiyahang yon. Ito at haharapin na naman namin ang aming mga exams at ang kadalasang nangyayari tuwing exam ay
ano pa? edi ! kopyahan! kahit strict na yong prof. gagawa at gagawa talaga ng paraan para makakopya. at sa aming lahat si Airah ang pinaka swerte kasi naman sa dinami-dami ng pwede niyang makatabi ang prof. pa talaga.
BINABASA MO ANG
Tropang Walang Iwanan
MizahIto ay kwento ng magkakaibigang hindi ko alam kung paano naging magkaibigan. Pero isa lang ang masasabi ko pasaway man at mahilig sa mga kalokohan. Pero masasabi kong sila ang aking tropa na kahit kailan ay di nang-iiwan. Sa kainan, kwentuhan, kulit...