Οι χορδές της νύχτας

Σχέδιο παρακολούθησης

Δύο ημέρες αργότερα

Οικία Ροδρίγες, Κολωνάκι, Αθήνα

Στην αίθουσα είχε απλωθεί μια βαριά ησυχία, υπογραμμίζοντας τα τελευταία λόγια του άνδρα που καθόταν στην κορυφή του τραπεζιού, και προετοιμάζοντας το επόμενο ξέσπασμα οργής του, όπως η ηρεμία πριν την καλοκαιρινή καταιγίδα.

Τα μαύρα του μαλλιά γυάλιζαν από το ζελέ και ήταν, όπως πάντα περιποιημένα και χτενισμένα προς τα πίσω. Ωστόσο αυτή τη φορά μία μικρή τούφα είχε ξεφύγει και έπεφτε μπροστά από το μέτωπό του. Μοναδικό ενδεικτικό στοιχείο της σύγχυσής του, σε αντίθεση με το ανέκφραστο πρόσωπό του.

Με αργές, προσεκτικές κινήσεις ακούμπησε τους αγκώνες του πάνω στο τραπέζι. Αυτό έκανε αμέσως τους δύο ψηλούς, μελαχρινούς άνδρες πίσω του να τσιτωθούν και να κάνουν ένα βήμα μπροστά, έτοιμοι να εκτελέσουν άμεσα οποιαδήποτε εντολή του.

Τους έκανε ένα νεύμα, δείχνοντάς τους ότι η κατάσταση ήταν υπό έλεγχο και έπειτα γύρισε στα πέντε άτομα που κάθονταν δεξιά και αριστερά του.

Κοίταξε τον καθένα μέσα στα μάτια. Τρεις άντρες και δύο γυναίκες, μία ηλικιωμένη και μία νεαρή. Στο τέλος, το βλέμμα του στάθηκε σε έναν μεσήλικα άνδρα με αυστηρό, στρατιωτικό παρουσιαστικό.

«Ο γιος σου εμποδίζει τα σχέδιά μας, Έκτορα», κατέληξε με ψυχρό τόνο που δεν πρόδιδε κανένα συναίσθημα.

«Κάνω ό, τι μπορώ, αρχηγέ. Αν νιώθει ότι απειλείται, θα μιλήσει», γρύλισε ο άντρας, παλεύοντας να κρύψει τον εκνευρισμό του. «Και αν μιλήσει, χαθήκαμε».

Ο άνδρας στην κορυφή κάγχασε ειρωνικά. «Εσύ, χάθηκες, Έκτορα. Μόνος σου».

«Εσείς με ανακατέψατε σε όλο αυτό», αντιγύρισε εκείνος. «Έκανα όσα μου ζητήσατε: απάλλαξα τους άνδρες σας από την κατηγορία. Η συμφωνία ήταν ότι θα είχα την πλήρη κάλυψη και προστασία σας! Ο Χάρης δεν έχει καμία σχέση μαζί μου!» Ο εκνευρισμός του ήταν πλέον εμφανής.

Η νεαρή γυναίκα απέναντί του άφησε ένα υπεροπτικό γέλιο. Οι καστανές μπούκλες της αναδεύτηκαν, καθώς τίναξε το πηγούνι της υποτιμητικά. «Καλή τύχη...»

«Κίρκη!», την επέπληξε ο αρχηγός αυστηρά, ενώ εκείνη υπάκουσε στριφογυρίζοντας τις κόρες των ματιών της αλαζονικά.

Έπειτα εκείνος στράφηκε ξανά στον άνδρα που έτρεμε από εκνευρισμό.

«Δεν μ' αρέσουν ιδιαίτερα οι τρόποι σου. Από ότι φαίνεται, εσύ είσαι εκείνος που αποτελεί εμπόδιο στα σχέδιά μας. Δεν θα ήθελα ο Διευθυντής να απογοητευτεί από τον τρόπο διοίκησής μου... Εξάλλου, θα θεωρηθείς αμελητέα απώλεια, αν και δεν νομίζω αυτό να σε παρηγορεί ιδιαίτερα...» Έδειξε να το σκέφτεται για λίγο. Έκανε νόημα στους δύο άνδρες που στέκονταν βλοσυροί πίσω του. «Χοσέ, Ερνέστο... Rápido, por favor. Las voces me molestan».