Οι χορδές της νύχτας

Πικρά λόγια και αλήθειες

Το γεγονός ότι κάποια δικηγόρος είχε αναλάβει από το πουθενά την υπόθεση του αδερφού μου μού φαινόταν αδιανόητο. Ήταν αδύνατο να το αποδεχτώ τόσο εύκολα. Από όσο είχα καταλάβει, ο αδερφός μου δεν είχε σχεδόν καθόλου χρήματα, πόσο μάλλον για να καταφέρει να πληρώσει την υπεράσπισή του. Ωστόσο, εκείνη η παράξενη κοπέλα με τον χαρτοφύλακα και το κουστούμι είχε εμφανιστεί την τελευταία στιγμή σαν από μηχανής θεός και είχε αναφέρει ξεκάθαρα το όνομά του.

Ίσως πίσω από όλο αυτό κρυβόταν ένα παιχνίδι που αγνοούσα. Όσο περισσότερο βυθιζόμουν σε εκείνον τον κόσμο, τόσο περισσότερο αποκτούσα την αίσθηση ότι δεν μπορούσα και δεν έπρεπε να εμπιστεύομαι κανέναν.

Εν τω μεταξύ, η Μαντώ κοιτούσε σαν χαμένη τους αστυνομικούς που κρατούσαν τον Φοίβο και τον Μάνο μακριά, πιέζοντας τα χέρια τους πίσω από τις πλάτες τους. Κοιτούσαν ο ένας τον άλλον έντονα μέσα στα μάτια με πείσμα και κανένας τους δεν επέτρεπε στον εαυτό του να απομακρύνει πρώτος το βλέμμα του.

Με την άκρη των ματιών μου είδα τον Μάνο να σφίγγει τα δόντια του. Έκανε μια απόπειρα να ορμήσει ξανά προς τον Φοίβο, αλλά ο αστυνομικός τον έσπρωξε μακριά.

«Αν κάνετε οποιαδήποτε άλλη κίνηση να χτυπήσετε ο ένας τον άλλον εδώ μέσα, δε θα δείξουμε καμία επιείκεια», τους προειδοποίησε. Κοίταξε απειλητικά τον Μάνο. «Έγινα κατανοητός, νεαρέ;»

Εκείνος δεν απάντησε. Είχε στρέψει ξανά το βλέμμα του προς τον ξανθό και ένας μυς τρεμόπαιζε στο σαγόνι του.

«Έγινα κατανοητός;», τον ξαναρώτησε ο αστυνομικός πιάνοντας τον σφιχτά από τον ώμο. Μόνο τότε καταδέχτηκε ο Μάνος να τον κοιτάξει. Αρκέστηκε σε ένα θετικό νεύμα.

Ύστερα γύρισε να με κοιτάξει, αλλά εμένα κάτι άλλο είχε ήδη προλάβει να τραβήξει την προσοχή μου. Σηκώθηκα αργά από το μέρος που καθόμουν και πλησίασα τον πίνακα ανακοινώσεων που κρεμόταν απέναντι.

Όλοι με κοίταξαν με απορία.

Καρφιτσωμένη με μία κόκκινη πινέζα, μια αγγελία εξαφάνισης κάλυπτε όλες τις υπόλοιπες ανακοινώσεις. Έσμιξα τα φρύδια μου παραξενεμένη. «Αγνοείται ο Ιωάννης Μπογδάνος, διακεκριμένο στέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας. Εθεάθη τελευταία φορά την Πέμπτη 22 Αυγούστου, ώρα 9.53 π.μ».

Ένα πράγμα μπορούσα να σκεφτώ. Οι συμπτώσεις ήταν πάρα πολλές για να θεωρηθούν συμπτώσεις. Μέσα σε τρεις μέρες είχε εξαφανιστεί ο πατέρας ενός εγκληματία που ίσως είχε σχέσεις με τη μαφία και την απαγωγή του παππού μου, είχαν δολοφονηθεί δύο μέλη του Φοίνικα και κάποιος είχε παγιδεύσει τον αδερφό μου ως ένοχο στη δολοφονία τους.