Οι χορδές της νύχτας

Κανόνες (Μέρος 1ο)

Λίγες ώρες αργότερα

Ο Μάνος ξεκλείδωσε την πόρτα με αργές, μηχανικές κινήσεις, ενώ εγώ, λίγα βήματα πίσω του, έπαιζα νευρικά με τα δάχτυλα των χεριών μου.

Λίγο μετά το τηλεφώνημα που έκανε κάθε κύτταρο του κορμιού μου να τρέμει απ' τον φόβο, ο αδερφός μου αποφάσισε, απρόθυμα, να συμβιβαστεί με τα δεδομένα και να αφήσει το θέμα της προστασίας μου στον Μάνο. Και εγώ η ίδια το είχα αποδεχτεί. Δεν είχα επιλογή, εξάλλου. Δεν μου είχαν αφήσει κανένα χρονικό περιθώριο. Υπήρχαν επικίνδυνοι άνδρες, που με κυνηγούσαν για να τον βλάψουν. Που θα μπορούσαν να μου κάνουν κακό, όπως στον παππού μου. Πρώτη φορά ένιωθα να απειλούμαι. Ήταν τρομακτικό συναίσθημα. Πρωτόγνωρο.

Η Μαντώ μου είχε παραχωρήσει ευγενικά έναν σάκο με δανεικά ρούχα, που ισχυρίστηκε πως δεν της έκαναν πια. Κάποια στιγμή θα την ευχαριστούσα. Προς το παρόν δεν είχα μυαλό για τίποτα πέρα από την απαγωγή.

Ο Αλέξης μού είχε υποσχεθεί ότι θα ήταν μόνο για λίγο. Ότι, μόλις γινόταν καλύτερα και μπορούσε να περπατήσει χωρίς να πονάει, θα ερχόταν να με βρει. Ότι δεν θα με άφηνε μόνη μου ξανά. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολευόμουν να τον πιστέψω.

Κάποια στιγμή ήρθαν να τον επισκεφθούν οι δύο δίδυμοι αφρικανοί, ο Μπόκα και ο Νταν. Αφού τον ρώτησαν για την κατάστασή του και τις τυχόν εξελίξεις, τον ενημέρωσαν για ένα περιστατικό σε μία λέσχη. Δεν μπόρεσα να ακούσω αρκετά. Η Μαντώ επέμενε να τους αφήσουμε μόνους και να ετοιμάσουμε τα πράγματά μου. Ήμουν σίγουρη ότι τους κάλυπτε. Δεν ήθελαν να ακούσω ορισμένα πράγματα, προφανώς.

Εγώ, όμως, ήμουν αποφασισμένη να κάνω τα πάντα για να μάθω τι κρυβόταν πίσω από όλο αυτό το μυστήριο. Και θα το έκανα. Δεν θα πήγαιναν τσάμπα όλες οι ώρες που είχα αφιερώσει διαβάζοντας τα βιβλία της Άγκαθα Κρίστι.

Ο αδερφός μου με συμβούλεψε να ακολουθήσω τον Μάνο την ίδια κιόλας μέρα. Βράδιαζε, το περιστατικό της απαγωγής θα είχε σίγουρα μαθευτεί στον υπόκοσμό τους και το σπίτι του Φοίβου και της Μαντώς αποτελούσε πλέον εύκολο στόχο με εμένα και τον Αλέξη παρόντες. Δεν έπρεπε να το διακινδυνεύσω. Δεν έπρεπε να καθυστερήσω άλλο.

Ο Αλέξης με διαβεβαίωσε ότι δεν θα υποχρεωνόταν στον Μάνο. Μόλις έβρισκε ευκαιρία, θα μου έδινε κάποιο ποσό από τα χρήματα που είχε βάλλει στην άκρη σε περίπτωση ανάγκης, για να μπορώ να είμαι σχετικά αυτόνομη.