BENNUR

13

Ne kadar da sık bölüm paylaşan bir yazar dediğinizi duyar gibiyim... Mütevazı olamayacağım öyleyim. 🤗

Evet bu bölümde bazı duygular yavaş yavaş ortaya çıkacak yorumlarınızı esirgemeyin lütfen..

Bu bölümü başta Haveaquestions Rawa20 Kitapkurdu8265 olmak üzere desteklerini hikayelerimden asla eksik etmeyen nadide okuyucularıma ithaf ediyorum. ❤️

Bennur'dan

Elimde ki telefonun tuş kilidini açarak bilmem kaçıncı defa saate baktım. 22:00 bu saat olmuş beyefendi henüz ince işini bitip teşrif edememişti. Salonun ortasında bir sağa bir sola yürümekten ağrıyan bacaklarımı biraz olsun dinlendirmek için koltuğa hışımla oturdum. Neredeydi? Neden bir haber bile vermedi? Aklımdan geçen sorularla iyice gerildim. Adam sana hesap vermek zorunda mı? İç sesimle mağlubun her türlü ben olacağımı bildiğim sessiz müsabakamda cebelleşirken bir yandan da Celasun'a söyleniyordum.

"Eninde sonunda geleceksin bu eve Celasun Bey ben sana bunun hesabını sorarım."

Evet eve gelecekti ama ben ona hesap sorabilir miydim orası meçhul. Gözlerimi yumup koltuğa başımı yasladım.

Allah'ım bu kıskançlık ne illet bir şeymiş kafayı yiyeceğim!

Aniden duyduğum kapının kilit sesi ile ayağa fırlamam bir oldu. Gözlerimi dikmiş saçı başı dağınık elinde ki ceketi ve iş çantasını yerine bırakan ve kızarık gözleri ile bana bakan Celasun'u görmememle önce içime ılık bir rahatlama hissi doldu.

Gelmişti.

Sonradan aklıma gelen şeylerle başımı iyice dikleştirerek alay dolu bir tonlama ile "hoşgeldin." Dedim.

O ise hala aynı yerde dikilmiş ne yapmaya çalıştığıma bakıyordu. Yorgun olduğu her halinden belli olsada ses tonuna da yansıyordu.

"Hoş buldum."

Ağır adımlarla yanımdan geçip koltuğa ilerledi. Etrafa yayılan alkol kokusu ciğerlerime kadar ulaştı. Bir anda sinirle soludum.

"Neredeydin sen? Kiminle içtin?

Kendimi saatlerdir nasıl doldurduysam ağzımdan çıkanlarla en az onun kadar bende şaşkındım. Kaşlarını kaldırıp yorgunca gülümsedi.

"Çalışıyordum. "

Bana hesap vermesi daha çok şaşırmama sebep olurken aynı zamanda gereksiz cesaretimi körüklüyordu. Ah kıskançlık!

"Kiminleydin?"

Koltukta geri yaslanıp ciddi miyim diye başını hafif eğerek yüzüme baktı.

"Cevahir'leydim."

Eve geç kalan kocasını sorgulayan kadınlara dönmüştüm. Asıl garip olan benden çok onun sakin ve uysal davranışlarıydı. Bana neden yalan söylesin ki diyen kalbime daha dün sana gizli aşk ilanları yaparken bu gün başka biri ile işi pişirdiği için olabilir mi aptaaal diye karşılık veriyordu beynim. İyice şirazem kaymıştı. Ayağa kalkıp odaya yönelen adamın arkasından gidip kolundan tuttum. Yoo bu kadarı bana da ona fazlaydı. Elimi ateşe değmiş gibi çekerek yüzüne baktım.

"Niye haber vermiyorsun?"

Bak yine hesap soruyordu dilim beynimi sallamadan. Uzuvlarım neden mantığım yerine saçma hislerimi dinliyordu ki.