BENNUR

Final 1.Part

Merhaba canlarım. Biliyorum sorumsuz biri gibi davranarak sizleri ve yazdığım hikayeleri çok uzun zamandır ihmal ettim. Bilmenizi isterim ki (Zaten bildiğinizi düşünüyorım.) hayat her zaman çok kolay değil. İnanın daha ağır sorumluluklarla baş ediyorum. O yüzden benim dahi unutmaya başladığım hikayelerime final verip yeni kurgular da daha sağlıklı ve sağlam başlangıçlar yapmak istiyorum. Hepinizi çok seviyor ve affınıza sığınıyorum.

...

Düğün

"Anne" dedim aynada kendime bakıp neyin eksik olduğunu bulmaya çalışırken. Annem gülerek uçuk gri elbisesi ile yan odadan yanıma gelip durdu.

Aylin iki kolunu çocuk gibi birbirine kavuşturmuş gözlerini kısarak bana bakıyordu.

"Hiç bana bakma anneni de çileden çıkarmadan ben gidiyorum. Aşağıda görüşmek üzere." dedi ve bebek mavisi uçuş uçuş elbisesi ile salınarak odadan çıktı.

Tuttuğum nefesi bırakıp anneme döndüm.

"Bir şey eksik anne ama bulamıyorum." dedim ve etrafımda dönüp annemden yardım dilenen bakışlarımı yüzüne diktim.

"E Celasun yok yanında odur eksik başka ne olacak?" dedi gülerek.

"Yaa anne." derken bende gülüyordum.

Annem çantasından çıkardığı kadife küçük kutudan, ucunda minik gümüş bir papatya olan kolyeyi kaldırıp içten gülümsemesi ile "Arkanı dön bakalım."dedi.

Şaşkınlıkla nereden hatırladığımı bir türlü bulamadığım kolyeye bakıp arkamı döndüm. Örgümü tutup kaldırdım ve annem kolyeyi zorlanmadan taktı. Aynada kendime bakarken parmaklarım istemsiz kolyenin ucunda ki papatyaya dokundu. Farklı hisler benliğime yaşanmışlıkları aşıladı. Gözlerim dolmasın diye çok çaba sarf ederek anneme sarıldım.

"Teşekkür ederim anne. Aşkımıza karşı çıkmadığın için sevdiğim insanı sırf o adamın oğlu diye red etmediğin için çok teşekkür ederim. İnan sen gönülsüz olsan her şey çok zor olurdu."

Evet Celasun'un babası sonunda layık olduğu yerde hapiste ömrünü geçirecekti. Anneme ve bana çektirdiği acılar yanına kalmamıştı. Girdiği ortamlar ve yaptığı usulsüz işler, anneme yaptıklarıyla beraber sonunu getirmişti. Celasun bir an bile düşünmeden onun aleyhine şahitlik yapmasa anneme yaptıkları mahkeme de açıklığa kavuşamazdı. Bir kez daha ne kadar doğru bir karar verdiğimi o gün anlamıştım. Düğünümüze annem katılamayacağı için bir süre ertelenmiş olsa da işte şimdi beyazlar içinceydim. En önemlisi annem yanımdaydı. Onca yaşadığı çaresizliğe ve bastırılmışlığa rağmen, karşımda dimdik duruyordu.

Annem sırtımı sıvazlayıp "Şş şimdi bunların zamanı değil. Şimdi mutlu olma zamanı "dedi.

Başımı sallayarak geri çekildiğim sırada kapının dışından duyduğum sesle heyecan her zaman olduğu gibi bedenimi sardı.

"Çekil diyorum Cevahir, bir daha da demeyeceğim. "

Sesi alay eder gibi çıksada sertti. Cevahir'in söylediği şeyle dudaklarım kıvrıldı.

"Yok öyle bedavaya kız almak. Kız tarafıyım oğlum ben açacaksın kesenin ağzını."

Ve sonra çok sevgili arkadaşımın sesi duyulunca şamataları bitti diye düşündüm. Lakin pek öyle olmadı.

"Çekil kapıdan Cevahir. Hem sen nereden kız tarafı oluyorsun? "

Annemle kapıda yaşananları dinleyip keyifle gülümsüyorduk. Kapıda ki muhabbete bakılırsa geç kalmamız kaçınılmazdı.