YENİ BÖLÜM GÜNÜ: 19 Nisan Pazar
Lütfen Oy Vermeyi Unutmayın =))
Keyifli okumalar...
❄
19 Ağustos 2019
"Senin son şansın, ötekinin tek şansıdır belki de..."
Baray telefonunun çalmasıyla birlikte, sabah sabah kendisini uyandıran densize en samimi duygularıyla küfretmek üzere, elini hızla yatağın başındaki komodine uzattı. Ancak gözlerini açmadığı için elini çarparak telefonu yere düşürmüştü. Günün ilk küfrü elinin ayarına giderken, ikinci küfür gözlerine batan gün ışığınaydı. Şimdi de üçüncü küfür için paragraf başı yapmış, yatağın altına yuvarlanmak suretiyle, girdiği yerde çalmaya devam eden telefonuna sövmeye başlamıştı.
Söylenerek yataktan aşağı inip el yordamıyla yoklayarak, yatağın altındaki telefona uzanmaya çalıştı. Gözlerini hala açmamış olması bir yana, bu şekilde yatağın altına da tam olarak ulaşamıyordu. Daha ileri ulaşmak amacıyla eğilirken kafasını komodine çarptı ve bu sabrını taşıran son nokta oldu!
"NEDEN HALA ÖLMEDİM LAN BEN!!!?"
Dakikalar sonra bulduğu telefonu bilmem kaçıncı kez çalışında, kim olduğuna bakmaksızın açtı ve telefon daha kulağını bulamadan bağırdı.
"NE VAR LAN!? NE!!?"
Aklına gelen tek densiz, arkadaşı Kerem'di. Ve tabii ki tahmini doğruydu. Başka kimse onu bu saatte arayıp rahatsız etmeye cesaret edemezdi. Hoş, başka kimsesi de yoktu. Tabii tüm bunların yanında Baray'ın da saatten haberi yoktu. Yine de uykusundan nefret edilesi telefon sesiyle uyanmak, bir şeylere küfretmesi için yeterliydi.
"Sana da günaydın, abiciğim..."
"Siktirtme günaydınını Kerem! Ulan açmadığım halde inatla milyon kez çaldırdığın telefonu, en sonunda büyük küfürler eşliğinde açmışım, şimdi de sadede gelmen için illa benim senin yanına mı gelmem gerekiyor amına koyayım!?"
"Abi sabah sabah bu ne asabiyet ya? Ayrıca böyle uzun cümlelerin adamı değilsin sen. Hiç yakışmıyor valla. Direkt sadede gel demen yeterliydi."
"Ya sabır... Sabrına sığınıyorum Allah'ım. Yetmez mi? Çilem yetmez mi!?"
"Tamam lan tamam, kızma. Giriyorum işte konuya. Hani geçen gün bahsettiğin şu motosiklet olayı vardı ya? Dün bana kızıp apar topar çıkınca evden konuşamadık tabii üstüne. Aramalarıma da cevap vermedin tüm gün..."
"Hesap sormaya aradıysan kapatıyorum."
"Lan yok ne hesabı. İşte onu sonunda ayarladım diye müjde verecektim sana. Buldum yani sonunda istediğin gibi bir şey diyecektim ama bir türlü konuşturmadın. Konuşturmadığın gibi hevesimi de kursağımda bıraktın."
Baray'ınsa nereye koyduğunu bir türlü hatırlayamadığı keyfi şimdi yerine gelmişti. Dudağının tek tarafı aldığı bu haberle birlikte yukarı doğru kıvrılırken ayağa kalkıp "Aradığımda söylediğim yere getirirsin." dedi ve telefonu kapattı. Çantasından temiz bir tişört alıp üzerine geçirirken odadan çıktı.
"Görünce aşık oldum
O güzel gözlerine
Başkasını istemem
Benim gözüm sende"
Dün yediği dayak yüzünden çenesi hala acısa da bu acının yüzündeki emanet gülüşü silmesine izin vermedi. Üstelik mutfaktan gelen sesler ve hoş kokuyla birlikte şimdi dudağının diğer tarafı da yukarı kıvrılmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
30 Şubat (TAMAMLANDI)
General FictionGelmesi imkansız olan bir gün, ölümsüz yapar mı insanı? Ölüm kendisini arzulayanın değil, kendisinden kaçanın peşine düşermiş. Kaçsan kurtulamaz, takılır yine önüne düşermişsin! Takıldı iki insan birbirine: Biri sonsuza düştü, diğeri asla gerçekleşe...
