Amanda

Chapter 9

Chapter 9

Nang muling imulat ko ang mga mata ko, una kong nasilayan ang hubad na katawan ni Chance na nasa harapan ko at pinaglalaruan ang ari ko. Napatingin ako sa kaliwa ko at doon ko nasilayan si Ullyses Grade Eleven at si Mark naman na kaklase ni Ullyses at isa ring Grade Eleven na pinabuka ang bibig ko at saka niya pinasok ang ari niya ng sa aking bibig. Marahas ang ginagawa niyang pagbayo sa aking bibig halos mabaliw ako sa aking nararamdaman dahil tatlong lalake ang gumagalaw sa akin ngayon.

Hindi ko maalala kung paano ako napunta dito o anong nangyari sa akin. Basta ang huling pagkakaalala ko lang ay kailangan kong hanapin si May dahil may balak na masama sina Samantha sa kaniya at iseset-up siya kay Chance pero bakit parang bumaliktad ata ang sitwasyon? Bakit ako ang nasa kanilang harapan?

Tumagal nang halos hindi ko na mabilang na oras ang panghahalay na ginawa nila sa akin at nang muli kong imulat ang mata ko nasa loob na ako ng kwarto ko.

Tinanong ko ang kasambahay ko kung paano ako nakarating dito. Hinatid raw ako ni Robert at nang isa pang lalake. Walang ibang lalake ang pumasok sa isip ko kundi si Manolo, paano siya nakapunta doon?

Pagkalipas ng dalawang araw ay muli na akong bumalik sa school at as usual, parang diring diri nag tingin sa akin ng mga tao habang naglalakad ako sa hallway. Panay ang bulungan nila at kakaibang tingin. Alam ko na, ako ang kanilang pinag-uusapan. Halatang halata naman. Hanggang sa huminto sa harapan ko si Martha ang head o captain ng Disciplinary office. Grade twelve kilala siya sa campus na istrikto. She grab my wrist at pinapasok ako sa guidance office at pinaupo sa swivel chair at maya-maya ay dumating na si Mrs. Delos Reyes ang guidance officer sa aming paaralan.

Pinalabas niya si Martha at tanging kaming dalawa nalang ang natitira ng oras na iyon sa kaniyang office. May inilabas siyang cellphone tapos pinakita niya sa akin ang video.

Blurred ang mga mukha ng mga lalake pero kitang-kita kung sino ang babae sa video at walang iba kundi ako.

Nababahala raw ang kanilang eskwelahan sa eskandalo na ito, maaari raw masira ang kanilang iniingatang imahe dahil sa nangyaring insidente. Bigla akong natawa. Sobrang lakas ng tawa ko ng minutong iyon na gusto kong iparamdam sa kaniya na para siyang isang payaso na sobrang nakakatawa.

Hinampas niya ang kamay niya sa lamesa ng malakas at doon lang ako napatigil.

Tinanong niya ako kung ano raw ang nakakatawa sa mga sinabi niya. Siyempre sinagot ko siya, sabi ko siya. Siya mismo ang nakakatawa. Hindi ko alam kung bobo siya o sadyang malabo lang ang makapal na lente ng salamin niya at hindi niya nakikita na sa video na iyon ako na isang estudyante nila ay ginahasa ng tatlong kalalakihan.

"Hindi ka mukhang ginahasa, halatang Tuwang-tuwa ka. Humahalinghing ka pa." ika niya. Nasapo ko nalang ang ulo ko at napabuntong hininga nalang ako. Mas sarado pa pala ang isip niya kaysa sa mga bata. Kaya tumayo na ako, at sinabi ko sa kaniya na aalis na ako sa bulok na eskwelahan na ito at idedemanda ko sila.

Paglabas ko ng office niya ay maraming estudyante ang nakaabang. Nag-aanntay ng scoop sa malaking kwento ng taon.

"Move!" utos ko sa kanila saka sila umiwas sa akin hanggang nasipat ko sa gilid si May nagtama ang aming mga mata pero kagaad naman siyang tumalikod. Hindi ako nasaktan sa mga sinasabi ng ibang tao sa akin, pero iba parin talaga kapag doon sa taong inaakala mo na totoong nag-aalala sa iyo?

Nang araw na rin na iyon hindi na ako pumasok sa klase ko. Ano pang sense? Para pag-usapan at pagpiyestahan nila ako? Asa sila!

Kaya, instead na magmukmok. Gamit ang credit card ko ay pinasaya ko nalang ang sarili ko. Nagshopping ako. Bumili ako ng kung ano-ano. Mga bagay na inaakala ko na magpapasaya sa akin pero at the end of the day wala naman pala. Wala parin, umuwi parin akong malungkot.

Pagdating ko sa Mansion ay sinalubong ako ni Mama akala ko sasampalin niya ako pero niyakap niya ako ng mahigpit at sinabi niya na doon nalang muna raw ako sa Palawan. Sa bahay ng Lola ko. Sa totoo lang, wala pa akong nakikilalang mga kamag-anak ni Mama puro sa side ni Papa ang nakikita at nakakasalamuha ko. Sabi kasi ni Mama malaki raw ang galit ng mga magulang niya sa kaniya kaya hindi na raw niya ninais na umuwi doon.

Tinanong ko siya, paano kung di nila ako tanggapin? Mabilis niya akong sinagot na, "Matagal ka na nilang nais makita, anak." sabay muling halik sa noo ko.

Kaya kinabukasan ay nakapagdesisyon na kaagad ako. Siguro oras na para lumipat, atleast doon sa lugar na iyon makakahinga ako ng mabuti. Magagawa ko ang mga nais ko nang di ako na huhusgahan ng ibang tao. Doon, hindi nila ako kilala. Siguro, kilala nila ako bilang anak ni Minda. Ang bayarang Babae na umalis sa poder ng pamilya niya para makamit ang pangarap niyang umunlad ang buhay.

Sakay ng private plane ng kaibigan ni Papa ay nakarating ako sa Puerto, Prinsesa Palawan. Bitbit ang pag-asang dito ko makakamtan ang kaligayahang matagal ko nang ninanais.

Sabi ni Mama isang dalagang nagngangalang Cecil ang sasalubong sa akin. Sinipat ko ng husto ang mga taong nag-aantay sa arrival area hanggang sa narinig ko ang isang matinis na tinig ng isang babaeng nagsusumigaw sa pangalan ko.

"Amanda!!!" at nang masipat ko siya ay nagtatalon siya sa sobrang saya at lumapit na ako sa kaniya. Niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan pa ako sa pisngi. Sobrang ingay niya. Hindi ko alam kung saan siya kumukuha ng lakas ng oras na iyon ang liit niya para sa isang kinse anyos. Ang dami niyang sinasabi na hindi ko naman maintindihan kasi iba ang lengguahe niya.

Pinsan ko raw itong si Cecil anak siya ng kapatid ni Mama na si  Tita Teresa. Nang makarating kami sa may parking lot ng Airport ay napansin ko ang isang tricycle.

"Wala ba kayong sasakyan?" tanong ko sa kaniya saka siya tumawa muli ng malakas.

"Bakit, anong problema sa tricycle ko?" isang matipunong lalake ang lumabas sa maliit na tricycle na iyon saka nakasimangot na tumingin sa akin.