Kaybettiğiniz birini bulabilir misiniz?
Peki ya... Tanımadığınız birini?
Onlar her şeye rağmen bir-birlerini buldular?
"Keybedilen her şey tekrardan bulunabilir mi?" Diye sormuştu Hayal çok
uzaklardan.
Bulunabilirmiş.
Bu gecelere aşık insanların, y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı insanlar hayatımızdan çıkarlar, bazı insanlar ise hayatımızdan yok olurlar ama bizimle beraber. Hayal, Umut'un hayatından yok olurken, Umut'u da beraberinde götürmüştü. Hem de onca hissi, sevgiyi, geçmişi yok sayarak. Hayal, bunca şeyi 3 cümleye, küçücük bir not kağıdına sığdırmayı başarmıştı ama Umut bu acıyı, kendi hayatına sığdırmayı başaramıyordu. Insanın hayatını bir tüfek, bir kurşun, bir bıçak bitirebilir. Zaten bunu herkes biliyor ancak insanın hayatını bir not kağıdı bitirebilir mi? Insanın üzüldüğü zaman ne yapar? Sevdiğinin yanına gider. Peki, sevdiği giderse? Iste o zaman, bu kocaman Dünya'da gidecek bir yer bulamaz. Umut bunları düşünüyordu, Hayal'in evindeki koktukta oturmuşken. Bir filmin sonundaymış gibi hissediyordu kendini. Her şey oldu, bitti. Yine kendisi kalmıştı, yine yapayalnızdı. Şimdi siyah ekranda isimler sıralanıyordu. Hayatımda rol oynayan herkese teşekkür ederim, ancak yalnız öleceğim. Geleceğim, bekle, dedi gitti. Ben beklemedim, o da gelmedi Ölüm gibi bir şey oldu, Ama kimse ölmedi (Özdemir Asaf Cizik)
Hayal, Umut'a bekle dememişti, Umut bekleyecekti. Ama sonuç değişmeyecekti "Giden, gelmeyecekti" Çünkü giden, dönmemeğe gitmişti. Kimse giderken dönmeği düşünmezdi. Eğer giden, hesaba dönmeği katsaydı, zaten adı "Gitmek" değil "Gezmek" olurdu.
"Giden mi daha çok acı çeker, kalan mı? Bu soruyu daha önce duymuşsunuzdur. Hadi, cevap verin. Giden mi acı çeker, kalan mı? Bence, kalan acı çeker. Giden korkup kaçmıştır, savaşmamıştır. Zaten savaş da yoktu ki. Savaşmaya mı gitmişti giden? Burası ne için savaştığını bilmeyenlerin alemiydi. Hoşgeldiniz! Ne için savaşacığınızı bilmeden savaşmaya var mısınız? Ne için olduğunu bilmeden göz yaşı dökmeye? Hep ayakta kalmak için çabaladık. Hadi düşelim gençler, hadi düşelim ki, eskiden ayakta olduğumuzu farketsinler. Kalktığımızda "bak, yine ayakta" deyip hayret etsinler. Üzülelim, üzülelim ki eskiden mutlu okduğumuzu anlasınlar. Sevelim, çok sevelim, sonra terk edilelim ki, adı AŞK olsun. Bu hikaye; Düşmeyi kalkmanın ön fragmanı olarak görenlere gelsin. Mutluluk bitti. Mutlu olmayı bildiği gibi, üzülmeği de bilenlere gelsin. Pes etmeyenlere, hayattan hakkını alanlara gelsin. Çığlık-çığlığa sevinmeği de, yorgan altında ağlamayı da bilenlere gelsin. Hayatı çok sevenlere gelsin. Gecede Ay'ı, kahrolmuşlukta buruk bir gülümsemeği, geçmişinde o tatlı çocuğu, geleceğin de o aydınlığı görebilenlere gelsin. Biz bu kitapta kalanı keşfedeceğiz. Çünkü kimse gitmedi. En azından kalplerden..."
"Gitmek" temalı kitaplara gömülmüştü Umut. "Ne güzel satırlardı" diye düşündü. "Düştüm mü ben?" Bu da güzel soruydu. Evet, düşmüştü. Çok iyi düşmüştü, çok iyi kalksın diye. Kimse-kimseden sonra ölmezdi. Ölüm gibi bir şey olurdu en fazla. Umut da bu acısını kalbine gömüp, ayağa kalkmaya karar vermişti. Ilk kendini, sonra Hayal'i bulacaktı. Çünkü Hayal ile beraber kendini de kaybetmişti. Hayal'i bulacak, ona "Neden?" Diye soracaktı. Neden yoktu çünkü. Neden yoktu. Vodka bardağının, kül tabağının en iyi dostu olduğu bu günlerde nedenler düşünmüştü. Mantıklı sebepler, mantıksız da olurdu, bir sebep olurdu en azından. Çünkü, Hayal'i suçlamak acı veriyordu Umut'a. Kendi dizlerini dövmek istiyordu Umut, "Salak kafam, ne yaptım ben?" Diye haykırmak istiyordu ama bunun için bir sebep bulamıyordu. En zor savaş, vicdanına karşı verilen savaştır, denir. Yanlış bu yanlış. En zor savaş, sevdiğine karşı verdiğin savaştı. Çünkü kendine kıyabiliyor, ona kıyamıyordun. Haksızlıktı bu haksızlık, kızmaya kıyamadığın kişinin seni bırakıp gitmesi haksızlıktı. Sorulacaktı onu "Neden?" Diye sorulacaktı. Ama ilk onu bulmak gerekirdi. "Uzak bir yer" diye düşündü Umut. Mektubunda, uzak bir yere gideceğini söylemişti. Başka bir ülkeydi büyük ihtimalle. "Havaalanı" diye mırıldandı. "Onu havaalanı çaldı, o geri verecek"
