Third Person POV
"So what na nga, Lucien?" Tanong ni Astraea pagkabalik niya sa kama at sumusunod sa kanya ang lalaki. Prenteng umupo si Lucien sa may sofa nito at tinitigan ang dalaga. "Hey... I asked for your helo kaya."
"Anonf help ba ang gusto mo?"
"Diba you said that he will not like me because I'm matapobre, maybe he thinks I'm that. How do I become not matapobre ba?"
"Be nicer, and understanding."
"How do I do that?" Namimilog ang mata na tanong ni Astraea at magkasiklop pa ang kamay.
Lucien doesn't know if he will laugh or what. Natutuwa siya sa itsura ng babae.
'Maarte lang pero napakainosente.' Naisip niya at napailing. Gusto niya itong kurutin sa pisngi dahil sa tuwa niya, hindi man niya maamin but he finds her adorable at that moment.
"Just be nicer. Ano ba sa tingin mo ang nice?"
"Hm..." She thought for a moment. "Yung kapag binibigyan ako ni Kuya ng gusto kong bags, shoes, and yung mga stuff na gusto ko."
Umiling si Lucien. "What is nice to you, yungnhindi nakabase sa regalo o sa pera."
"Ah! When Kuya Zepharos always makes milk for me before I sleep. He does that since I was five and until now, I think it's nice."
Lucien unconciously smiled at the way Astraea talk about her brother, marami pa kasi itong sinabi na magagandang ginawa ng Kuya niya para sa kanya, at nang matapos na ito ay tinitigan niya lang si Lucien na nakangiti pa rin sa kanya.
"Hello? Earth to Ares!" Tumawa si Astraea dahil sa pagtawag niya sa second name nito.
"What did you call me?"
"Ares. It sounds cute, eh." Kibit ni Astraea. "So... What now?"
"Just be like that to Zeus."
Kumunot ang noo nito. "Should I make milk for him?"
"No. Not that. Be nice. And be understanding of his world, bukas kumain ka ng taho."
"Will that help me?"
"Not all poor people chose to be poor, Astraea. Yung magtataho na lagi nating nakikita, he works very hard, pero mahirap pa rin siya."
"Why is that?"
"Because the world is fucked up." Simpleng sagot ni Lucien sa kanya. "You have to understand that not everyone has the same privilege as you. Some need to work hard to get by, some even need to go extra miles just to survive. And you can't keep thinking that it's their fault, that the government has done everything for them kaya hindi na dapat sila maging demanding, dahil kung ginawa na talaga ng gobyerno ang lahat para sa kanila, wala sanang katulad nila."
Natauhan naman si Astraea sa paliwanag ni Lucien and was silent for a few minutes, Lucien just looked at her with amusement and smiled genuinely.
Ang dami pang pinakwento ni Astraea kay Lucien sa kung ano pang dapat niyang malaman ang Lucien complied, hindi na rin naman labag sa loob niya yun dahil kahit papano ay naaalis sa isip niya ang tungkol kay Hera.
And for the first time, the two of them talked without arguing or annoying each other, they even laughed at each others stories and when it was time fo Lucien to leave, Astraea said something to him.
"You're not that bad naman pala." Nakasandal ito sa pinto at magkakrus ang kamay. "You're nice naman. Pangey lang."
"Ikaw rin. Okay naman pala, panget nga lang din." Natawa sila at umalis na si Lucien.
Pagdating ni Lucien sa bahay niya ay dumiretso siya sa may telescope at tinignan ang balcony ni Astraea, sakto naman na lumabas ito na may hawak na cellphone, hindi niya makita kung anong ginagawa nito pero mukhang seryoso siya sa tinitignan sa phone.
He heard his phone vibrate at mabilis na chineck iyon dahil mukhang importante. May dalawang notofication siya, mula sa twitter at ang isa ay mensahe.
———
@astraeafrias followed you!
***
Kamahalan:
Thank you!✨
Lucien:
Wala yun. Good night, Kamahalan!
Kamahalan:
Good night din! 😴
———
After texting Lucien Astraea went inside her room and took a bath before going to bed. Habang nagpapaantok ay nanood siya sa phone niya ng mga mga social experiments at mga documentaries tungkol sa famine. And she slept that night with a heavy heart.
At pagkagising niya ay para pa ring may nakadagan sa dibdib niya at ang hirap bumangon, her eyes are also swollen from crying last night.
"You look down, what happened?" Tanong ng Kuya Zepharos niya ang Astraea cried again.
"I saw this video about poor and hungry people. Kuya, can we do something for them? Like feed all of them or what?" Hikbi pa niya, natawa na lang si Zepharos sa kapatid niya at hinaplos ang buhok nito.
"We're already trying our beat to help them, Astraea. We have charities for them. Don't cry, baby."
Pinatahan pa si Astraea ng kuya niya bago lumabas ng bahay kung saan hinihintay na siya ni Lucien.
"Good morning, kamahalan!" Hindi na sila naiirita sa presensya ng isa't isa, nginitian ni Astraea si Lucien tapos ay hinanap si Elara. "May sakit."
Pagdadahilan ni Lucien pero ang totoo ay may misyon ito ngayon. Dapat ay hindi siya pwedeng magfield pero dahil sa mahirap ang misyon ay kailangan nila si Elara. Elara may not look like it but she's very efficient in work, kahit maliit at mukhang mahina, no ine would dare fight her on combat. She is really skilled in it at mas lalo pa sa paggamit ng baril, she never miss.
"Are you alright?"
Tumango lang si Astraea at tumanaw sa labas. Nakita niya ang madalas nilang nadadaanan na magtataho, nilagpasan iyon ni Lucien kaya agad niya itong hinawakan sa braso.
"Hey, stop ka muna. Let's buy that." Turo niya sa nagtataho.
"Pero ayaw mo nun di ba?"
"But he needa the sales. Let's buy."
Napangiti si Lucien at inatras ang sasakyan para makabili. He went out of the car at sa surpresa niya ay bumaba rin si Astraea.
"How much?" Bulong ni Astraea kay Lucien.
"Sampu sa maliit, bente sa malaki." Astraea looked at him weirdly. "Ten pesos sa maliit, twenty sa malaki."
"Ah. Buy two of the big one's."
Akmang kukuha na ng pera si Astraea but Lucien stopped her. "Ako na, ang ganda mo ngayon, eh."
"I look horrible kaya, I have puffy eyes and all." Hawak pa niya sa mukha niya.
Umiling si Lucien. "Hindi. Ang ganda mo ngayon."
