Third Person POV
"They are coming. Itakas mo si Astraea, bring her to the place I told you before." Paliwanag ni Hera kay Zeus habang kinukuha ang baril niya matapos magsalin ng wine sa wine glass niya.
Tumango lang si Zeus at pag-alis niya ng kwarto ni Hera ay nakarinig siya ng putok ng baril, kaya madali siyang bumaba sa basement at pinuntahan si Astraea na kasalukuyang nakaupo sa sahig habang nilalatigo ng isa sa tauhan ni Hera.
Pinatigil ito ni Zeus at pinaliwanag ang kasalukuyang nangyayari at sinabi ang pinag-uutos ni Hera.
Zeus went to Astraea to untie her hand and whisper in her ear. "Wag kang manlaban, I'll take you out of this place."
Hindi alam ni Zeus kung saan iyon nanggaling pero iyon ang gusto niyang gawin. Kung normal na trabaho naman ito ay hindi magkakaron ng pake si Zeus, he will be disgusted by the torture but he wouldn't feel like this. Hindi siya makakaramdam ng konsensya. Ang tagal na niyang pumapatay ngunit nang makita niya kung paano umiyak si Astraea kanina nang barilin niya ang asawa ni Lysander ay napagdesisyunan niya na itatakas niya si Astraea.
Nang makalas na ni Zeus ang tali dito ay tumayos siya at mabilis na hinugot ang baril mula sa likuran niya at humarap sa tauhan ni Hera at habang nakatalikod ay binaril ito sa ulo, agad itong napatumba sa lapag.
Inalalayan niya si Astraea na tumayo at inalis pa ang jacket na suot niya para ibalot sa dalaga na halos umimpit dahil sa sakit nang madikitan ng tela ang balat.
"Zeus, yung baril." Mahina nitong saad. "Hindi kita papatayin, h'wag kang mag-alala."
Nakayuko ito nang ibigay ni Zeus ang baril at nagulat nang iputok nito ang baril sa patay ng lalaki. Hindi na nabilang pa ni Zeus kung ilang beses niya itong binaril, tumigil lang si Astraea nang maubos ang bala nito at binato ang baril sa bangkay ng lalaki.
Lumuhod ito at inayos ang pagkakahiga ng wala ng buhay na si Leila.
"I'll kill her for you. I'll kill them all for you." Bulong ni Astraea
Zeus just stared at her, his heart beating so fast because of nervousness. When Astraea stood up and turn to face him, he couldn't see the Astraea he knew. She looks different.
Her once innocent eyes are looking at him dead. Walang kabuhay-buhay. Ang dating makislap nitong tingin ay sobrang dilim, it's as if he's looking at a different person.
"Where are we going?"
Zeus held her wrist and lead the way for them to exit. May isang sikretong lagusan mula sa basement papunta sa likod ng mansyon. Maliit na espasyo lang iyon at kinakailangang akyatin, he was worried that Astraea might not be able to push her body up the ladder but was surprised when she easily did it ngunit nang makaakyat na siya ay doon nang tuluyang sumuko ang katawan niya.
She fell on her knees, hopeless. Zeus carried her to his getaway car and drive as fast as he could. As far as he could.
After two weeks...
Astraea woke up with someone cleaning her wound, it sting a little bit that is why she whimpered, making Zeus notice that she's already awake.
He did what the doctor told him to do once she wakes up, kinuha niya ang isang maliit na falshlight at minulat ang mata nito. Her eyes' constriction and dilation and normal, so Zeus checked that part on the list that is placed on the bedside table.
"Astraea, do you know me?" Astraea stared at him and nod.
How can she not know him, ito ang dahilan kung bakit siya nasa ganong sitwasyon.
I will kill him. Pangako ni Astraea sa sarili, at nag-iwas ng tingin sa kanya.
Nilibot niya ang paningin sa lugar kung nasan siya, she can see the clear skies from the huge window beside her bed. Gawa sa kahoy ang buong lugar, mismi ang kama na hinihigaan niya.
She breathe deeply, the air smells and feels different too. Wala ang usual na mabigat na paghinga gaya sa Maynila, and it was so easy for her to breathe the air, ang bango rin nito, amoy halaman.
"Where are we?" Tanong niya kay Zeus nang matapos itong linisin at palitan ang benda ng sugat niya. He helped her get up so she's finally sitting on the bed.
He whole body is covered with gauze, at ang kaliwang binti niya ay nakasemento, ganon din ang kanan niyang braso.
May isang salamin sa tapat ng kama na hinihigaan niya, nakakabit ito sa cabinet na nakapwesto doon, at dahil doon ay nagawa niyang makita ang estado niya ngayon.
She can barely recognize herself. Punong puno ng sugat ang katawan niya pati na rin ang mukha. She looks like a racoon because of the black eye she has on both her eyes, maga din ito pati ang pisngi at labi niya.
At nanf matitigan abg sarili ay doon niya lang naintindihan ang kasabihang, 'mata lang ang walang latay.' because as she stare at herself right now, mata niya nga lang ang walang latay.
"Somewhere safe," Zeus assured her which just made her scoff ngunit nagresulta iyon sa pagsakit ng oanga at tyan niya. Zeus immediately went to her aide and assist her to sit properly.
"S-safe?" If only she could be more sarcastic, she would have, kaso ay bawat reaksyon niya ay nagreresulta sa pagsakit ng katawan niya. "WIth you?"
"I know, I'm the least person you will trust right now. But I promise, I will keep you safe."
He will keep me safe? Naisip ni Astraea at inisip ang huling taong nagsabi sa kanya ng katagang yan.
She could not help but smile sadly.
"Don't make promises you can never keep." Bulong niya at tinanaw ang mga puno na nasa labas.
**End of Chapter**
