Troy
Dahan dahan kong minulat ang mga mata ko at tumambad sakin sila James at Marcus na nakatitig lang sakin. Dahan dahan akong umopo sa kama at pilit na inaalala ang ng yari.
"Troy, umuwi mo na ang mga ma gulang mo at doon na sila na tulog sa bahay niyo. At para sa pagbalik nila dito maasikaso na nila ang bill sa hospital" pagsasalita ni James. Bakas sa mga mata nito ang labis na kalongkotan.
"Si Rein na saan siya gusto ko siyang ma kita?"
"Troy, nasa ponenarya na ang katawan niya. Kong gusto mong makita siya sasamahan ka namin"
Unti unti na naman nabubuo ang tubig sa mga mata ko. Pilitin ko man na hindi umiyak pero wala. Hindi ko kayang itago ang lungkot na nararamdamn ko ngayon. Hindi ko kayang maging matapang sa oras na ito.
Iniwan na akong ng babaeng pinakamamahal ko. Iniwan niya ako ng walang pasabi. Dahan dahan akong tumayo at isinoot ang sapatos ko. Kailangan kong puntahan ngayon si Rein. Gusto ko siyang ma kita muli. Gusto kong masilayan ang mukha niya na kay ganda.
"Tara na sasamahan kana namin doon" waka ni Marcus at inalalayan na nila ako.
Kahit hindi nila sabihin na na saktan ren sila sa pagkawala ni Rein kitang kita ko paren sa mga mata nila na umiyak sila at ramdam na ramdam ko ang pagdadalamhati nila. Kahit na sa maikling oras lang nila na kasama si Rein pero itinuring agad nila itong bilang kaibigan.
Pagdating namin doon. Tumambad sakin si Rein na nasa loob na ng kabaong. Mas lalo lang akong na pa iyak dahil hindi ko man lang siyang nagawang yakipin man lang. Hindi ito ang inaasahan kong mangyari. Hindi ito ang hiniling ko sa tadhana na makita si Rein sa loob ng kabaong.
Rein, ang daya daya mo iniwan mo kong magisa dito. Paano na ako nito ngayon. Saan ako magsisimula ulit nito kong wala kana sa tabi ko. Akala ko ba mahal na mahal mo ko pero bakit mo ko iniwan agad. Ang dami kong pangarap para sayo at hindi ito ka bilang sa mga pangarap ko. Gusto pa kitang ma kita na naglalakad sa altar papunta sakin pero paano ko payun makikita kong habang buhay na hindi ko na masisilayan ang buhay mong katawan.
"Troy, tama na. Hindi gusto ni Rein na umiiyak. Please tama na Troy"
"Marcus bakit kailangan mangyari samin ni Rein to? Ano bang kasalan ko"
"Troy wala kang kasalanan sa nangyari. Ginawa mo lahat lahat ng makakaya mo para lang mailigtas siya kayo siya ang sumoko hindi ikaw"
"Bakit ganon ang unfear talaga ng mundo. Kong saan nakilala ko na siya, kong saan mahal na mahal ko na siya doon pa siya kukunin sakin"
"Lahat ng bagay may rason. Malay natin hirap na hirap na pala si Rein sa mundong ito hindi lang natin alam dahil magaling siyang magtago ng mgs secreto niya. Hindi siya nagsasalita satin dahil ayaw niya na pati tayo madamay sa gulo ng buhay niya"
"Naalala mo pa ba Troy ang sinabi niya sayo nong magkita kayo ulit. 'Kong ayaw mo maging magulo ang buhay mo layuan mo ko' pero ano nanatili ka sa tabi niya, dahil yun ang tama"
"Salamat sa inyo dahil sa ka bila ng nararamdaman ko ngayon pinapalakas niyo ang loob ko"
"Troy, kahit kami nasasaktan ren kaso hindi namin ito nilalabas dahil alam kong magagalit samin si Rein. Ayaw na ayaw niya tayong makita na nasasaktan"
"Tama ka Marcus. Dapat hindi ako panghinaaan ng loob ngayon"
Tinigan ko sa huling pagkakataon ang mukha ni Rein. Ang ganda ganda nito at na ka ngiti lang siya. Kong na saan kaman ngyon sana nasa mabuting lugar ka. Sana maging masaya kana dyan at palagi mo kami babantayan Rein. Ngayon gagawin ko lahat ng makakaya ko ma bigyan lang kita ng hostisiya.
"Troy saan tayo pupunta"
"Pupunta tayo sa bahay ni Rein na doon ang notebook niya. Kabilin bilinan niya sakin na kumin ko daw yun dahil naglalaman yon ng mga ala ala niya"
"Tara sasamahan ka namin" pagsasalita ni James.
Dala ang sasakyan ko pinuntahan na namin ang dating bahay ni Rein. Pagdating namin doon agad kong hinanap ang notebook na sinasabi niya. Dalawa lang kaming pumasok ni Marcus para hanapin ito dahil kong sasama pa si James baka masira lang ang bahay dahil hindi kami magkakasya.
"Nahanap ko na Marcus tara na"
"Ano basi ang na kasulat dyan?"
"Hindi ko nga alam James mamaya ko nalang siguro babasahin ito"
"Ikaw ang bahala"
Bumalik na ulit kami ni tatlo sa bahay namin para tulongan sila ni Mama at Papa para sa pagpapalibing kay Rein. Kami na lahat gumastos dahil wala naman ibang pamilya dito si Rein. Gusto ko ilibing agad kinabukasan ang bangkay niya dahil ayokong makita siya nakahiga sa loob ng kabaong. Hindi kasi ito ang inaasahan kong maging ending ng love story namin.
"Anak okay kana ba?"
"Opo ma, ayokong maging ma longkot ngayon dahil hindi ito gusto ni Rein. Kailangan kong maging malakas at masaya dahil yun ang gusto niyang gawin ko"
"Salamat naman anak dahil okay kana"
"Malalampasan ko ren agad ito. Alam ko naman na hindi ko iiwan ni Rein. Alam kong babantayan niya ako palagi at hindi niya ako yayahayan na magisa"
"Ganyan nga anak laban lang. Ipakita mo sa kanya na masaya ka dahil pag nakita ka niya masaya dubli ang kasiyaan na mararamdaman niya panigurado"
"Salamat talaga ma, sige na ma aayusin mo na namin ang paglilibingan sa kanya"
Naisip namin tatlo na sa acropolis na lang siya ilibing para mas malapit samin at isang oras lang ang byahi papunta doon. Gusto kong ilibing agad siya bukas na bukas dahil panatag na ang loob ko na nasa mabuting lugar na siya ngayon. Na kong saan hindi na niya mararanasan ang masaktan.
Hindi ako iiyak muli dahil alam ko sa sarili ko hindi paren ako iniwan ni Rein. Kahit wala na ang physical na katawan niya nan dito naman siya sa puso ko. Babaunin ko lahat ng mga ala ala namin dalawa hanggang sa pagtanda ko.
Sana totoo na lang ang reincarnation no para naman bigyan ulit ng pagkakataon si Rein na ma buhay sa ibang katawan. Siya lang talaga ang babae mamahalin ko hindi ko nga ren alam kong magbabago pa ba ang pagtibok ng puso ko. Gusto ko sana na siya lang ang una at huling babaeng mamahalin ko.
Magtiwala ka lang sakin Rein bibigyan ko talaga ng hostisya ang pagkamatay mo. Magbabayad ang may kasalan nito. Hindi ko hahayan na hindi sila ma bulok sa kulongan.
"Troy? Anong gagawin mo ngayon?"
"Bukas na bukas pupunta ako sa Pulis para tanongin ang tita niya kong ano ang ginawa nila kay Rein. Bakit kinulong niya ito sa kulongan nga asa. Anong akala niya kay Rein isang hayop"
"Sasama kami, gusto namin makita ang itchura niya. Pagsisihan niya ang ginawa niya kay Rein" wika ni Marcus.
"Mas ma buti pa, magpalamig muna tayo tatlo. Ang daming ng yari na hindi natin inaasahan. Hindi makakabuti para kay Rein ka pagnakita niya tayong tatlo na malongkot"
"Tara na nga"
Rein, kahit wala ka na ilalagay paren kita sa puso ko. Alam kong magkikita ulit tayo sa tamang panahon at hihintayin ko ang araw na yun. Makita lang kita muli.
---
