Baby? Baby.

14| Civciv ve Tavşan

can bonomo - love me back

-

Aptal Jeon Jungkook'u dövmeliydim, belki de o çok sevdiği yeni model oyun konsolunu kafasıyla birlikte kırmalıydım. Sinirliydim ona, gerçekten büyük bir öfkeyle doluydum ona karşı. Aslında, içimde alev alev olmuş öfkenin sebebi ona olan kırgınlığımdandı.

Benden saklamıştı.

Jieun başta söylememek için ısrar etse de -zaten anlamıştım sadece birinden duymam gerekiyordu- söylemediği sürece eve gitmeyeceğimizi dile getirdiğimde başta onu zorla tutmamla alakalı konuşmuş sonra da Yerden Bitme'nin evde ağlayarak bizi beklediğini bildiğinden söylemişti -ki benim de Yerden Bitme'yi daha fazla bekletmek gibi bir isteğim yoktu, daha fazla ağlamasını istemiyordum-

Jeon Jungkook, benden saklamıştı, Jieun'u öğrenmişti ama bana gelip söylememişti. Biliyordum, Jieun ona, bana hiçbir şey anlatmaması için söz verdirtmişti ama yine de... Bilmiyorum, gelip söylemesini beklerdim. En azında aptal gibi bir günlük vicdan yapmasaydı, belki de bu kadar öfkeli olmazdım.

Yanımda Jieun'la birlikte hızla eve gitmiştik, yolda birkaç kez bana Tae'yi aramam için baskı uygulamış ve beş dakika da bir rapor alır gibi Tae'den haber almıştı, tabi en son Tae büyük isyanla aramak yerine bir an önce gelmemizi söylediğinde bir daha aramama kararı almıştım.

Eve ilk girdiğimiz dakikada Yerden Bitme'nin peşinde soytarı olmuş Tae ve Jungkook görmem ile hallerine kahkaha atmamak için büyük bir çaba sarf etmiştim. Yoonji, Yerden Bitme'yi kucağında tutarken salonu dört dönüyor, arkasından gelen Tae yüzünü elleriyle kısa bir süre kapatıp sonra 'cee' diye açıyor; Jungkook ise 'agucuk, gugucuk' gibi değişik kelimeler söylerken dudaklarını büzerek tatlı olmaya çalışıyordu -ki biri ona Yerden Bitme'yi daha çok korkuttuğunu söylemeliydi-

"Yemek yedirmeye çalıştım ama yemedi." Chungha dış kapıyı kapatarak elindeki mama kabıyla yanımıza geldiğinde yorgun bir sesle konuşmuştu.

Göz ucuyla gördüğüm kadarıyla Jieun, Chungha'nın elindeki bilmediğim bir yemekle dolu kabı alırken minnet dolu bir tebessümle "Ben yedirmeye çalışayım bir de." dedi, ilk karşılaştıkları zamanki soğuk rüzgarlar biraz da olsa ılımlı hâle gelmiş gibiydi.

Yoonji, bebekle birlikte ağlamaklı sesler çıkarırken Tae ve Jungkook'a dönerek bebeği korkuttukları için onları azarladıktan sonra bizi fark etmişti. Hızlı adımlarla yanıma gelip Yerden Bitme'yi aceleyle kucağıma bırakırken "Al şu civcivi başımdan yoksa tek susmayan o olmayacak." diye söylendi.

Tae ve Jungkook sesli bir nefes verirken "Sonunda." diyerek kendilerini çuval gibi koltuğa atmışlardı.

"Yarın ki toplantı için sunumu bitirmem gerekiyor ama hanımefendinin sesinden hiçbir şey yapamıyorum." Yoonji kucağımda sesli ağlamaları dinmiş Yerde Bitme'ye kaşları çatık bir şekilde bakarak konuşurken -ki Yerden Bitme bir elinin parmakları ağzındayken ona öylece bakıyordu- yanımda dikilen Jieun'u sonradan fark etmiş, yanlış bir şey söylemiş de toparlamaya çalışır gibi dudaklarına bir tebessüm kondurmuştu.

"Şey," diyerek kelimeyi ağzında gevelemişti. Mahçup mu olmuştu o? Yanlış mı görüyordum? "..., merhaba." Tepkisine inanamadığımı belli edercesine ona bakmıştım.

Jieun gülümseye çalışarak "Merhaba." dediğinde kucağımdaki Yerden Bitme boynumdaki tek kolunu benden çekip ağzındaki elini çıkarttığında dikkatimi tamamen ona vermiştim, tükürük olmuş elini üstüme silmişti. Ağlamaktan kızarmış gözleri ve yanaklarıyla yönünü Jieun'a çevirerek kollarını ona doğru açmış, Jieun'un gülümsemesinin daha da büyümesine neden olmuştu.