Bir kadın...
Bir acı...
İki hayat...
İki aşk...
EYLÜL 2020/ #macera 1.
ŞUBAT 2021/ #ihanet 1.
MART 2021/ #ihanet 1.
MAYIS 2021/ #ihanet 1.
AĞUSTOS 2021/ #romatikkomedi 1.
AĞUSTOS 2021/ #gelecek 1.
AĞUSTOS 2021/ #hata 1.
AĞUSTOS 2021/ #karakter 1.
EY...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkes gittiğinde Jason mutfağa yöneldi ben de onu takip ettim. Evimde yabancılık çeker gibi bir hali yoktu. Bir dilim pizzayı mikrodalgada ısıtarak önüme koydu. Sonra taze sıkıldığı belli olan portakal suyundan büyük bir bardak doldurdu ve elime verdi.
"Yemelisin Yaren." dedi öneriden çok emir gibi.
Her ne kadar lokmaların boğazımdan geçişi zor olsa da yemeğe çalıştım. Psikolojik olarak çöktüğüm gibi bedenen de güçsüzdüm. Ağzımda büyüyen ve yutmakta zorlandığım lokmaları çiğnerken bir yandan da dikkatimi Jason'a verdim.
"Grace ile konuşmanın her kelimesini dinledik Yaren. Kapının önünde durduk ve dinledik." dedi vurgulayarak.
Başımı kaldırıp insana huzur veren yemyeşil gözlerine baktım.
"İşte bu yaptığımız, utanılacak bir şeydi. Senin iznin olmadan özeline ortak olduk. Oysa sen Yaren, utanılacak hiçbir şey yapmadın." dedikten sonra uzanarak elimi tuttu. Sıkıca kavradım, güç almak istercesine tuttum elini.
"Şimdi dinlen ve yaralarını sar ama işi bırakman söz konusu bile değil. Hazır olduğunda aramıza dön."
Konuşamadım. "Teşekkür ederim." diyebildim kendimin bile zor duyduğu bir sesle.
Ardından geçen bir hafta boyunca yemek, içmek ve duş almak haricinde yatağımdan çıkmadım. Uyumanın bir çeşit kendini iyileştirme yöntemi olduğunu okumuştum. Sanırım ruhum da uyuyarak kendini iyileştirmeye çalışıyordu. Yüzümdeki yaralar geçmişti, ellerim fena sayılmazdı, kollarımda sadece kızarıklıklar kalmıştı ama sırtım hala kötü durumdaydı. Kalbim mi? O paramparçaydı.
Günlerce bıkmadan usanmadan arayan Zeynep'in telefonlarına ancak iki hafta sonra karşılık verebildim.
"Efendim Zeynep." dedim telefonu açarak.
"Kızım manyak mısın sen ya? Uçak bileti almaya karar vermiştim. Haftalar önce arıyorum adamın biri telefonunu açıp müsait olduğunda arayacak diyor. Sonrası muamma.."
"Yaaa.. Kim açtı ki telefonumu?"
"Evan diye bir herif. Kavga ettik zaten. Neyse konu bu mu? Neredesin sen canım ya?"
"Zeynep biraz hastalandım. Günlerdir yataktaydım, inan yeni geldim kendime. Meraklandırdığım için üzgünüm."
"Bana masal anlatma Yaren. Tekirdağ'dan ayrılmadan önce buluşacaktık. Sen Dark'ı aldıktan sonra ama gelmedin, telefonlarıma da cevap vermiyordun. Ben de seni merak edip eski evine gittim. Bir de baksam Emre'nin yüzü gözü kan içinde, Selin'in kucağında ağlıyor. Ne oldu söyle. Öldüm kızım ya burada. Annene gittim kapı duvar."
