KALBİMDE ÖLÜM (KAÇINILMAZ AŞKLAR-2) (TAMAMLANDI)

K.Ö. 🖤 Bölüm 18

Selam K.Ö. okurları..

Başlamadan önce yıldıza basalım olur mu?

Sayfamda olduğunuz için teşekkür ederim.

Günlerim Evan ile ev arayarak, yemek yiyerek, bazen pikniğe giderek bazen de daha önce gittiğim halde Evan'ın ısrarı üzerine tekrar gittiğimiz bir turistik mekânı gezerek geçiyordu. Birkaç kez beni evine davet etmişti ama ben her defasında bir bahane bulup teklifini geri çevirmiştim. Bir daha bana temas etmeye veya öpmeye çalışmamıştı ve buna minnettardım. Bazen Evan'ı uzun uzun izliyor, onu yıllardır tanıyormuş gibi hissediyordum ama arkadaşçaydı bu hislerim. Ona farklı anlamlarda bakmam imkansızdı.

Akşamları şu sıralarda aşkları tam gaz ilerleyen Grace ve Cole ile buluşup eğlenmeye gidiyor, ayaklarımız patlayana kadar dans ediyorduk. Müzik ne zaman yavaşlasa bir bahane ile tuvalete kaçıyordum. Evan ile dans etmek istemiyordum çünkü aklımda hep Jason vardı. Gelmesini çok istiyordum ama o bir kez bile bizimle gelmemişti. Kafam çok karışıktı, neden sürekli Jason'ı düşünüyordum ki? Oysa Evan tanıdık bir liman gibiydi, ben ise yanıma bir metre bile yaklaştırmıyordum. Öyleyse annemin nasihatini gözden geçirmeliydim.

1-Zaman bırak! (Tamam, bunda başarılıyım.)

2-Hislerini takip et! (Emin değilim.)

3-Aklın yanında olsun. (Henüz hiç karşılaşmamıştık.)

Evan ile neredeyse bir ay ev aradık ama hiçbirini beğenmemiştim. Sonra bir akşam Jason, Seattle merkeze elli dakika mesafede, tek katlı şirin evlerin olduğu bir mail gönderdi bana. İlgilenmesine şaşırmıştım, sanki kasıtlı görüşmüyordu benimle. Arada, 'Daha iyi misin?' diye mesaj atıyordu, o kadar. Onunla ilgili dedikoduları Grace ve Cole'dan alıyordum.

Ertesi gün Evan ile hemen yola koyulduk. Oldukça büyük, nezih görünen bir mahalleydi. Şehirden ayrılan bir site görüntüsü veriyordu. Tek katlı evlerin Dark için uygun olabilecek büyüklükte bahçeleri vardı. Bahçeler çim görünümlü duvarlar ile birbirine komşuydu. Geniş yolları, alışveriş merkezleri, yürüyüş alanları, göle olan yakınlığı, hepsi hoşuma gitmişti. Bu evlerden satılık olan sadece iki tane vardı ve ben bir tanesini almaya kararlıydım.

Girdiğimiz ilk evin tadilata ihtiyacı yoktu. Oldukça modern döşenmişti.

İkinci evin de tadilat sorunu yoktu ve gördüğüm en çirkin evdi. Ev sahibi zevksizliğin kitabını yazmıştı burada. Evi tekrar tekrar gezdim ve almaya karar verdim. Emlakçı çok mutlu olmuştu ve bu mutluluğu nakit ödeyeceğimi öğrendiğinde bir kat daha arttı. Evan ise yüzüme şok olmuş bir şekilde bakıyordu.

"Giyim ve araba zevkini görünce bu eve nasıl tamam dediğini anlayamıyorum." diye sordu hayretle.

"Diğer ev çok güzeldi ama ben kendi seçimlerimi yapmayı severim. Burayı baştan yaratacağım." derken mutlu bir nefes verdim. Evi hayalimde yaratmıştım bile.

"Pekala, Uyuyan Güzel karar senin!" derken yüz ifadesi çok yanlış bir karar verdin der gibiydi.

Evi aldıktan sonra Evan'ın yardımıyla iyi bir iç mimar tuttum. Büyük mutfağımın retro olmasını istiyordum. Krem, eskimiş görüntüsü olan dolaplarımın içinde son model beyaz eşyalar hayal etmiştim. Mutfağıma ait verandanın dilediğimde camlarını kapatarak kış bahçesi gibi kullanabileceğim bir hale dönüştürülmesini istedim. Oraya küçücük de olsa şömine yapılmasını arzu ettim. Hayalimde balkonuma oturmuş kitabımı okurken, dışarıda yağmur ve şömine de odunlar canlanmıştı.

Salonumun beyaz duvarlarında küflenmiş görüntüsü olan ahşap çıtalar ve içlerinde sevdiğim sanat eserlerinin replikalarını hayal etmiştim. Şarap kırmızısı ve koyu gri mobilyalar ile siyah cam sehpalar gelmişti gözümün önüne.