KALBİMDE ÖLÜM (KAÇINILMAZ AŞKLAR-2) (TAMAMLANDI)

K.Ö. 🖤 Bölüm 20

Selam K.Ö. okurları..

Başlamadan önce yıldıza basalım olur mu?

Keyifle okuyun..

Evan geldiğinde sağ elimde neredeyse tırnak kalmamıştı.

"Uyuyan Güzelimiz bugün stresli galiba."

"Yaren, Evan! Rica ediyorum Yaren de. Duyan aramızda bir şey var sanıyor ve hatta Grace ve Cole bile şüphelenmiş."

"Ne yani aramızda bir şey yok mu?" diye soran Evan, en seksi ve vazgeçilmez tavırlarını sergiliyor, kaşlarını aşağı yukarı kaldırarak bana kur yapıyordu.

"Tabi ki de var. Çok fazla arkadaş edinmeyi sevmeyen ben için kıymetli bir dostsun  ama arkadaşlar birbirine kırmızı gül göndermezler."

"Şu an çok bozuldum." diyerek elini vurulmuş gibi kalbinin sütüne koydu ve ardından kapıya yöneldi. "Kırık kalbimle kendimi Jason'ın odasına atacağım."

"Yapmasan daha iyi, kızıl bir afetle şu an." dedim rahatsızlığımı saklamaya çalışarak ama ses tonumdan bu duruma bozulduğumu anlamıştı. Bir müddet durduktan ve kafasındaki çarkları yerine oturttuktan sonra konuştu. 

"Hep şanslı bir piç olmuştu zaten." dedi gülerek.

Evan zeki bir adam olarak kıskançlık krizine girdiğimi ve Jason'dan hoşlandığımı anlamıştı ama ben aptala yatmaya devam ettim.

"Gerçekten kadını görmen lazım. Dibin düşer."

"Uyuyan Güzel!" dedi bastıra bastıra, "Bence sen neyi kastettiğimi çok iyi anladın."

Cevap vermedim ve neden bahsediyorsun bayım dercesine kirpiklerimi kırpıştırdım. İkimizin de gülme krizine girdiği o an, Jason kızıl afeti geçiriyordu. Kahkahalarla gülen Evan ve bana gözleri takıldı bir süre ve ben yine yanlış anladığı bir pozisyonda yakalandığım için daha da güldüm. Bildiğiniz gibi gülmek bulaşıcıdır. Evan artık yerlerde yatıyordu.

Akşama doğru uykusuzluğum daha ağır basıyordu. Jason beni odasına çağırarak yaptığım çevirileri göstermek istedi. Korkunç hatalar yapmıştım, öyle ki benim çevirilerimi çevirmek için biri daha lazımdı. Hemen hallediyorum, diyerek kalktığımda başım döndüğünden masanın kenarına tutunarak dengemi sağlamaya çalıştım. Jason panikle yanıma gelerek beni belimden sıkıca tuttu.

"Bembeyaz oldun, iyi misin?" dedi.

"Çok özür dilerim, midem bulanıyor." diyerek kendimi dışarı attım. Lavaboya gidip yüzümü yıkadım. Çıktığımda çantam elinde beni bekliyordu.

"Hemen hastaneye gidiyoruz." derken beni asansöre sürüklüyordu adeta. Asansöre bindiğimizde düşünceli düşünceli beni süzdü. Arabaya neredeyse zorla bindirdi ve açıklamama izin vermeden hızla yola koyuldu. Hayır, anlamıyordum ki, niçin bu kadar panik yaptığını.

"Hamile olabilir misin?" diye sordu düşünceli bir sesle.

"Ne?" dedim şok olmuş bir şekilde.

"Yani miden bulanıyor, başın dönüyor. Evan ile yenisiniz biliyorum ama belki hamilelik seni çabuk etkilemiştir, zaten kistin de vardı.  Hastaneye gidelim de bir. Ben Evan'a mesaj atar çağırırım."

Hiç konuşmamam ve gözlerimi dikip ona bakmam, dikkatini çekti bir süre sonra.

"Yani sana da, bebeğe de bir şey olmasını istemem. Gidelim hastaneye garanti olsun." dediğinde kaşlarımı alayla yukarı kaldırdım. Meğer yaşadıklarıma ek olarak katil olmak da varmış kaderimde. Hayır, öküz bulma konusunda başarım tescillenmiş oldu böylece.