Opowiadanie napisane przeze mnie około 4 lata temu. Obecnie mając 22 lata stwierdziłam, że powinno ujrzeć światło dzienne. Mój styl pisania znacznie się zmienił więc proszę o wyrozumiałość. :D Serdecznie zapraszam!
#15 - passion 1 maja 2020
#990...
- Ty dla mnie znaczysz ciut więcej niż tylko przyjaciela . . . - gdy tylko to powiedziałam wiedziałam, że przegięłam, za dużo powiedziałam. Miało to zostać tajemnicą. . .
- Możesz powtórzyć? Zamyśliłem się i nie słyszałem co mówiłaś - oznajmił chłopak, może to i lepiej.
- Nic ważnego - uśmiechnęłam się sztucznie.
- Chodźmy już do domu, jutro masz szkołę.
Wsiadając do samochodu dostałam SMS od Michela.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- CO!? - krzykłam na cały samochód.
- Co się stało ? - zapytał przestraszony Horan.
- Harry zniknął ...
- Ale jak nie ma go w domu? Może wyszedł gdzieś - próbował mnie pocieszyć.
- Jedź, zaraz zobaczymy. - odparłam.
Migiem znaleźliśmy się na podjeździe od domu i ruszyliśmy do środka.
- Gdzie on jest ? - zapytałam zła.
- No właśnie go nie ma, odkąd pojechaliście. Wyszedł chwilę po was i nie zostawił śladu po sobie. Widziałem tylko, że bym zły. - odparł bezradny Michel.
Załamałam się, usiadłam na oparciu kanapy i myślałam. Tyle tego dzisiaj było, że nie potrafię sobie z tym poradzić. Uraziłam go pewnie, a jak zobaczył, że siedzę u Nialla na kolanach... to pewnie zabolało go. Szlak by to trafił, napiszę do niego .
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Pisze, że mam go nie szukać. Nie wraca dziś na noc - załamałam się.
- Spróbuje się do niego dodzwonić - odparł Michel.
Przypomniałam sobie o naszej rozmowie w pokoju i o tych kwiatkach, migiem poleciałam na górę, weszłam do pokoju, a tam istny burdel. Kwiatki po całym pokoju, i jakiś liścik na stole.
" Przepraszam, nie wracam dziś, może nawet wgl. Zastanawiam się czy by nie wrócić do Londynu. Szczęścia z Horanem.
Nie szukaj mnie, proszę. Pewnie nie będę w stanie nic odpisać, ani zadzwonić. Harry xx "
Pogięło go już całkiem, usiadłam na jego łóżku i myślałam, gdzie go znajdę. Postanowiłam trochę pojeździć po mieście, jutro szkoła, trudno najwyżej nie pójdę. Zeszłam na dół, i ruszyłam w stronę kuchni.
- I jak ?
- Nadal nic, nie odbiera i nie odpisuje, a Tobie ? - zapytał Michel.
- Nic, zero odzewu - powiedziałam - Chodźcie może go poszukać, pojeździmy autem po mieście.
- Okej, kto prowadzi ? - zapytał Niall.
- Ja - wzięłam kluczyki do ręki i ruszyłam przed dom.
Wsiedliśmy do samochodu, była 21:52. Od ostatniego SMS nie dawał znaku życia, mam nadzieje, że gdzieś go znajdziemy, martwię się o niego. Jeździliśmy bez sensu po mieście rozglądając się, było już grubo po 12 w nocy. Płakałam.
- Gdzie ty jesteś pajacu - gadałam bezsensu.
Obok mnie siedział przejęty Niall, mimo tego co mu dziś mówiłam, martwi się też. Nagle widziałam jakąś znaną mi postać w parku za miastem, loczki, chwiejny krok.
- TO ON ! - krzykłam.
Zatrzymałam się obok, i zauważyłam, że Harry jest nie dość, że pijany to jeszcze pobity, rozwalona warga, łuk brwiowy, potok z nosa.
- Boże! - zasłoniłam usta rękoma.
- Roose, przepraszam - mamrotał.
- Zabierzmy go do auta - powiedział Michel, było po 2 w nocy, jestem wykończona.
Autem wracał już Niall, ja siedział z tyłu z Harrym, łzy leciały mi nie ubłaganie, a on biedny spał. Niall co jakiś czas obracał się do tylu, ale najbardziej zdenerwowany był wtedy kiedy pijany Harry powiedział te słowa: - Pocałuj mnie Rose.
Zagotowało się w nim, widziałam.
~~~~ Niall ~~~~
Znaleźliśmy pajaca, martwiłem się o niego. Widziałem, że Rose też jest tym przejęta, biedna. Siedzieli tak z tyłu, ona wykończona jest tym nocnym szukaniem, widziałem to. A on ? Lepiej nie wspominać.
- Pocałuj mnie Rose - te wymamrotane słowa Harrego, mnie zdenerwowały.
Najpierw próbował, ją zgwałcić, teraz co on próbuje osiągnąć? Ja już nie wiem co mam myśleć. Nie chcę jej stracić, a tym bardziej nie chcę aby ona była z nim. Dupkiem na potęgę, pierw uwodzi, szybki numerek i następna.
- Jesteśmy już.
Pomogłem wnieść Stylesa do domu, położyliśmy go z Michelem na kanapie w salonie. Rose szybko poleciała do łazienki po apteczkę. Zaczęła opatrywać rany poległego, że tak to ujmę.
- Auć! - syczał.
- Weź się w garść Styles. - powiedział Michel.
Byłem zły na siebie, że nie umówiłem się z Rose, ale mam nadzieję, że jeszcze zdążę do wyjazdu. Chociaż w Londynie lepsze atrakcje jak na taką okazję.
~~~Rose~~~
Opatrzyłam Hazze, a chłopaki zanieśli go do jego pokoju. Poszłam zjeść coś na szybko i wziąć szybki prysznic. Jutro do szkoły nie idę, muszę odespać, a po za tym umówiłam się z Niallem, że pójdę z nim do jego rodziców. Położyłam się na łóżku, było już jakoś koło 4 w nocy. Nagle ktoś wszedł do pokoju, to był blondyn.
- Śpisz? - zapytał nie pewnie.
- Nie, wchodź śmiało.
Chłopak wszedł do pokoju zamykając za sobą drzwi.
- Możemy pogadać ? Chodź zapalić - oznajmił wchodząc na balkon.
Weszłam tusz za nim.
- Co jest ? - uśmiechnęłam się.
- Bo skoro jedziemy razem do Londynu, już tak jakby na stałe to może miała byś ochotę .....
