"Thank you for this day," ani ko pagkatigil ng sasakyan niya sa harap ng bahay namin. Nakangiting bumaling siya sa akin.
"That's nothing." aniya. "About the dinner," he paused then breath heavily. "Let's do it tomorrow."
Nagulat naman ako sa sinabi niya. I really thought wala na siyang balak pumunta. I feel nervous all of the sudden after he said that.
"Sure ka na?" tanong ko sa kaniya. I really hope na magbago ang isip niya. Mas masama talaga akong kutob kapag nagkita sila ni mama.
Naalala ko din ang sinabi sa akin ni Theo. Kahit siya binalaan din ako na huwag paglalapitin ang dalawa.
"Yes, para matapos na," he breathed heavily. Tumingin namin siya sa akin gamit ang nagsusumaong mga mata.
"What ever happens, just believe on me," he begged then clasp my hands. Napatingin naman ako doon saka tumingin sa mga mata niya.
I feel the ache in my mind gaya ng dati kaya bigla akong napapikit at kinuha ang kamay kong hawak niya.
"Are you really sure? Nakita mo talaga sila?" Tanong ng isang lalaki. His face is blurred but his voice is familiar.
"Yes. May inaabot siyang kung ano kay mama. Niyakap pa nga siya ni mama pagkatapos. I didn't see his reactions but I doubt it. Sigurado akong masaya din siya. He fooled me!" ani ko.
"Kausapin mo ang mama mo, ako ang kakausap sa kaniya. Ako na ang bahala sa kaniya, okay? Stay strong. You didn't clearly see the thing that he gave. Don't jump into conclusions that fast," aniya sabay pat sa balikat ko. Yumakap naman ako sa kaniya.
"Everything will be alright. I'll not let someone hurt you," aniya habang nakayakap sa akin.
"Thank you, Theo."
"Euphy?"
"Euphy, are you okay?" napailing naman ako.
What was that? Tungkol saan ang pinag-uusapan namin ni Theo? What the hell happens before?
"Okay lang ako," sabi ko ng mahismasan sa biglang naalala.
Bumuntong hininga naman siya. "You remember something again?"
"Just a bit. Pero magulo pa din," I honestly said. Totoo namang magulo pa din sa akin kung bakit naging ganoon 'yon.
"Please remember it fully," sabi sabay yakap sa akin. I feel his lips on my forehead. Napapikit naman ako dahil doon.
"I love you. Matatapos din 'to," sabi niya habang malapit pa din ang labi sa noo ko. Napatango naman ako at binaon ang ulo sa leeg niya. Sana nga, matapos na.
"Ingat ka," paalam ko sa kaniya pagkababa ko ng sasakyan. Ngumiti naman siya at sinara ang bintana sabay paandar na ng kotse. Nakatanaw lang ako hanggang sa hindi ko na nakita ang kotse niya. Pumasok na ako at sinara ang gate.
"It's him again?" tanong ni mama pgkabukas ko ng pinto.
"Yes, ma." pagod kong sabi.
"Anong sabi?" excited niyang ani. Here she goes again with that creepy expression.
BINABASA MO ANG
Revamping Affinity
Romance"The two of us is struck by the lightning. An ill-fated love." Euphemia Iantha Serrano suffered amnesia because of an unknown accident. Since then, she lived quietly with her mother. Her father died even before she got hospitalized. Until she met Pr...