İmkansız 2

-16-

Jimin"Düşündüğün gibi bir şey yok Jennie."

Jennie"Evet evet öyledir. Neyse. Sana giyecek bir şeyler getirdim."

Jimin"Tamam."

Jennie elindeki çantayı yere koyup açtı. İçindeki kıyafetleri odadaki dolaba yerleştirdi.

Jimin"Tae göndere göndere seni mi gönderdi?"

Jennie"Bak Jimin. Artık geçmişi unutman gerek tamam mı? Biliyorum senin için büyük bir travmaydı ama geçti gitti artık. O yüzden aramızı düzeltmeliyiz."

Jimin"Aslında o kadar da travma gibi değildi benim için. Hem uçurumdan düşmek kadar büyük travma olamaz inan bana."

Jennie"Changbin... Ben bir Changbin'e bakayım."

Jimin"Dur. Beni de götür."

Jennie"Sen hastasın yat dinlen."

Jimin"Jennie. Aramızı düzeltmek istiyordun değil mi? Al sana fırsat."

Jennie durup bir süre düşündü.

Jennie"Tamam baş belası bekle burada."

Jennie gitti. Elinde tekerlekli sandalyeyle geri döndü.

Jennie"Şimdi ben seni kaldıramam biliyorsun."

Yavaşça doğruldum. Sırtım yine ağrımıştı. Jennie kolumdan tutup kalkmam için bana destek verdi. Hızlıca sandalyeye oturdum.

Jennie"İyi misin?"

Başımla Jennie'yi onayladım. Aslında hiç iyi değildim. Kaburgalarım yer değiştirmiş gibi hissediyordum.

Jennie sandalyeyi sürdü. Odadan çıkıp koridorda ilerledik. Yoğun bakım ünitesinde durduk. Changbin'i sadece camdan görebiliyorduk ama ben sandalyede oturduğum için tam görememiştim. Yavaşça ayağa kalkıp camın önündeki tutunma yerine tutundum.

Jennie"Jimin! Napıyorsun canın acır öyle."

Jimin"Umrumda değil. Baksana Changbin'in daha fazla canı acıyor."

O sırada Taehyung gelmişti. Ne ara iş çıkışı saati gelmişti?

Taehyung"Jimin? Ayaklanmışsın. Senin yatıp dinlenmen gerekmiyor mu?"

Somurttum.

Jennie"Rahat bırak çocuğu Tae. Arkadaşını görmek istemesi en büyük hakkı."

Taehyung henüz nerede olduğumuzu farketmemiş olacak ki garip bakışlarla cama baktı. Sonraysa kaşlarını çatıp bana bakmıştı.

Taehyung"Jimin. Changbin senin yüzünden bu hale gelmedi anladın mı? Kendini suçlamaktan vazgeç artık."

Jimin"Öyle bir şey değil Taehyung. Ne zaman anlayacaksın Changbin'in sadece arkadaşım olduğunu?"

Jennie"Şey bunu burada tartışmasanız mı herkes bize bakıyor."

Taehyung"Haklısın Jennie."

Tam sandalyeye geri oturacakken Taehyung beni kucağına aldı. Boynuna tutundum. Son kez Changbin'e bakacakken Tae kafasını önüme getirmişti. Yani görememiştim. Beni odaya taşıdı. Yatağa nazikçe bıraktıktan sonra serum takması için hemşire çağırmıştı. Kolum artık delik deşik olmuştu bu iğnelerden dolayı.

Hemşire gidince baş ucuma oturup serum takılı olan elimin üstüne elini koydu. Gülümsedim.

Taehyung"Jimin. Changbin senden hoşlanıyor sana aşık beni delirtmeye mi çalışıyorsun? Eğer amacın buysa başardın."

Jimin"Tae. Bak beni çok sevdiğini ve bu yüzden kimseyle paylaşmak istemediğini anlıyorum ama..."

Taehyung"Ama ne?"

Jimin"Aması..."

Taehyung"Ne ama söylesene Jimin."

Jimin"Beni biraz özgür bırakmalısın. Sen böyle yapınca ben... kendimi kafesteki bir kuş gibi hissediyorum. Yani... kanatlarımı ne kadar çırparsam çırpayım uçamayacak gibi."

Taehyung"Uçamayacaksın. Benden gidemezsin Jimin anladın mı? Seni asla bırakmayacağım."

Taehyung aniden bana sarıldı. Sarılmasına karşılık verdim.

Jimin"Tae... Sırtım acıyor."

Tae geri çekildi.

Taehyung"Yemeğini yedin mi?"

Neden konuyu saptırıyordu şimdi?

Jimin"Yedim aşkım."

Taehyung"Ne yedin bebeğim?"

Jimin"Lisa yemek yapmış getirmiş sağ olsun."

Taehyung'un yine sinirlenince şişen alnındaki damarları faaliyete girmişti.

Taehyung"Jimin-"

Jimin"Yeter. Jimin Jimin. Jimin kadar başına taş düşsün Taehyung."

Taehyung güldü.

Taehyung"Senin kadar taştan ne zarar gelebilir ki bana?"

Şuan boyumla alay ediyordu. Elinin altındaki elimi çekip çiçek oldum.

Taehyung"Bu da ne? Yoksa trip mi yiyorum?"

Konuşmadan yüzüne düz bir ifadeyle baktım.

Taehyung"Bak Chim. Senin bu Lisa'ların Changbin'lerin ne zaman bitecek?"

Dudağımı büzdüm.

Taehyung kısaca dudağıma bakıp geri gözlerime baktı.

Jimin"Bitmeyecek onlar benim arkadaşlarım."

Taehyung"Cezalısın."

Jimin"Ne cezası? Tae iyice delirdin."

Taehyung"Sen delirttin."

Taehyung birden beni gıdıklamaya başladı.