İmkansız 2

-59-

Bir şey söylemeden yere bakmaya devam ettim.

Yoongi"Jimin? Neden bir şey söylemiyorsun? Yoksa burada kalmamı istemiyor musun? İstemiyorsan giderim."

Bir tepki vermeden yere bakmaya devam ettim. Şuan hayatımın tepetaklak olduğunu hissediyordum ve o yüzden söyleyecek hiçbir şeyim yoktu.

Yoongi"Ha anladım. Sen Taehyung'u merak ediyorsun."

Yerdeki bakışlarımı Yoongi'ye çevirdim.

Yoongi elini omzuma koyup gülümsedi.

Yoongi"Endişelenmene gerek yok. Taehyung şuan bizim evde. Jungkook onunla ilgileniyor."

Yine bir sessizlik oluştu.

Yoongi"Jimin. Ne olduğunu bana anlatmak ister misin?"

Yine bir şey söylemedim.

Yoongi"Neden konuşmuyorsun?"

Ben de bilmiyordum. Belki de Changbin beni çok şaşırtmıştı. Masanın üstündeki kutuyu aldım.

Yoongi"Hadi seni yatıralım."

Yoongi koluma girdi ve odama doğru ilerledik. Kapıya gelince durdum.

Yoongi"Jimin? Girsene ."

Aklıma Taehyung'la bu yatakta yaşadığımız şeyler gelmişti. Bu kadardı. Taşmıştım artık. Ayakta kalacak gücü kendimde bulamayıp yere çöktüm. Dizlerimi kendime doğru çekip bağırarak ağlamaya başladım. Bugün bu odaya Taehyung'la gelmem gerekiyordu.

Yoongi endişeyle önüme oturup ellerimi tuttu.

Yoongi"Jimin yapma böyle de anlat bana işte. Ben senin en yakın arkadaşın değil miyim?"

Daha yüksek sesle ağlamaya başladım.

Yoongi"Tamam tamam. Bu böyle olmayacak. Ben Taehyung'u çağırmaya gidiyorum."

Yoongi kalkacağı sırada bileğinden tutup geri oturmasını sağladım. Taehyung'un beni bu çaresiz anımda görmesini istemiyordum.

Yoongi"Bak Jimin. Ya bana neler olduğunu anlatırsın ya da gidip Taehyung'u çağırırım. Hangisi seçimini yap."

Başımı olumsuz anlamda salladım.

Yoongi"İyi. Çağırmaya gidiyorum."

Yoongi kalkıp giderken peşinden koşup arkasından sarılarak onu durdurdum.

Yoongi"Neden böyle yapıp endişelenmeme sebep oluyorsun?"

Bana doğru döndü.

Yoongi"İyi. Konuşmayalım. Taehyung'u da çağırmıyorum. Hadi en azından üstünü çıkaralım da uyu artık."

Yoongi elimden tutup beni yine odaya doğru götürdü. Bu sefer odaya girmiştim.

Dolaptan bana kıyafet ayarladı ve yatağın üstüne bıraktı.

Yoongi"Kendin giyinebilirsin değil mi? Ben salondayım. Orada uyuyacağım o yüzden iyi geceler."

Yoongi gitti. Üstümü değiştirmeden yere oturdum.

Taehyung'un Ağzından

Jimin söylediklerimi gereksiz abartıp bana atar yaptıktan sonra evimize girmişti. Ne yapacaktım şimdi? Yine onu kırmıştım. İçeri girip Changbin'i görmek istemiyordum o yüzden bahçede Jimin'in gelmesini bekledim.

Herkes evden çıkıyordu ve hala Jimin çıkmamıştı. Jennie'yi durdurdum.

Taehyung"Nereye gidiyorsunuz? Daha düğün bitmedi."

Jennie"Bitmedi mi? E o zaman Jimin neden bitti dedi?"

Taehyung"Jimin b-bitti mi dedi?"

Jennie"Daha defteri imzalayacağız dedim o da evlenmekten vazgeçtiğinizi söyledi. Neyse bizim gitmemiz gerek kuzen. Sonra görüşürüz."

Jennie ve Changbin beni şok içinde bırakıp gittiler.

Tam eve gireceğim sırada Lisa ve Jisoo çıkmışlardı.

Jisoo"Jimin hiç iyi değil. Artık ne yaptıysan. Lütfen onu rahat bırak Taehyung."

Bir şey söyleyeceğim sırada onlar da gitmişlerdi. Sonra evden Jungkook çıktı.

Jungkook"Tae. Neler oluyor?"

Taehyung"Bir bilsem. Jimin neden düğün iptal dedi?"

Jungkook"Onu senin daha iyi bilmen gerek. Ne söyledin yine?"

Taehyung"Aish! Tam bir çocukluk ediyor. Madem bitti demiş benim için de bitti o zaman."

Jungkook"N-Ne? Tae saçmalamasana. Gir şu eve de konuşun hadi."

Taehyung"Konuşacak bir şey kalmadı. Kendi hatalarını benim hatammış gibi göstermesinden yoruldum artık."

Jungkook'ların evine doğru yürüdüm.

Jungkook"Tae! Nereye gidiyorsun?"

Taehyung"Bir süre sizde kalabilir miyim?"

Jungkook olumlu anlamda başını salladı.

Jungkook"O zaman ben Yoongi'lere haber vereyim."

Jungkook bana evinin anahtarını verdi. Alıp içeri girdim. Kendimi koltuğa atıp gözlerimi kapattım.

Taehyung"Aish!"

Yastıkları alıp rastgele bir yere fırlatırken pencerenin önüne geçtim ve karşı eve yani bizim evimize baktım. Perdeler açık olduğu için Jimin'i rahatlıkla görebiliyordum.

Bize bunu yaptığın için çok pişman olacaksın Jimin.