İmkansız 2

-60-

Jimin'in Ağzından

Tüm gece boyunca uyuyamamış hatta yatağa bile yatmamıştım. Sadece yerde oturmuş pencereden karşı eve bakmıştım. Saat gece yarısını geçince karşı evin ışıkları sönmüştü. Acaba Taehyung rahat rahat uyuyabiliyor muydu?

Günün aydınlanmasıyla birlikte Yoongi odama geldi.

Yoongi"Günay- Jimin? Sen uyumadın mı? Üstünü bile çıkarmamışsın."

Yoongi karşıma oturdu.

Yoongi"Neden yerde oturuyorsun?"

İç çekerek oturduğum yerden kalktım ve üstümü değiştirdim.

Yoongi"Gerçekten konuşmayacak mısın?"

Damatlığımı alıp pencereden aşağı fırlatmak istiyordum. Bu isteğimi bastırıp odadan çıktım ve mutfağa gittim. Yoongi de peşimden geldi.

Yoongi"Tamam şöyle yapalım. Ben eve gidip üzerimi değiştireyim malum işe gitmem gerek, sende Taehyung'la konuşmalısın. Bu işi halledelim."

Başımı iki yana salladım.

Yoongi"Taehyung'la konuşmak istemiyor musun?"

Bu sefer de evet anlamında başımı salladım.

Yoongi"Jimin. Ben korkmaya başladım. Kiminle konuşmak istersin peki onu çağırayım."

Jimin"Changbin."

Yoongi şaşırarak yanıma geldi ve bana sarıldı.

Yoongi"Sonunda bir kelime ettin. Dur tamam Changbin'i çağıracağım. Bekle burada."

Yoongi evden çıkarken odaya geri dönüp yerdeki kutuyu aldım. Dün gece Changbin'in bana hediye olarak verdiği bu kutuyu açmıştım. Ve içinden şık bir bilekliğin yanında bir not çıkmıştı. Kutuyu açıp notu aldım ve tekrar okudum.

Jimin"Seni gerçekleşmeyecek olan düğünün için tebrik ederim. Sana evlenemeyeceğini söylemiştim. Her ne kadar geç fark etsen de daima yanında olduğumu bilmeni isterim. Sahte sevgilin."

Sinirle kağıdı buruşturup odanın herhangi bir köşesine fırlattım. Demek benimle oynayabileceğini sanıyordu. Herkese iyi adam mesajı veriyor ve kendi hakkında herkesin iyi düşünmesini sağlıyordu. Ama ben yemezdim. Ve bunu herkese kanıtlamam gerekiyordu. Başta Jennie'ye.

Kapı çaldı. Gidip açtım. Gelen Changbin'di.

Changbin"Jimin? Beni görmek istemişsin."

Jimin"İçeri geç."

Changbin içeri geçti. Kapıyı kapatacağım sırada gözüme pencereden bizi izleyen Taehyung takıldı. Onu gördüğümü fark edince arkasını dönmüştü. İç çekerek kapıyı kapattım. Bekle aşkım kavuşmamıza az kaldı.

Changbin'in karşısındaki tekli koltuğa oturdum.

Changbin"Seni dinliyorum."

Jimin"Sen haklıydın. Ben Taehyung'la evlenmekte hata ettim. Biz onunla imkansızız sen de biliyorsun. Seni buraya teşekkür etmek için çağırdım. Her zaman beni uyardın yanımda oldun, çok teşekkür ederim Changbin."

Sahte bir şekilde gülümsedim.

Changbin şaşırarak elini ensesinde gezdirdi.

Changbin"Ji-Jimin gerçekten böyle mi düşünüyorsun?"

Jimin"Evet. Ve sanırım... ben senden hoşlanıyorum."

Changbin"Biliyordum. Senin de benden hoşlandığını biliyordum."

Jimin"Benim önümde artık seninle olmamak için hiçbir engel kalmadı. Ama senin bir engelin var. Jennie. Benim için ondan ayrılırsın değil mi?"

Üzgünüm Jennie ama ancak bu şekilde Changbin'in gerçek yüzünü sizlere gösterebilirim.

Changbin"Sen şimdi ciddi ciddi sevgili olalım diyorsun öyle değil mi?"

Jimin"Evet. Tabii sen de istersen. Artık sahte değil gerçek sevgili olma vaktimiz geldi bence."

Changbin"İnanmıyorum."

Jimin"N-Ne?"

Changbin"Bu kadar hızlı olması mümkün değil. Taehyung'dan daha dün ayrıldın."

Yerimden kalkıp Changbin'in yanına oturdum. Elimi elinin üstüne koydum ve gülümsedim.

Jimin"Ben Taehyung'la beraberken bile senden hoşlanıyordum."

Changbin"Na-Nasıl? Ama sen hastanede ondan şikayetçi olmamam için beni tehdit bile ettin."

Jimin"Sana olan duygularımı öğrenmeni istemedim. Çünkü Taehyung sana rahat vermezdi. Hepsi seni düşündüğüm içindi."

Changbin yutkunup ellerimize baktı.

Changbin"Tamam. Sana inanıyorum."

Gülümsedim. Changbin bana doğru yaklaşıp beni öpeceği sırada kapı çalmıştı. Son anda kurtulmuştum. Gidip kapıyı açtım. Taehyung.

Taehyung"Jimin. Bence artık konuşma vaktimiz geldi."

Changbin evdeydi şimdi olmazdı.

Jimin"Konuşmak istemiyorum. Git lütfen."

Taehyung"Bu kadar mı yani? Gerçekten bu kadar mıyız?"

Jimin"Bitti."

Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Changbin yanıma geldi.

Changbin"Aşkım bu herif seni rahatsız mı ediyor?"

Taehyung şaşkınlıkla bana baktı. Gözlerimi kaçırdım.

Yeni bir oyun başlıyordu. Ve bu oyunu sadece ben biliyordum ve öyle de kalacaktı.