[ Because I love you✨] Ep: 42
"ងឺុត" ឡាំបូហ្គីនី ពណ៌ខ្មៅឈប់ង៉ក់នៅមុខភូមិគ្រឹះ ចន អ្នកកម្លោះរត់ចេញពីឡានយ៉ាងលឿនដូចរន្ទះព្រោះជាតិថ្នាំកាន់តែរុករើខ្លួនប្រាណគេកាន់តែខ្លាំងទៅហើយ។
"ជុងហ្គុក កូនប្រញាប់ម៉េស?" អ្នកជាម្តាយឃើញកូនប្រុសរត់ចូលក្នុងផ្ទះទាំងបែកញើសជោគ មុខក្រហមងាំងអត់នឹងបារម្មណ៍មិនបានតែកូនប្រុសកំពូលរបស់គាត់សូម្បីមុខម្តាយក៏មិនបានមើលដែរគេរត់សម្តៅបន្ទប់របស់គេយ៉ាងលឿន រកតែម្តាយហាមមិនបាន។
"គ្រាំង" រាងក្រាស់បើកទ្វារឮសូរតែគ្រាំងហើយបិទវិញផឹប ភ្នែករំពៃស្វែងរករាងកាយប្រពន្ធរបស់ខ្លួនម៉េចក៏នាងមិននៅក្នុងបន្ទប់? តើនាងទៅណាបាត់ហើយ? ជូននី ចេញពីបន្ទប់ទឹកជាមួយនឹងកន្សែងហុំព័ទ្ធរាងកាយតូចច្រឡឹង នាងក្រលេកឃើញ ជុងហ្គុក នាងក៏ប្រញាប់មករកគេ
"ជុងហ្គុក បងកើតអីហ្នឹង?" ជូននី រត់មកទទួលប្តីដែកញើសជោគជាំមុខក៏ក្រហម គិតតែពីលេបទឹកមាត់រហូតគេក្តៅក្នុងមែនទេ?
"បងៗ...ទ្រាំអត់បានទេ ជូននី!! " ជុងហ្គុក មិនចាំយូរក៏ចាប់លើករាងតូចបោះទៅលើគ្រែហើយថើបជញ្ជក់មាត់នាងខ្លាំងៗ
"បងកើតអី?" ជូននី អង្អែលថ្ពាល់ដែលក្រហមរបស់គេថ្នមៗ
"បងត្រូវថ្នាំបងក៏ប្រញាប់រត់មករកអូនព្រោះខ្លាចសុីកូនក្រមុំឆ្អាបៗរបស់តាបុិហ្វាង" ជុងហ្គុក និយាយទាំងរដាក់រដុបព្រោះថ្នាំកាន់តែជ្រាបចូលខ្លាំងទៅៗហើយ
"ហើយយូរណាស់ម៉េចមិនប្រាប់អូន" មិនចាំយូរ ជូននី ក៏ក្រសោបថ្ពាល់រាងក្រាស់ហើយថើបគេខ្លាំងៗព្រោះជាតិថ្នាំវាធ្វើទុក្ខអាក្រក់ណាស់នាងមិនចង់ឱ្យគេឈឺនោះទេ ជុងហ្គុក លើកបីរាងកាយតូចស្តើងឡើងទៅលើគ្រែទាំងបបូរមាត់នៅប្រតិបត្តិបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់ទៅកាន់គ្នានៅឡើយ។
"ហឹម..." រាងក្រាស់គ្រហឹមនៅនឹងដើមក គេលើកដៃអង្អែលសាច់សខ្ចីរបស់នាងតូច បង្អូសចុះឡើង អណ្តាតក្តៅរុលចូលទៅប្រឡែងលេងជាមួយនឹងអណ្តាតតូច គេខាំបបូរមាត់តូចតិចៗ ជូននី លើកដៃអង្អែលសក់ក្បាលទន់ៗរបស់គេ ភ្នែកតូចក៏បិសន្សឹមៗដើម្បីទទួលយកការថ្នាក់ថ្នមបបោសអង្អែលពីរាងក្រាស់ជាស្វាមី ។
"ដោះអាវឱ្យបង" ជុងហ្គុក បញ្ជារាងតូចនាងក៏មិនប្រកែកព្រោះបើរវល់តែប្រកែកអ្នកខាងលើដាច់ខ្យល់ប៉ាត់ក៏មិនដេងព្រោះមើលទៅថ្នាំកាន់តែធ្វើទុក្ខខ្លាំងហើយ។ ម្រាមដៃតូចលើកដោះឡេវអាវអ្នកកម្លោះម្តងមួយគ្រាប់រហូតដល់អស់ ជុងហ្គុក ងើបមកលុតជង្គង់ហើយក៏ដោះអាវសឺមីរបស់គេគ្រវាត់ទៅក្រោមគ្រែ ហើយក៏ឱនទៅគ្រប់គ្រងបបូរមាត់សុិចសុីម្តងទៀតគេបឺតជញ្ជក់វាខ្លាំងៗដោយមានការតបតពីអ្នកខាងក្រោមផងដែរ។ ដៃក្រាស់ទាញកន្សែងចេញពីរាងកាយស្រឡូនស្អាតដែលមិនគួរបិទបាំងពីភ្នែករបស់គេ អ្នកកម្លោះលិឍបបូរមាត់បន្តិចហើយក៏ឱនទៅគ្រប់គ្រងដើមទ្រូងមូលខ្លំរបស់ភរិយា គេបឺតជញ្ជក់វាតិចៗ ហើយក៏ខាំចុងឈើរីដែលមានពណ៌ផ្កាឈូក ព្រឺងៗ ជូននី ខាំមាត់បិទភ្នែកអង្អែលស្មាគេតិចៗខណៈពេលរាងកាយទាំងមូលកំពុងតែទទួលភាពស្រើបស្រាលពីអ្នកកម្លោះ។ ដៃក្រាស់អង្អែលភ្លៅសខ្ចីរបស់នាងតិចៗបង្អូសមកដល់ចំណុចសំខាន់របស់នាងគេក៏សកម្រាមដៃពីរចូលទៅក្នុងស្រទាប់ផ្កាដែលមានលម្អងបញ្ចេញមកយ៉ាងជោគជាំ។
"ហ្អឹក..."ជូននី បញ្ឈរភ្នែកទទួលភាពឈឺចាប់ដែលរុកគួនដោយម្រាមដៃរបស់បុរសជាប្តី ក្រចកស្រួចៗចាក់ទម្លុះស្មាធំៗ បបូរមា់តូចខាំបបូរមា់ខាងក្រោមរបស់នាងអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ហោះចូលទៅក្នុងខួរក្បាលរបស់នាងតូច។
"ជូននីី!!" ជុងហ្គុក ហៅឈ្មោះរបស់ប្រពន្ធទាំងអារម្មណ៍ហោះហើរ រកប្រាប់មិនត្រូវ អារម្មណ៍ដែលកើនឡើងជាលំដាប់ក៏បង្កើនឱ្យឈុតមួយនេះកាន់តែក្តៅរោលរាល។
"ជុងហ្គុក ដេតឌី ហ្អា..."ជូននី បន្លឺសម្លេងស្រើបស្រាលចេញពីក្រអូមមាត់ អាពេលធម្មតាគេសាហាវនាងទ្រាំទ្រមិនចង់បានផងចុះទម្រាំតែពេលគេត្រូវថ្នាំទៀតនោះ?
"យេស! ហឹម!! អូនគួរឱ្យស្រលាញ់ណាស់ ជុប" ជុងហ្គុក ថើបថ្ពាល់របស់នាងមួយខ្សឺតហើយក៏បង្អូសមកគុម្ពត្រចៀករបស់នាងមុននឹងខ្សឹមប្រយោគមួយទៅកាន់នាងតូច។
"បងស្រឡាញ់អូន ផាក ជូននី!!" ជុងហ្គុក និយាយចប់ក៏ញញឹមចុងមាត់ហើយក៏ប្តូរមកបន្សល់ស្នាមដុំៗនៅពាសពេញកសខ្ចីនិងដើមទ្រូងមូលខ្លំរបស់នាងចំណែកដៃក៏នៅតែបន្តការងាររបស់គេមិនឈប់។
"ជុងហ្គុក...អូន...អូនទ្រាំមិនបានទេ"ជូននី និយាយទាំងសម្លេងញ័រៗព្រោះភ្លើងដែលគេកំពុងតែដុតក្នុងរាងកាយរបស់នាងគឺវាកាន់តែឆេះឡើងៗហើយ។
"បង...បងដូចគ្នា" ជុងហ្គុក និយាយចប់ក៏ចាត់ការរបស់ដែលទើសទាល់ចេញ ហើយក៏ចាប់កាន់ដំបងយក្សដែលរីកធំនោះមកសាប់តិចៗហើយក៏បញ្ចូលវាចូលទៅក្នុងល្អាងស្នេហ៍ហើយក៏ចាប់ផ្តើមចលនាតិចៗ ពីយឺតទៅលឿន ដកចេញដាក់ចូលចុះឡើងៗ ។
"អាស...ជុងហ្គុក...ហឹម អាស..."ជូននី ថ្ងួចថ្ងូរចេញតាមចង្វាក់ចង្កេះរបស់អ្នកកម្លោះ ជុងហ្គុក បន្ថែម
ល្បឿនកាន់តែលឿនតមចំណង់និងថាមពលនៃថ្នាំ
"អូន!! អូនទ្រាំណា" ជុងហ្គុក បន្ថែមល្បឿនកាន់តែលឿនគេថើបថ្ងាស់នាងថ្នមៗព្រោះថាមពលថ្នាំគឺកាន់ជ្រាបចូលពេញរាងកាយរបស់គេ គេមិនអាចបន្ធូរបន្ថយវាបានទេ ដូច្នេះហើយនាងអាចនឹងឈឺខ្លាំង។
"តិចៗ!!" ជូននី ទះស្មាគេតិចៗបញ្ជាក់ថានាងកំពុងតែឈឺ ចង់ឱ្យគេបន្ថយល្បឿនខ្លះ។
"មិនកើតទេ!!" ជុងហ្គុក ខាំមាត់បន្តវាតទៅទៀតរហូតដល់ចំណុចកំពូល អ្នកកម្លោះទាញនាងឱ្យគេងផ្កាប់មុខហើយសកភាពរឹងមាំពីក្រោយម្តង។
"ជុងហ្គុក!! នេះបង?" ជូននី
"ស៊ូច!! កុំមាត់បេប៊ីធ្វើដូចក្នុងរឿងដែលយើងមើលម្តង" ជុងហ្គុក ញញឹមចុងមាត់ហើយក៏លើកដៃកាន់ចង្កេះតូចហើយបន្តធ្វើចលនាដាក់ចេញដកចូលចុះឡើងបើល្បឿនគឺមិនបន្ថយនោះទេគេមានតែបន្ថែម រាងតូចញ័រខ្លួនតាមកម្លាំងរបស់អ្នកកម្លោះ គេលើកដៃក្តោបសក់វែងអន្លាយរបស់នាងមកកាន់ព្រោះវារញ៉េរញ៉ៃពេក។
"អឹស...ជុងហ្គុក" ពួកគេក៏ដល់ចំណុចចុងក្រោយម្តងទៀត ជូននី ទន់ជង្គង់ដេកដួលផ្កាប់មុខទៅលើពូកទាំងអស់កម្លាំង នាងគ្មានកម្លាំងទៅមុខបន្តទៀតនោះទេ។
"បន្តទៀតបេប៊ី" ជុងហ្គុក ទះគូទនាងតិចៗតែនងគ្រវីក្បាលញាប់ស្អេកនាងទៅមិនរួចពិតមែនគេលេងខ្លាំងៗណាស់
"មោះតែបន្តិចទៀតទេបងអត់ទាន់អស់ជាតិថ្នាំទេ!! ពិបាកទ្រាំណាស់" ជុងហ្គុក
"តែអូនទៅលែងរួចហើយ"ជូននី
"មិនរួចក៏ត្រូវតែរួចដែលប្រពន្ធសម្លាញ់ជុប" ជុងហ្គុក ថើបស្មាតូចពីក្រោយហើយទាញនាងឱ្យគេងផ្ងារួចក៏សកវាចូលហើយធ្វើចលនាម្តងទៀត ជាតិថ្នាំដែលពួកគេដាក់គឺវាខ្លាំង រហូតដល់រាងក្រាស់ពិបាកនឹងបញ្ឈប់មិនឱ្យបន្តរឿងរោលរាលជាមួយប្រពន្ធ គេធ្វើវារហូតដល់ បីដងបន្ថែមទៀត ហើយក៏ប្រគល់គ្រប់យ៉ាងឱ្យទៅនាងនៅរាល់ពេលដល់ចំណុចកំពូលគឺគេមានចេតនាចង់បង្កើតអាសាច់តូចៗក្នុងពោះរបស់នាងតែម្តង។
YOU ARE READING
Because I love You.✓
Romanceទម្រាំមានថ្ងៃនេះយើងឆ្លងកាត់រឿងរ៉ាងជាច្រើនមកមានទាំងសប្បាយមានទាំងកើតទុក្ខតែបងនឹងមិនបោះបង់ចោលអូនឡើយគ្រប់យ៉ាងដែលបងធ្វើគឺដោយសារតែបងស្រឡាញ់អូន។
