Geforceerd

7

Ik zie dat ik ben aangekomen bij de halte waar ik moet zijn. Nog steeds ben ik geschrokken van net, maar deze baan is belangrijk voor mij. Er is een kans dat ik eindelijk meer kan verdienen, eindelijk kleren voor mezelf kan kopen. Ik hoop dit keer dat er een vrouw als baas zal zijn. Wat ik vergeten te vertellen ben, is dat ik als assistente van iemand solliciteer. Ik ga, als ik het goed heb de baas van het bedrijf helpen met afspraken maken, financiële kosten, zakenreizen plannen etc. Ik loop het bedrijf in, het heet "Mo company".

Ik zie een meisje rond de 23 bij de balie. Ze kijkt me lachend aan. "Goedemiddag mevrouw, kan ik u ergens mee helpen?" Vraagt ze vriendelijk. Ik knik. "Ik kom voor de sollicitatiegesprek." Ze kijkt even naar het beeldscherm en glimlacht. "U kunt plaatsnemen, iemand zal u straks ophalen." Zegt ze. Ik glimlach even terug en ga dan zitten. Ze lijkt me super aardig. Dit bedrijf spreekt me meer aan dan die van net. Even krijg ik rillingen, maar ik hou me sterk.

Na tien minuten komt er een man rond de 22 naar mij toe lopen. Hij kijkt me vriendelijk aan. "Goeie middag jij moet Safa zijn. Loop maar mee, we gaan naar mijn kantoor" zegt hij en kijkt me vriendelijk aan. Ik knik. Alweer een man. Straks doet hij hetzelfde als die andere man. Ik loop achter hem aan en na een tijdje zijn we bij zijn kantoor. Het is hier echt groot. We moesten de lift nemen.

We lopen zijn kantoor in en hij zegt dat ik alvast plaats kan nemen. Ik knik en ga zitten. Best een groot kantoor heeft hij, hij heeft er zelfs een bank in. Hij laat de deur open en gaat dan zitten. Net wanneer ik wil juichen dat hij de deur open laat, loopt hij er naar toe en sluit de deur. Mijn blik verandert meteen naar bang. Hij komt weer tegenover mij zitten en kijkt me dan verbaasd aan. Ik probeer mijn bange blik weg te krijgen, maar het lukt niet.

Ineens staat hij op en loopt weer naar de deur en doet hem half open. Ik laat opgelucht een zucht en maak nu plaats voor een vriendelijke blik. Hij gaat weer tegenover mij zitten en kijkt dan naar mij. Hij knikt tevreden, volgens mij eerder naar zichzelf dan naar mij. Ik ben hem dankbaar, volgens mij zag hij dat ik de deur liever niet open wilde. Dan begint hij met praten. "Ik zal me even voorstellen. Ik ben Nassim, ik ben de linkerhand van de leidinggevende/baas hier. Hij kon helaas niet bij dit gesprek zijn, vandaar dat ik het overneem. Er zijn al veel sollicitaties geweest, maar niet veel voldoen aan de eisen" zegt hij en kijkt me kalm aan. 

"Mijn baas heeft nogal veel eisen en dus kan ik niet iedereen zomaar aannemen. Voor de duidelijkheid je solliciteert voor de baan persoonlijke assistente. Je zal voor de baas van dit bedrijf werken. Wij verwachten je dat netjes doet" eindigt hij zijn zin. Ik knik en vertel hem dat ik hiervan op de hoogte ben. Hij knikt en begint met vragen stellen. 

"Ben je handig met cijfers?" Is zijn eerste vraag. "Ja, ik ben afgestuurd als administratie medewerker dus ik kan zeker met getallen omgaan" zeg ik. Hij zucht opgelucht en heeft een glimlach van hier tot aan Tokio. "Safa je hebt geen idee hoe blij ik ben om dit te horen. De baas hier is niet echt handig met cijfers en we zoeken al langer iemand die verstand heeft van cijfers" zegt hij super blij. Ik moet lachen door zijn enthousiasme. Hij gaat door met vragen stellen. Het waren standaard vragen zoals "Waarom solliciteer je of wat verwacht je als je hier komt werken".

Na een tijdje heeft hij zijn vraag ronden gehad en kijkt hij me aan. "Normaal krijg je pas over een week te horen of je bent aangenomen of niet, maar jij krijgt dat nu al te horen. We hebben namelijk zo snel mogelijk iemand nodig en ik denk dat jij de geschikte persoon hiervoor bent. Je kan als je de baan nog wilt maandag al beginnen. Je salaris zal trouwens ook niet weinig zijn, je zal meer verdienden dan het minimumloon" eindigt hij zijn zin en kijkt me afwachtend aan. 

Ik laat het even tot me bezinken en besef dan pas dat ik de baan heb! Omg! VERLOST VAN SOUFIANE is het eerste wat in me hoofd schiet. "Ja, ik ben zo blij. Ik zie u dan maandag" zeg ik super blij. Dan kijkt hij ineens serieus. "Ik wil niet op de werkvloer horen dat je mij u noemt" zegt hij dood serieus. Nu moet ik lachen en hij lacht ook. "Je ontmoet maandag de baas" zegt hij. Ik knik en wil eigenlijk weten hoe hij heet, maar laat het zitten. "Ewa ik wil nu wel je nummer voor werk enzo en wen er maar aan dat ik niet beleefd met je ga praten" zegt hij. HAHAHA deze gast is geweldig. Ik knik en zeg dan mijn nummer. "Het is 0624-." Ik word onderbroken.