Geforceerd

87

"Ben je bang voor me?" "Wanneer was ik niet bang voor je?" "Nee Safa, ik ben serieus. Accepteer het of niet, maar je accepteerde me steeds meer. En nu heb ik het gevoel dat je niet met mij ergens alleen durft te zijn" zegt hij. "Ik verzoek je vriendelijk om me kamer te verlaten." Hij kijkt met zoveel emoties tegelijk. Hij loopt naar me toe. "Ga weg" roep ik en meteen deinst hij achter uit. "Rustig, rustig. Ik ben weg" zegt hij het laatste wat zachter en sluit de deur achter zich.

Ik schrik wakker en kijk om me heen. Ik word rustiger als ik geen Zayn zie, maar me angst neemt weer toe als ik Soufiane zie. "Je schreeuwde" zegt hij en komt naast me zitten. Ik schuif een heel stuk op en kijk hem aan. Hij lijkt echt net wakker te zijn. Waarschijnlijk door mij dus. "Wil je erover praten?" vraagt hij. "Kun je weg?" vraag ik zachtjes.

Hij zucht en komt gaat met zijn benen ook op bed. Hij gaat dicht bij me zitten en kijkt me aan. "Jij vraagt mij om weg te gaan, terwijl jij schreeuwde. Voor jou heb ik de moeite gedaan om een t-shirt en hemd aan te doen voordat ik deze kamer binnenkwam" zegt hij en zijn hand gaat naar mijn wang. "Gaat het?" vraagt hij.

Ik schuif een stukje en sta op van het bed. "Het gaat en je hoeft me niet aan te raken" zeg ik. "Ik ga je niet ongewild aanraken Safa. Ik ben geen Zayn." "Volgens mij weet je dat ik wil dat je me helemaal niet aanraak of dat je in de buurt van me komt." Hij lacht. "Beide weten we dat je soms van mijn kleine aanrakingen geniet dat doe ik ook." Ik kijk hem ongelovig aan. "Maar goed, heb je nog iets nodig voor onze reis van morgen. Twee weken is lang dus denk na" herstelt hij zich en staat op van me bed. Ik schud me hoofd. Als ik iets nodig heb, ga ik wel zelf. "Saff ontbijt over twintig minuten" zegt hij en loopt de kamer uit.

Het ontbijt was stil. We zaten alleen aan onze telefoon. De spanning was om te snijden. Beide hebben we zoveel vragen over gisteren. "We gaan naar kantoor" zegt hij en loopt meteen naar buiten. Ik pak nog even me vest. Ik loop dan naar buiten en stap de auto in. Ik doe zonder pardon de muziek aan, helaas is hij het er niet mee eens en doet hij het uit. Ineens besef ik me iets. 

"STOP" roep ik zo hard dat hij even schrikt. "Wat?!" Gelukkig rijden we nog niet. "Ik had gewonnen bij het zwemmen, ik mag de auto" zeg ik en hij zucht. "Niet vandaag Safa." "Jawel, ik wil hem nu." Hij zucht. "Wat moet je ermee?" "Gaat je niks aan?" Hij zucht. "Je moet nog afscheid nemen van Imane en Nassim." "Doe ik wel in de avond" zeg ik en stap uit. Hij lijkt zo verward. Hij stapt ook uit. Ik bedenk dat ik te kort aan heb. 

"Eerst ga ik me even omkleden. Ik zet je wel af bij kantoor" zeg ik. Hij zucht geërgerd.  "Waar the fúck ga je naar toe?" Ik negeer zijn vraag en loop naar binnen.

Ik kijk in me kast en voel me wanhopig. Ik wil niet sletterig gekleed zijn. Ik voel Soufiane de blik die me niet met rust laat. "Ik ga mee" zegt hij. Ik negeer hem. Hij mocht willen. "Uhg" zeg ik als ik niet iets langs zie dat ook echt leuk is. Dan moet ik denken aan Soufiane de blousen die zijn lang. Ga ik echt zo diep zinken? Met alle wanhopigheid die door me lichaam giert, loop ik zijn kamer binnen. "Wat doe je?" Ik open zijn kast. 

"Wat zoek jij?" Ik kijk door zijn blousjes en zie een licht blauwe. Weet je wat het is, bij mij valt het sowieso oversized en ik laat de blouse open. Dus het komt sowieso niet mannelijk over. Ik pak de blouse en loop me kamer weer in. "Wat ga je doen? Waar ben je mee bezig?" Ik loop de badkamer in en zet hem op slot. Ik trek me t-shirt uit en doe de blouse aan. Ik heb een donkerblauwe broek aan en het is best mooi. Ik fix me staart en loop de badkamer uit. 

"Saf-" Soufiane is ineens stil. Oké dan? Ik loop naar beneden en Soufiane lijkt zijn woorden weer gevonden te hebben. "Waar gaan we?" Ik loop naar de auto en maak hem open. Hij stapt in aan de bijrijder kant. Ik kijk hem aan. "Ik mocht twee dingen vragen. De auto was er één van en het tweede is dat je niet mee mag" zeg ik. "Wesh mij auto ik ga mee." Ik lach. "Afspraak is afspraak." Soufiane is iemand die zich aan zijn woord houdt dus als hij nu mee gaat dan is mijn beeld over hem verpest. Zonder nog iets te zeggen stapt hij de auto uit en loopt het huis binnen. Ik start de auto en rij weg.