Geforceerd

84

Hij staat daar nog steeds precies zoals net. Hij draait zich met een ruk om en lijkt ineens een beetje verloren. Hij zwemt naar me toe. "De eerst volgende die je aanraakt, krijgt met mij te maken" zegt hij en na die woorden begint hij weer te zwemmen.

Wat? Wat bedoelt hij daar nou mee?

Ik zucht. We zijn hier al twee uurtjes en nu ben ik moe. Ik ga het zwembad uit en liggen op die stoelen. We waren vooral wedstrijdjes aan het doen ofzo. We gingen ook praten over zijn bedrijf etc. Op een gegeven moment hadden we het over Leyla. Hij lijkt echt over haar heen te zijn.

"He" zegt hij en komt de zwembad uit. "Wil je weg?" Ik haal me schouders op. "Kijk maar wat je zelf wilt" zeg ik. Hij denkt na. "We moeten hier nog even blijven, ik wil nog iets doen, maar dat kan pas later" zegt hij. "Wat doen?" vraag ik. Hij schudt zijn hoofd. "Kom ik straks wel op" mompelt hij. Ik knik. "Waar is die iPad, laten we eten bestellen" zegt hij. Ik knik en hij pakt de iPad. Hij klikt allemaal dingen aan.

Na twintig minuten te hebben gelegen, wordt er aangeklopt. Soufiane loopt naar de deur. Ik ga recht zitten. Twee mannen komen binnengelopen. De ene komt me vaag bekent voor. Ik kijk weg, maar voel toch een blik op me branden. Soufiane zoekt oogcontact en ik kijk hem aan. Hij wendt boos zijn ogen naar de man die mij volgens mij aankijkt. Ik haal me schouders op. Ik kijk de man aan. Hij is niet eens bezig met eten neerleggen. De andere man doet alles. Ik kijk de man lang aan.

"Wat doe jij hier? Ik heb al een jaar geleden nee gezegd" zeg ik en sta op. De man zijn ogen glijden over me lichaam en Soufiane komt naast me staan. Hij slaat zijn arm om me heen. "En ik kom het je opnieuw vragen. Dit keer met een betere aanbod aangezien ik eindelijk weet wat je wilt" zegt hij en kijkt afkeurend naar Soufiane. "Een jaar contract en het driedubbele van wat ik je eerst aanbood" zegt hij zonder twijfel in zijn stem. In stik in me eigen speeksel. Dat is heel veel geld.

"Nee" zeg ik simpel. "Kom op, moet ik anders het voorstel aan je man doen?" "Ze zei nee en daarmee klaar. Ik verzoek je vriendelijk om nu weg te gaan" komt Soufiane er tussen. "Oké het vier dubbele Safa. Laatste aanbod." "Ga weg" zeg ik en de man die ons eten neerzette kijkt ons bang en spijtig aan. "Sorry, ik dacht dat hij hier werkte" zegt hij en sleept hem mee.

Ik ga zitten bij het eten en Soufiane vraagt niks. Hij begint ook met eten, waar ik blij mee ben. Hij begint ineens over andere dingen zoals zijn familie en ik ben blij dat hij de hele situatie negeert.

Na het eten kijkt hij op de tijd. Ik kijk ook op de klok en zie dat het drie uur is. "Saff kom we gaan anders komen we laat voor mijn afspraak" zegt hij en staat op. Ik stel geen vragen, daar ben ik te moe voor. Hij loopt de kleedkamer in en kijkt me aan. "Kleed maar hier om, ik ga wel in die wc" zegt hij en loopt naar binnen. Oh waarom is hij ineens aardig?

"Ja" zeg ik na tien minuten als teken dat hij weer mag komen. Hij loopt de wc uit en heeft geen t-shirt aan. Meteen draai ik me om. "Wat heb jij met zonder t-shirt de kamer binnenlopen" mompel ik. "Je zag me net zelfs zonder broek en jij klaagt nu dat ik geen shirt hem?" Ik knik. "Dat is anders en was een enorme straf voor me" zeg ik. Hij zucht. "Je bent altijd zo gemeen." "Heb je jezelf gezien" zeg ik en maak de kleedkamer deur open. Hij reageert niet meer. Dacht ik al.

Na een kleine half uur ben ik het echt zat. Soufiane wilt maar niks zeggen over zijn afspraak. Hij zei 'dat ik me ogen zou uitkijken'. Hij parkeert ineens en ik zie allerlei autogarages staan. "Oh je gaat een nieuwe auto nemen" zeg ik. Hij knikt. "Maar welke merk denk je dat het wordt?" Ik kijk naar de 3 garages die voor ons staan. Jeep, range rover en Porsche. "Porsche" zeg ik denkend aan zijn Mercedes. Hij kijkt verbaasd. "Hoezo denk je dat?" Ik wenk naar zijn Mercedes. Hij knikt dan. "Samira en Ismael dachten rover" mompelt hij. "Dan zijn ze dom" mompel ik terug. Hij krijgt een glimlacht.