Geforceerd

81

Wat gebeurd er als ik hem hier alleen achterlaat? Doet hij zichzelf wat aan of heeft hij gewoon tijd nodig om na te denken? Als ik tegen werk, gaat ie me echt slaan. Hij duwt me naar buiten en sluit de deur. Ik kijk om me heen en ben blij dat niemand het zag. Ineens voel ik me weer zoals tien maanden geleden. Een gebruikte uitschot die nergens thuis hoort. Wat nu? Soufiane komt sowieso later terug, jongens komen altijd terug. Maar nu heeft hij te veel pijn en ik heb echt geen idee hoe lang dat zal blijven. Wat nu?

Ik zucht. Het is al zes uur. De hele tijd was ik in het bos. Waar moet ik naar toe? Naar Ismael is geen optie. Hij is de laatste die er nu bij ga betrekken aangezien ik Samira en dan erbij betrek. Imane schiet er door mijn gedachte en ik bel haar op. Misschien is dit fout, maar ik vertrouw haar. Ze neemt verbaasd op. 

"Hey Imane met mij, Safa. Ik vroeg me af of je nog steeds zin hebt om met mij te gaan eten" vraag ik. "Safa, ja tuurlijk. Of kom je bij mij eten. Mijn ouders zijn toch niet thuis" hoor ik haar aan de andere kant van de lijn. "Nee nee, we kunnen gewoon buiten eten" zeg ik. Ze lacht. "Stuur me je adres, ik kom je persoonlijk ophalen en je gaat bij me eten. En je gaat me vertellen wat er is, want je klinkt niet bepaald vrolijk." Ze heeft ineens opgehangen en ik stuur zonder twijfel me adres.

Na een kleine twintig minuten op een bankje te hebben gezeten, zie ik een auto aanrijden. Ik had mezelf na een woonwijk verplaatst. Imane zit in de auto en ik stap in. Heel de weg heb ik een discussie met mezelf gehad. Ik ga Imane me verhaal vertellen. Ik moet het kwijt aan iemand die een vrouw is. Ik bedoel Samira kon me ook begrijpen, maar ze is te onschuldig voor dit soort dingen.

We lopen haar ouders huis binnen en het is stil. "Me broer en zusje zijn ook weg" zegt ze. Ik knik. Ik weet best veel over Imane. We hebben veel tijdens de lunch gepraat. We beginnen te eten en te praten. Ik vergeet even me zorgen door alles wat ze me vertelt. 

Dan ruimt ze af en ik help mee.

We zitten op de bank met thee. Het is al acht uur. Ze wacht al een tijdje op mijn uitleg en dan breek ik het ijs. "Ik ben verkracht." Ze kijkt me met grote ogen aan. Ze zegt niks, helemaal niks. Ze geeft me een knikje en dan begin ik me verhaal. Mijn verhaal over de verkrachting, Zayn, mijn ouders en broer. Dan begin ik over het nep huwelijk en leg haar alles daarover uit. Ze luistert zonder me maar 1 onderbreking te geven. Het voelt goed dat ik een keer een heel verhaal kan vertellen zonder vragen. Ik vertel dat dit alles steeds moeilijker wordt, dat Soufiane te aanrakerig is, dat zijn woorden me pijn doen. Wanneer ik ben uitgepraat, heeft ze nog steeds niks gezegd.

Ze staat op en trekt me in een knuffel. Heel het verhaal heb ik het niet droog kunnen houden. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik alles eruit heb gegooid. "Safa" zegt Imane en kijkt me aan. Ze gaat weer zitten waar ze eerst zat en ik kijk haar afwachtend aan. Ergens ben ik bang dat ze me ook een uitschot vindt. "Je bent een heel sterk iemand en de respect die ik voor je heb is op dit moment heel groot. Je moet je niet klein laten maken, door niemand niet. Ik zal je niet anders behandelen, want ik merkte dat je dat erg vond aan Samira. Zij kon er niks aan doen natuurlijk, maar alles komt goed" zegt Imane en die woorden had ik even nodig. 

Ik verwacht een hele vraag ronde, maar die krijg ik niet, waar ik blij om ben. Wel vraagt ze om me huidige situatie. "Wat is er net gebeurd?" vraagt ze. Ik ga niet liegen, maar ik ga ook niet zomaar Soufiane's problemen vertellen. Dat nep trouwen was ook mijn probleem dus dat had ik wel verteld. "Het ligt ingewikkeld, maar hij is boos. En ik bedoel echt boos. Hij heeft me het huis uitgestuurd" zeg ik. Imane begrijpt dat ik het niet vertel en knikt. "Je kan hier slapen als je wilt" zegt ze. Ik schud me hoofd. "Ik ga weer naar hem toe. Als hij niet bijdraait ga ik naar Ismael." Ze knikt dan. 

"Safa je bent een goed persoon, maar waar jij jezelf hebt ingewerkt is gekkenwerk" zegt ze. Ik lach en knik. "Ik wilde gewoon het goede doen, maar goed. Kun je me afzetten?" vraag ik. Ze knikt.