Geforceerd

49

"Safa kom ze zijn er bijna" hoor ik Samira. Ik kijk nog één keer in de spiegel en loop naar beneden.

Ik loop de woonkamer in en ben verbaasd van wat ik zie.

Ik kijk naar een tafel vol cadeautje. "Happy birthday" hoor ik Ismael en Samira roepen. Ik kijk en zie dat Samira haar ook heeft omgekleed. 3amo en gelti kijken me blij aan en Soufiane zit aan zijn telefoon. Ik zeg niks. Ik ben verbaasd. Hoe? "Gisteren ging we naar Amsterdam. Winkels zijn daar altijd tot laat open" zegt Ismael die blijkbaar mij gedachtes kan lezen. Samira trekt me mee. "Eerst eten" zegt ze. Ik heb nog steeds niks gezegd en me mond ga nog wijder open als ik de eetkamer zie. Heel de tafel ligt vol met eten. Ik kijk gelti aan. 

"Waarom? Dit hoefde niet" zeg ik. "Doe niet zo gek. Als je eerder zei dat je jarig was had ik beter me best gedaan om te koken" zegt ze. "Dankje" zeg ik. Ze lacht blij en iedereen gaat zitten aan tafel. Soufiane doet niet eens moeite om van zijn telefoon te kijken. We beginnen met eten en gezellig te praten.

Ik kan echt niks meer binnen. Dit is echt gezellig. Iets wat ik vandaag nodig had. Ik kijk naar Soufiane die tegenover me zit. Hij heeft nog nul keer opgekeken van zijn telefoon. Hij zit hier ook gedwongen natuurlijk. "Aarde aan Safa" zegt Ismael en doet een hand voor me ogen. "Sorry wat zei je?" vraag ik. "Samira vroeg iets" zegt Ismael. Ik kijk naar Samira. "Ik vroeg waar je vandaag naar toe ging en of we je vriendin één gaan zien?" Oh nee. "We gingen shoppen en eten. Nope ik wil niks met hem te maken hebben" zeg ik. 

"Hem?" vraagt Soufiane en kijkt op. "Wat?" vraag ik. "Je zei hem" zegt Soufiane en kijkt me vijandig aan. "Oh fout gezegd" zeg ik. Iedereen kijkt me aan. "Waarom wil je diegene niet meer zien?" vraagt Soufiane. "Ik wil haar niet meer zien, omdat ze fake is. Ze ging alleen maar om met me om informatie over jou te krijgen" lieg ik. Meteen is hij stil. "Oké dankjewel Soufiane de sfeer verpester. Kom we gaan naar de woonkamer" zegt Samira geïrriteerd en trekt me mee. Iedereen staat ook op en loopt mee. Soufiane zucht en gaat ook mee. 

Ik ga op de bank zitten en Samira kijkt me verbaasd aan. "Wil je je cadeautjes niet bekijken?" Ik schud me hoofd. "Het is heel aardig van jullie, maar ik hoef echt geen cadeautjes" zeg ik. Ismael begint te lachen. "Bij verjaardagen horen cadeautjes dus beter maak je open, maar verwacht niet te veel, want we hebben alles gisteren gehaald" zegt hij. "Wacht, we zijn iets vergeten" zegt gelti. En precies dan gaat de bel. Ik ben de enigste die verbaasd kijkt. "Oh ja" zegt Samira en kijkt me blij aan. Ze gaat naast me zitten, terwijl gelti naar de deur gaat. "Nassim" fluistert ze in mij oor. Ik moet lachen. "Dat verklaart je blij gezicht" zeg ik hardop. Ze schopt me en Soufiane kijkt ons aan. 

"Waarom is ze ineens blij?" vraagt hij aan mij. Ik kijk Samira met een grijns aan. "Ze zei dat ze me zo een aanzoek gaat doen" zeg ik en kijk naar Nassim die binneloopt met een doos en een tas. Nassim zet de tas en doos op tafel en loopt naar me toe. "Gefeliciteerd" zegt hij en kijkt me vragend aan. Ik knik langzaam, hij wilt me knuffelen. Hij lacht en trekt me in een knuffel. Ik accepteer Nassim, hij is aardig en verdedigt me. "We moeten nog steeds praten" fluister ik en trek me terug. "Later" zegt hij en ik knik. "Wat later?" vraagt Ismael. Ik lach. "Niks" zeg ik en Samira kijkt nu nieuwsgierig. 

"Ewa heb die taart di-" zegt Nassim, maar wordt onderbroken. "Kom eten dan" zegt Soufiane. Ik kijk verbaasd naar Soufiane en Nassim ook. "Wat wilde je zeggen?" vraag ik aan Nassim. Nassim kijkt vragend naar Soufiane. "Ewa kom dan die taart eten die Nassim voor je heeft uitgekozen" zegt Soufiane. "Oh, ik begrijp het" mompelt Nassim. Ik kijk raar naar hem, maar ineens staat Soufiane met een taart voor me. Ik kijk naar de taart. Hij is damn mooi. Het is een lila gekleurde taart met zwart. Er staat "gefeliciteerd Safa". "Wow mooie taart, heb jij die uitgekozen?" vraag ik verbaasd aan Nassim. Hij zucht en knikt. Waarom zucht hij nu weer? Ik negeer het en zie Samira kaarsjes erop doen.