Geforceerd

67

Ik zie Soufiane de mond bewegen, maar hoor niks. Dan loopt Soufiane naar me toe en dat is het laatste beeld dat ik zie. Ineens valt alles zwart weg.

Ik probeer te bewegen, maar het lukt niet. Ik zie alleen maar zwart en merk dat mijn ogen niet open krijg. Ik hoor niks. Ineens voel ik me moe en val volgens mij in slaap.

Ineens hoor ik geluid. Sliep ik? Waarom gaan me ogen niet open? Wat is dit? Ik hoor iemand dichtbij me staan. "Ik word gek" zegt diegene. Het is een vaag bekende stem. "Wordt wakker" zegt diegene. Ik probeer me best te doen, maar het lukt niet. Wat is er met mij? Waar ben ik? 

"Ismael laat het joh die slet zoekt aandacht" hoor ik een andere stem. Huh? Dus ene Ismael vraagt of ik wakker wil worden. Mijn gedachtes werken niet. Wie is Ismael. Wie noemt mij slet? Wat is mijn naam? Ik raak in paniek. Ik doe dan me best en open me ogen. Ik zie een jongen bezorgd voor zich uit staren. Hij lijkt rond de 24. Ik probeer me best te doen om te praten, maar het lukt niet. Dan beweeg ik me lichaam en die jongen lijkt het door te hebben. Hij kijkt me verbaasd aan en dan blij. "Ze is wakker" roept hij hard. Dan sluit ik me ogen weer, ik ben moe. Ik moet weten wat mijn naam is, maar ik dompel weg en val in slaap.

Ik open langzaam me ogen. Ik zit in een grote kamer. Je zou denken dat dit een ziekenhuis kamer is, want ik zie overal apparaten. Ik ben zelf ook gekoppeld aan een apparaat, maar deze kamer is veelste mooi voor een ziekenhuis kamer. Er is een grote vensterbank wat me aandacht trekt. Ik ga langzaam recht zitten. Nu pas merk ik dat ik word aangestaard door een jongen. Hij lijkt 20? Hij zit naast mijn bed op een stoel. (Soufiane)

De jongen kijkt me aan en drukt op een knopje. Na niet eens 5 seconde komt er een dokter binnen. De jongen blijft me aankijken. Wie is hij? Ineens komt achter de dokter de jongen van net binnen (Ismael). Hij kijkt helemaal blij. Hij wilt iets zeggen, maar de dokter is hem voor. "Fijn dat je wakker bent. Is er iets wat je je kan herinneren?" vraagt de dokter. Ik schud me hoofd. Hij kijkt richting de jongen die naast mijn bed is. De dokter toont geen emotie en kijkt mij weer aan. 

"Weet je je naam?" vraagt de dokter. Ik denk na. Ik weet het wel. Het ligt op het puntje van me tong. "Safa" roep ik ineens zacht. De dokter knikt. "Dat klopt. En wie is die jongen naast je?" Ik kijk naar de jongen naast me. Uhm? Geen idee. Hij kijkt me zonder veel emotie aan. "Geen idee? Zou ik hem dan moeten kennen?" roep ik het laatste een beetje in paniek. De jongen kijkt me dan in paniek aan. De andere jongen die achter de dokter staat, kijkt me nu bezorgd aan. "Je weet toch wel wie ik ben?!" vraagt hij. "Meneer wilt u haar niet zomaar aanspreken?" vraagt de dokter. Ik schud me hoofd naar de jongen, hij lijkt me best aardig. Na mijn antwoord kijkt hij me in paniek aan. 

"Safa, heb je broers/zussen of ouders?" vraagt de dokter. Ik knik met een glimlach. "Een broer en me ouders. Waar zijn ze?" vraag ik opgelucht. De jongens die ik nog steeds niet ken wisselen een blik die ik niet kan plaatsen. Paniek? "Wat is het laatste wat je kan herinneren?" vraagt de dokter. Ik denk na. Er verschijnt een glimlach op me gezicht. "Zayn" zeg ik blij. De gezichten van de jongens betrekt. De jongen naast mij die die rond de 20 krijgt een lichte paniek blik. Ineens merk ik dat hij heel veel op Zayn lijkt. De andere jongen begint ineens rondjes te lopen. 

"Wie is Zayn?" vraagt de dokter. "Mijn verloofde" zeg ik blij. Ik kijk naar me hand om met me ring te spelen, maar ik zie een hele andere ring. Het heeft een paar diamantjes erin, maar ik herken de ring totaal niet. "Wat is dit? Van wie is deze ring? Waar is mijn ring?" vraag ik en zet de ring in paniek af. "Wat is het laatste recente wat je je kan herinneren?" vraagt de dokter mijn vragen negerend. Ik denk diep na. "Zayn die me ten huwelijk vroeg in het restaurant. Me ouders waren er ook" zeg ik. "Welke datum was dat?" Ik denk na en kijk om me heen. Dan zie ik mijn telefoon op een soort nachtkastje staan. "8 september" zeg ik.