Geforceerd

72

Wanneer ik klaar met douchen kijk ik even naar Safa. Zo onschuldig en rustgevend. Meteen schud ik de gedachte weg en ga liggen. Niet veel later val ik in slaap. 

"Gefeliciteerd Safa, je mag vandaag naar huis" hoor ik de dokter. Ik open me ogen. Safa kijkt me blij aan. Meteen daarna betrekt haar gezicht. Ze wendt de oogcontact af. De dokter geeft een knikje en ik sta op. Ik kijk op de tijd. Elf uur. Ik loop met hem mee naar de gang. 

"Uit de testen die ik net heb uitgevoerd, blijk dat het niet lang duurt tot ze haar geheugen terug heeft." Ik knik. "Nu is het extreem belangrijk dat iemand er bij is wanneer ze een instort moment heeft." Weer knik ik. Hij loopt dan weg en ik loop naar binnen. Ik ga bij de deur staan. Ze staart voor der uit. Ze lijkt bang. Wanneer ze me opmerkt, kom ik meteen uit me trans en loop door naar binnen. "Waar woon ik?" "Met mij" zeg ik en pak me spullen in. Ze wist dat al? Ik hoor der slikken en dan gaat me telefoon. Ik neem meteen op en hoor me vader de stem. 

"Hallo" zeg ik en me vader begint meteen over Safa. "Hoe laat kunnen we komen?" "Niet nodig, ze mag naar huis" zeg ik. Ik hoor zucht van opluchting. "Breng der maar hier. Slaap jij ook maar hier" zegt me vader. Ik ben stil. "Hoeft niet papa. Dat gaat te veel voor der worden" zeg ik. "La Soufiane. Ze heeft hier tenminste iemand die de hele tijd bij der kan zijn. Jij kan weer werken" zegt hij. Ik ben even stil. Ik wil werken. "Saff" zeg ik en hang op. 

Safa staat op en meteen zit ze weer. Ze reikt naar der hoofd en zeg even niks. "Ik hoor stemmen" zegt ze na een tijdje. "Wie?" vraag ik. Ze pakt haar hoofd nog steviger vast. "Zayn." Ik raak in paniek. Straks verpest die gast nog dingen, terwijl hij hier niet eens is. Ik loop met tegenzin naar der toe. Ik pak haar gezicht en zorg ervoor dat ze me in me ogen aankijkt. Eerst lijk ik haar attentie niet te hebben, maar nu wel. Haar ogen zijn best mooi. Ik zie een stuk angst in der en besef dat ze me aankijkt. 

"Als je weer iets hoort, vertel het me meteen" zeg ik. Ze is stil. "Hoor je hem nog steeds?" vraag ik. Ze schudt der hoofd. Ik kijk nog even heel goed in der ogen. Dan besef ik dat ze kapot volle lippen heeft. Ik bedoel ik wist het al, maar nu zie ik het nog beter. Ze bijt der lip en het liefst doe ik haar nu op dit ziekenhuis bed. Dan besef ik waar ik aan denk en kijk haar aan. Ik zie nu pas dat haar blik op ongemakkelijk staat en sta meteen op. "Ik pak wel voor je in" zeg ik om niet weer zo dichtbij haar te komen. Ze knikt en ik begin met inpakken.

Na 15 minuten, heb ik alles. Ze loopt dan de badkamer uit. Meteen geef ik aan dat we gaan en ik maak de deur voor haar open. Ze loopt eruit en ik loop achter haar. Vanaf hier heb ik goed uitzicht op der kont. Jeez, ik ga niet liegen. Ze heeft echt een goeie. Het past gewoon perfect bij der lichaam. Die lichaam van haar is ook een goeie. Ze is slank, maar niet te slank. Ze voelt me blik, want ze begint langzamer te lopen tot ze naast me loopt. 

We lopen de lift in en een man komt er ook in. De man kijkt de hele tijd naar Safa. Ze voelt de blik ook en ik zie haar angstig worden. "Hallo mooie dame" zegt de man die mij blijkbaar niet ziet staan. Safa geeft hem een glimlach en kijkt weer voor haar. "Niet zo verlegen. Ik wed dat je in bed anders bent." Dat wedt ik ook, denk ik bij mezelf. Is deze man wel honderd? Dit zeg je toch niet tegen een onbekende? Safa pakt me hand stevig vast en dan man krijgt nu ook oog voor mij. Hij grijnst. 

"Wat dacht je ervan als ik haar een dagje meeneem?" Ik kijk naar Safa die wat dichterbij mij komt staan. Oké? "Wat dacht jij van nee" zeg ik tegen de man. Hij lacht. "Wat wil je? Geld?" Ik lach hem in zijn gezicht uit. "Geld?!" zeg ik en wil de lift uitstappen. De man sluit de deuren weer en klikt op een verdieping. Safa gaat nog iets dichterbij staan. Ik begin me minder te concentreren op de man en meer op Safa. Als ze nog 2 centimeter dichterbij komt dan raken onze lichamen elkaar aan. Ik schud de gedachte af en de man stopt de lift ineens. Hij heeft op een knopje gedrukt en blijft ervoor staan.