Geforceerd

108

Ik loop me kamer in en twijfel om naar me oude appartement te rijden, maar wanneer ik besef dat ik daar te moe voor ben, ga ik liggen. Ik moet nog aan iedereen vertellen dat ik verhuist ben. Ik wil opstaan om me om te kleden, maar voor ik het weet, val ik in slaap.

Ik open half me ogen als ik gebeld word. "Hallo met Safa" zeg ik slapend. "Weet ik" hoor ik Ismael droog zeggen. "Waarom neem je niet op? Ik heb je al drie keer gebeld? Moet jij niet op werk zijn?" vraagt hij. "Hoe laat is het dan?" vraag ik. "Tien uur" antwoord hij. "OMG ik ben te laat" roep ik en ga in een ruk zitten.

Dan zie ik ineens een hele andere kamer en alles komt naar boven. "Ismael" zeg ik en kijk blij om me heen. "Wejoow ben je ongesteld? Eerst neem je slapend en geïrriteerd op, daarna ben je in paniek en nu blij ofzo" zegt hij. Ik lach zachtjes. "Wacht heb jij geen werk?" vraag ik. "Nee, Soufiane gaf ons allemaal vrij ofzo" zegt hij. Soufiane de naam heeft hij lang niet uitgesproken. "Oh" zeg ik even van me stokje af.

"Hallo Safa? Moet jij niet op werk zijn?" vraagt hij nogmaals. "Uhm ik leg je het wel uit, maar nu heb ik een vraag" zeg ik. "Als jullie niks te doen hebben, kom samen ontbijten. Gewoon wij vijven" zeg ik en ik hoor hem verbaasd allerlei vragen afvuren. "Oké rustig, ik beantwoord alles zo. Zorg dat jullie er om elf uur zijn bij het adres dat ik je stuur. Neem je ouders ook mee als ze niet werken en bel aan bij nummer 242" zeg ik en met die woorden hang ik op. Hij begint me meteen met vragen te spammen en ik zucht. "Vertrouw me. Ik zie jullie over een uur" stuur ik en sta op. 

Ik sta op en neem een snelle douche van tien minuten. Ik trek een zomerjurkje aan en zuchtend kijk ik in de hoop dat er iets in de koelkast is. Zoals verwacht is er niks en pak ik me auto sleutels. De kans dat ik Ismael of iemand van zijn gezin zal zien is heel groot sinds we vijftien minuten van elkaar vandaan wonen. 

Precies vijf minuten voor elf uur kom ik thuis aan. Ik heb net boodschappen en ontbijt gekocht. Ik moest echt veel kopen aangezien ik letterlijk niks had dus boodschappen duurde langer dan normaal. Ik dek snel de tafel en na vijftien minuten hoor ik de bel gaan. Gelukkig ben ik net klaar.

Ik loop zenuwachtig naar de intercom. Hoe gaan ze reageren? Ik zie ze alle vijf voor de deur staan. "Kom maar binnen. Twaalfde verdieping met de lift, nummer 242" zeg ik en sluit de intercom. Ze kijken allemaal verbaasd, maar lopen toch naar binnen. 

Ik hoor geklop en loop langzaam naar de deur. Wanneer ik de deur open doe, kom ik oog in oog met een verbaasde Ismael. "Hey" zeg ik en geef hem een knuffel. "Uitleg" zegt hij. Ik lach. "Loop maar naar de eetkamer, tijdens het eten leg ik alles uit. Eetkamer is de tweede deur" zeg ik en hij doet wat ik zeg. Ik geef de rest ook een knuffel en kijk lachend naar de verbaasde gezichten. 

"Dus ga je nog praten? Wat doen wij hier?" vraag Nassim als iedereen heeft opgeschept. Ik glimlach. "Welkom in mijn nieuwe appartement" zeg ik en na die woorden stikt Ismael. Ik klop snel op zijn rug. Ik zit aan de hoofd van de tafel. Aan mijn linker kant zitten Ismael en Imane en aan me rechterkant zitten Nassim en Samira. "Wat?!" vraagt Imane. Ik zucht. "Ik was er al een tijdje mee bezig en me breuk met Anass gaf me meer reden om weg te gaan. En nu zit ik hier in een soort van droom huis voor mij" zeg ik met een glimlach. Ze zijn allemaal stil. 

"Ik heb zoveel vragen net als iedereen hier, maar ik denk dat de glimlach op je gezicht meer dan genoeg zegt dat je de goeie keuzen hebt gemaakt" zegt Ismael en iedereen is het met hem eens. Ik glimlach en geef hem een lucht kusje. "Gefeliciteerd" zeggen ze alle vier tegelijk en allemaal schieten we in de lach. "Thanks guys" zeg ik en wend me naar Nassim en Samira. "Maar jullie weten van de breuk?" vraag ik en kijk Ismael met gespleten ogen aan. "Ewa sorry, iedereen van me gezin weet nu dat hij een slecht persoon is. De pluspunt is dat niemand meer erover gaat vragen" zegt Ismael en mijn glimlach vervaagt. "Iedereen?" vraag ik. "Ja Safa, inclusief Soufiane" zegt hij en na die woorden wend ik me naar Imane en begin over mijn huis inrichting.