Geforceerd

43

"Nog bepaalde eisen voor je ring Safa?" vraagt Nassim. Ik kijk hem geïrriteerd aan en reageer niet. "Ze beslist niks. Loop nu" zegt Soufiane en loopt weg. Nassim zwaait en loopt achter hem aan. Nu ben ik alleen in dit grote kantoor.

Like, stem, vote en comment!!! <3

Het is precies zes uur en ik sluit de computer af. Ik heb in de pauze zoveel nieuwe mensen ontmoet. Ze zijn allemaal zo aardig. Imane stelde me aan iedereen voor en niemand keek me raar aan. Imane en ik hebben nog gepraat over Soufiane en mij de "relatie". Ik gaf duidelijk aan dat Soufiane en mijn relatie privé blijft en ik er niet graag over praat. Ze respecteerde dat duidelijk en ging er niet over praten. De jongens zijn helemaal niet terug gekomen. Ik ben bang dat ze niet terug komen en ik met de bus moet gaan. 

Ik sta op en precies dan komen Nassim en Soufiane binnen. "SAFA" roept Nassim. Hij loopt naar me toe. Hij schud me door elkaar. "Laat me nooit meer alleen met hem" zegt hij. Ik trek me met een ruk naar achter en kijk hem aan. "En waarom dan?" vraagt ik. Nassim wilt mijn vraag beantwoorden, maar helaas ziet Soufiane dat niet zitten. Hij geeft Nassim een klap. "Kom we gaan" zegt Soufiane. Ik knik en we lopen naar de lift. Nassim loopt te dichtbij waardoor ik afstand neem. Nassim kijkt me raar aan. "Wat is er?" Ik haal me schouders op. "Ze houdt van haar persoonlijke ruimte" zegt Soufiane en kijkt mij aan. Nassim knikt dan.

Wanneer we de parkeergarage inlopen, hoor ik Nassim klagen. "Ik rij" zegt hij. "Nee ik rij. Jij kan niet rijden" zegt Soufiane. "Waar is jou auto Nassim?" vraag ik. "Garage." Wanneer we bij de auto zijn en Soufiane zijn sleutel pakt, rent Nassim ineens op Soufiane af. Hij probeert de sleutel te pakken, maar Soufiane houdt die achter zijn rug. "Soufiane gedraag" zegt Nassim. Ze beginnen te bekvechten en ik raak het zat. Terwijl hun druk zijn met ruziën, kijk ik naar Soufiane's sleutel. Zonder dat hij het doorheeft, pak ik de sleutel. 

Ik stap de auto in en ga aan het stuur zitten. Ik toeter en ze worden beide stil. Nassim kijkt grijnzend. "Dankje Safa, sta nu maar op" zegt hij. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Nee ik rij" zeg ik en sluit me door. "Wtf" zegt hij. Soufiane kijkt me stil aan. Ik kijk lachend naar de stuur. Deze auto is zo mooi. Soufiane gaat naast me zitten en Nassim staat nog verbaasd buiten. Nassim gaat dan achter zitten. 

"Wtf, waarom mag zij wel rijden?" vraagt Nassim. Soufiane is even stil. "Ze reed heen weg. Ze kan beter dat Ismael rijden. En Ismael rijdt niet verkeerd" zegt hij. "Dat betekent niet dat ze beter dan mij rijdt" zegt Nassim beledigt. "Je rijdt slechter dan Ismael dus jawel" zegt Soufiane. Ik start de auto blij op. "Zeg maar hoe we naar je huis moeten" zeg ik tegen Nassim. Nassim kijkt me raar aan. "Soufiane gaat je een aanzoek doen dus ik ga mee met jullie" zegt hij. Ik ben stil. "Oh" mompel ik en begin met rijden.

Ik trap het gas lekker in wanneer we op de snelweg zijn. Deze auto is f*cking lekker. "Wejoow deze kan goed rijden" mompelt Nassim. Ik kijk blij. "Waarom lach je?" vraagt Nassim. Ik focus me op de weg. "Dit maakt je toch gelukkig" zeg ik doelend op de auto. "Kaulo aantrekkelijk als meisjes auto gek zijn" zegt Soufiane ineens. Mijn lach verdwijnt en ik hou me blik op de weg. "Ik zou dat als compliment zien Safa" zegt Nassim. Ik reageer niet en rij rustig door.

Wanneer we er eindelijk zijn stap ik meteen uit. Ik gooi de sleutel naar Soufiane en loop naar binnen. Ik heb heel de weg niks meer gezegd. Nassim vroeg af en toe iets, maar ik had geen zin meer om te reageren. Ik loop naar binnen en zie Ismael. Ik ren naar hem toe en geef hem een kus op zijn wang. "Ik heb je gemist" mompel ik. Hij lacht en kijkt me moeilijk aan. 

"Soufiane gaat je vandaag een aanzoek doen" zegt hij. Ik kijk hem aan. "Hoe weet jij dat nu weer en hoe gaat hij het doen?" Hij kijkt me verbaasd aan. "Heeft hij niks met je besproken?" Ik schud me hoofd. Ineens hoor ik Soufiane. "We gaan eten met mijn gezin en Nassim. Jij zit naast Samira en Ismael. Ik zit tegenover je. Ewa dan worden alle lichten in her restaurant mint groen van kleur. Ik loop dan naar je toe en ga bullshit zeggen. Vervolgens vraag ik je ten huwelijk en jij zegt verrast ja en dan geef je me een knuffel. Iedereen in het restaurant gaat sowieso filmen dus dan hoef ik niks officieel te maken op het nieuws" hoor ik Soufiane achter me uitleggen. Ik draai me niet om, maar knik wel kort.