Geforceerd

86

Ik loop de woonkamer in waar ik een gestrestste Ismael rondjes zie lopen. Voor ik het weet trek ik hem mee uit de woonkamer. Verder dan de gang kom ik niet en me tranen komen tevoorschijn. Ik trek hem in een knuffel en hij houdt me stevig vast. Ik weet dat iedereen ons aankijkt. Ik weet dat het nu veel uitleggen gaat zijn.

Ismael laat me niet los, maar na vijf minuten vindt ik het genoeg geweest. Dit was Zayn de schuld. Geef jezelf niet de schuld. Ik loop naar de wc met iedereens blik op me. Ik sluit de deur en was me gezicht. Ik zie een hand afdruk van Zayn de klap. Ik voel zijn handen nog steeds op me lichaam en wang. Ik moet douchen. Mijn ogen zijn gelukkig niet rood. Ik haal rustig adem en kijk naar Soufiane's shirt die ik aan heb. Ik kijk hopeloos naar mezelf. Hij zag je in een lingerie.

Ik loop de wc weer uit en Ismael staat tegenover Soufiane. "Dit is jou schuld, vertel wat er is gebeurd" schreeuwt hij naar zijn broertje. Soufiane kijkt emotieloos en Samira heeft het er moeilijk mee. Gelti en 3amo zijn sprakeloos. Ik loop naar ze toe en tik Samira aan. Iedereen draait zich om alsof ik hun aantikte.

"Mag ik was kleren lenen?" vraag ik zacht is eerste wat ik uit me mond krijg hier na dit hele gebeuren. Ze lijkt even haar woorden kwijt te zijn en knikt. Ik kijk Ismael aan. "Kom mee en maak geen ruzie alsjeblieft" zeg ik nog zachter dan eerst. Hij knikt en loopt meteen naar me toe. Hij pakt me hand en duwt me zowat naar boven. Samira loopt voorop en zegt niks. Ik moet zo me verhaal doen, besef ik me. Als ik me verhaal doe, gaan ze misschien Soufiane de schuld geven aangezien hij me alleen liet.

Ik schud de gedachte af. Maak je er niet druk om Safa. Ik loop me kamer binnen. Alle kleren die ik hier heb, zijn in de was. Samira loopt binnen met een set kleren en kijkt me twijfelend aan. Ik neem het aan zonder naar de kleren te kijken. "Dankje, ik kom zo naar beneden, ga maar alvast en zorg dat je Soufiane niet afblaft tot je het verhaal hebt gehoord" zeg ik. Ze knikt en loopt de kamer uit.

Nu zijn Ismael en ik alleen. Ik ben blij dat ik me niet onveilig bij hem voel. "Safa, ik wil het niet straks weten. Vertel het nu" zegt hij. Ik schud me hoofd en ga op de bank zitten. Hij gaat tegenover me zitten. "Vertel me wat Soufiane zei." "Nee, want misschien verdraai jij je verhaal" zegt hij. Ik schud me hoofd en hij zucht.

"Hij kwam hier middernacht aan en was boos. We vroegen naar jou en hij zei dat je zelf kwam. Iedereen werd boos op hem en begreep niet waarom hij je alleen liet. Hij zei dat jullie een ruzie hadden en dat dat wel zijn schuld was, maar dat hij je even niet kon zien. We vonden het onredelijk, maar hij wilde er niks over horen. Hij wilde zich op zijn verjaardag concentreren. We hadden een taart voor hem, maar ewa we wilde jou zoeken. Hij zei niet waar je was en ging naar zijn slaapkamer. Hij zei dat je wel in de ochtend zou komen. Om acht uur 's ochtend, verdween hij ineens. Hij zei dat hij jou ging halen en dat je ergens gevaarlijks was" zegt Ismael zonder een enkele pauze.

Ik neem zijn woorden even op. "Ik ga douchen, zorg dat je hier blijft en Soufiane niet in deze kamer komt" zegt ik en geef hem een kusje. Ik loop de badkamer in en zet het water meteen aan.

Ik kijk even in de spiegel. Ik heb volgens mij een uur gedoucht en me huid is nogal rood. De douche heeft geholpen. Ik laat me haar los en kijk naar de outfit. Samira heeft me een korte geruite blouse gegeven. Hij bedekt me kont niet en is blauw-rood. Daaronder heb ik een zwarte broek aan. Ik loop de badkamer uit en Ismael zit daar nog steeds. "Kom we gaan naar beneden" zeg ik. Hij knikt, maar de deur gaat open.

Soufiane loopt naar binnen en Ismael kijkt nogal vijandig. "Wij gaan eerst praten" beveelt Soufiane. Ik schud me hoofd en Soufiane pakt me bij me schouder. "Het was geen vraag schatje." Ik duw zijn hand weg. Ismael wilt hem aanvallen, maar ik ben Ismael voor en geef Soufiane een platte hand op zijn wang. Soufiane's helder blauwe ogen worden groot en Ismael grijnst.