Geforceerd

89

"Waarom kan je niet slapen?" vraagt hij. Ik haal me schouders op. Misschien omdat me ouders ook in Dubai zijn. "En jij?" vraag ik. Hij lacht kort en zachtjes. "Niet belangrijk" zegt hij. "Nou blijkbaar wel belangrijk sinds je niet kan slapen" zeg ik. Hij wuift het weg. "Laat het" zegt hij. Ik knik en staar voor me uit. Ik wil hier weg. "Ik ga maar weer eens naar boven" zeg ik terwijl ik eigenlijk wilde drinken. Hij knikt afwezig en ik ga meteen naar me kamer. Nog twee uurtjes Safa. Kom op. Ik sluit me ogen en na tien minuten ben ik in slaap.

Ik open vermoeid me ogen en doe de alarm uit. Bijna val ik weer in slaap, maar sta dan besef ik me dat we naar Dubai gaan. Dan ben ik al meteen een beetje wakker. Ik ben zo moe. Wat verwacht je. Ik heb maar twee uurtjes geslapen. Ik sta met alle moeite op en ga even bij Soufiane kijken als ik na een tijdje nog steeds zijn douche niet hoor aangaan. 

Wanneer ik zie dat hij nog in bed ligt, schudt ik hem voorzichtig wakker. "Hmm ga weg" zegt hij zonder op te kijken. "We moeten een vlucht halen" zeg ik. Hij doet meteen zijn ogen open en kijkt me aan. "Safa" zegt hij met een ochtendstem. Best aantrekkelijk. Ik kijk hem afwachtend aan. "Uhm laat maar" zegt hij dan ongemakkelijk. Oké? Ik wil weglopen, maar hij houdt me tegen. "Ik ga nog even doorslapen" zegt hij. "Wat jij wilt, je mist dan wel je vlucht" zeg ik simpel. "Correctie wij missen onze vlucht." 

"Wat bedoel je daar nou mee? Ik ga gewoon zon-" mijn zin afmaken lukt niet, want ik schreeuw het uit. Voor ik het weet trekt Soufiane me naast zich en LIG ik met HEM op zijn BED. "Je gaat nergens naar toe zonder mij" zegt hij wanneer ik even niks zeg doordat ik overweldigd bent door de situatie. Ik wil opstaan, maar hij drukt me terug. "Laat los, wtf doe je." Hij kijkt me alleen aan en gaat wat beter liggen. "In Dubai zul je mij gezicht ook moeten aanzien" zegt hij. "Ja maar ik hoef niet bij je te liggen" zeg ik en met die woorden haal ik zijn hand weg en sta op. Wie denkt hij wel niet dat hij is. Ik loop de kamer uit en ga meteen douchen.

Om precies 06.45 lopen we beide de trap af. "Sorry voor wat er net gebeurde" hoor ik hem zeggen. Ik knik maar en loop de keuken in. Ik drink snel een glas water en dan gaat de bel. Soufiane doet de deur open. Ik kijk naar de koffers. Soufiane tilt ze op. "Kom ze zijn er" zegt hij. Ik knik. De reden dag we gisteren niet afscheid namen van Samira en Ismael is omdat ze ons gaan brengen. 

Eventjes loop ik naar de woonkamer. Ik kijk in de spiegel die aan de muur hangt. Ik zet een glimlach op. Dit worden een zware twee weken. Ik kijk in me eigen ogen en zie alleen maar ongelukkigheid. Ik hou mezelf niet voor de gek. Het doet me veel dat ze naar Dubai zijn gegaan. Ik ga ze opzoeken. Ik weet waar ze zijn. 

"Safa kom je" hoor ik Soufiane vanuit de gang. "Ja" roep ik terug en pak me telefoon. Ik loop de deur uit en zie Samira en Ismael voor de auto van Ismael staan. Soufiane zit al in de auto. Ik geef ze beide een knuffel en ga in de auto zitten. Samira komt naast me zitten en Ismael begint te rijden.

Na een uur zijn we op schiphol. De reis was nogal veel gepraat al hield ik me stil. "Saff dat waren alle koffers" zegt Soufiane die de koffers eruit haalde. "Gaan jullie mee naar binnen?" vraagt Soufiane. Ze knikken en ik ben opgelucht. Samira en Soufiane lopen voor en ik loop met Ismael achter. Hij slaat een arm om me heen. Soufiane kijkt even naar achter. 

"Wesh er kan media zijn, wat doen jullie" zegt hij zachtjes. Ismael kijkt waarschuwend naar Soufiane en Soufiane draait zich weer om. Ismael begint wat langzamer te lopen, waardoor er een flinke afstand tussen Soufiane en ons twee komen. Ik kijk naar Samira die lachend met Soufiane praat. "Wat is er Safa?" vraagt Ismael. "Niks, het is gewoon twee weken zonder jou zal zwaar worden." Hij lacht. "Je hebt mij niet nodig. Je bedoelt eerder twee weken met Soufiane worden zwaar." Ik glimlach en knik. "Safa het wordt nog zwaarder dan je denkt" zegt hij uit het niets. Ik kijk hem aan. 

"En wat bedoel je daarmee?" vraag ik verbaasd. Hij zucht. "Er is iets wat je niet weet. Het is niet erg, maar ik wil gewoon dat je je voorbereid op erge dingen" zegt hij. Ik weet niks te reageren en knik. "Je kan me altijd bellen" zegt hij en ik knik. Dan lopen we in stilte door en zien we Samira en Soufiane al bij de incheckbalie staan. We lopen snel ernaar toe.