Geforceerd

8

"Soufiane is mijn baas in het restaurant " zeg ik alsof ik mijn stem elk moment kan verliezen. Soufiane begrijpt al helemaal niks. Ismael draait zich met een ruk om.

"JIJ. JIJ. JIJ" schreeuwt Ismael zo hard dat iedereen het kan horen. Ik heb hem nooit zo boos gezien. Ik word bang. Soufiane's blik verandert naar verbaasd. Hij heeft echt geen idee. Ismael loopt naar Soufiane toe. Ik weet niet wat hij wilt doen, wat ik wel weet is dat ik dit ga tegen houden. Safa dat je eigen familie kapot is, betekent niet dat je andere families moet kapot maken. Nadat ik dat tegen mezelf heb gezegd durf ik actie te ondernemen.

Ik pak Ismael hand en met mijn andere hand draai ik zijn hoofd naar mij toe. Zijn blik verzacht bij het zien van mijn bange blik. Hij knijpt in mijn hand. "Ik wil naar de auto" zeg ik super zacht. Hij knikt super langzaam. Hij weet volgens mij zelf ook niet waar hij in beland is. Hij trekt me mee, maar ik schud me hoofd. "Ik ga met hem praten" zeg ik en wijs vervolgens naar Soufiane. "Ik laat je niet alleen met hem" gaat Ismael vervolgens in discussie. Maar ik kijk hem aan. Mijn blik zegt genoeg en Ismael loopt met tegenzin weg. Ik weet niet wat het is en waarom, maar er is een reden dat Ismael mij beschermt. Ik wil weten wat de reden is.

Ismael sluit de deur. Soufiane gaat meteen naar de bank en gaat zitten. Ik loop meteen naar de deur en doe hem een stukje open. Ik zie Nassim mij bemoedigd aankijken alsof hij weet wat er is. Vervolgens loopt Nassim weg. Ik loop naar het bureau en ga daar zitten. Hij is verbaasd en wilt dan tegenover mij zitten. Ik schud mijn hoofd, no way. Ik ben bang dat hij me ook gaat aanraken. Ik ken Ismael, maar Soufiane niet. Hij kijkt dan naar de deur en staat op. Hij wilt hem dicht doen, maar ik roep nee. "Niet doen asjeblieft"  zeg ik en kijk hem smekend aan. Hij heeft zoveel vraagtekens. Hij wilt iets zeggen, maar ik laat het niet gebeuren.

"Ismael en ik zijn vrienden. We leerden elkaar in de bus kennen en vanaf die dag chillen we al samen. Ik heb Ismael over mijn baas verteld, die me veelste veel liet doorwerken en schijt aan mij had. Hij was boos en wilde met mijn baas praten" zeg ik het woord baas walgend. "Ik wilde een nieuwe baan, 1 van de redenen was omdat ik weg wilde gaan van jou. Dus ik ben vandaag hier komen solliciteren. Wat blijkt Ismael werkt hier, daar kwam ik net achter. Vervolgens blijkt dat Ismael de broer hier de baas is. Oftewel ik kom er net achter dat jij de baas van dit bedrijf bent en Ismael komt er net achter dat jij de baas bent van het restaurant. In plaats van weg te lopen van mij baas, heb ik mezelf een ticket gegeven om meer voor je te werken" ik zeg dit alles in een stuk door. Hij probeerde me te onderbreken, maar ik liet dat niet toe. "Ismael is boos, omdat je me nogal kut hebt behandeld." Dat ik het laatste wat ik zeg en loop weg.

Ik zoek Nassim en gelukkig zie ik hem in een kantoor zitten met de deur open. Hij ziet mij ook en roept me naar binnen. Ik wil de deur sluiten, maar hoor hem dan iets zeggen. "Als je het fijner vindt om de deur open te laten, mag dat." Ik moet automatisch glimlachen. Hij is echt aardig. Maar je weet maar nooit wat hij kan doen dus laat ik de deur verstandig op een kier.

"Je wist niet dat Soufiane dit bedrijf in zich bezit had of wel?" Hij komt meteen met de deur in huis vallen. Ik schud me hoofd. "Luister Safa, ik heb geen idee of je de baan nog wilt, maar hij is echt niet zo erg. Hij houdt er niet van om mensen buiten zijn familie dichtbij zich te houden. Hij heeft echt maar drie vrienden, waaronder ik, waar hij close mee is. In dit bedrijf is hij anders dan het restaurant. Hij is aardiger, maar natuurlijk ook serieus, want het blijft werk. Zeg asjeblieft dat je nog steeds de baan wilt, we hebben je echt nodig hier" zegt hij en kijkt me smekend aan.

"Nassim laat het. Ik hoef de baan niet. Sorry, maar ik kan niet met hem werken. Ik ben bang voor hem. Zijn blik doet me denken aan-" ik stop meteen met praten. Hij kijkt me vragend aan. "Aan wie moet je denken?" Vraag hij verward. Ik sta meteen op en loop weg. Dit is de reden dat ik niet met Soufiane wil werken. Hij heeft de zelfde blik als hem. Ik schud snel de gedachtes van me af en ga naar de lift.

Wanneer ik aankom beneden, zie ik Ismael wachten. Zijn gezicht staat op onweer. Wanneer hij mij ziet verzacht de blik. "Sorry ik dacht dat je me auto straks niet zou vinden" zegt hij en loopt naar buiten. Ik knik en volg hem. 

Wanneer we in de auto zitten begin ik meteen. "Hoe kon je niet weten dat je broer de baas was van het restaurant waar ik werk?" Vraag ik. Hij kijkt stil voor zich uit. "Hij vertelde me over dat hij een restaurant wilde overkopen, maar ik wist niet welke. Ik heb het ook niet gevraagd omdat ik hem zijn ruimte hierin wilde geven" zegt hij. Ik knik en besef dat niet meer naar Samira's feestje kan komen. Die zou over twee dagen plaatsvinden. Ik had eigenlijk een cadeau voor haar gekocht. Het was een zwarte kanten jurk en daarbij bijpassende hakken. Het kostte wel wat, maar dat maakt niet uit. Ik vond het leuk om dit voor haar te kopen. Ik vraag wel of we morgen kunnen afspreken en dan geef ik het haar.

Ismael en ik zijn nu al een tijdje onderweg naar mijn huis. Beide in onze gedachtes. Maar ik moet het hem toch even vertellen. "Ismael je weet toch dat ik niet meer met jou ga werken en dat ik ontslag neem bij het restaurant" zeg ik. Hij kijkt verbaasd op. "Nee Safa, hoe bedoel je? Ik zorg ervoor dat mijn broertje zich gaat gedragen tegenover jou. Luister ik weet niet wat er met hem is, maar jij gaat ontslag nemen van dat restaurant en je gaat met mij werken. Ik zorg dat er niks gebeurd en dat je niet moet overwerken" zegt hij. Maar ik schud nee.

"Nee dit wil ik niet. Dat ik geen familie heb, betekent niet dat ik jou familie kapot moet maken. Ik denk dat het beter is dat we elkaar niet meer zien. Ik wil niet tussen jullie komen" zeg ik. Ik meen het. Het is jammer, maar hey ik ben dom. Dit is mijn eigen f*cking schuld. Wie zei tegen mij wordt vrienden met een onbekende? Niemand. "Wat?! Nee we gaan elkaar gewoon zien. Geen discussie hierover" zegt hij en ik laat het hierbij.

Na een tijdje zijn we bij mijn huis aangekomen. "Ik heb nu een afspraak, maar ik kom morgen langs" zegt Ismael. Ik knik en stap uit. No way dat hij nog met mij omgaat. Safa je hebt het verpest en je gaat dit recht maken. Als ik het contact verbreek, kunnen Ismael en Soufiane nergens ruzie over maken en dan is het opgelost. Ik kan maximaal een maand werkloos blijven. Ik moet nu wel een nieuwe baan zoeken. Ik ga meteen beginnen.

Later die avond bel ik Samira op. Ik hoop dat ze niet weet wat er aan de hand is. Ze wist namelijk dat ik mijn baas niet mocht. Best dom eigenlijk. Soufiane was mijn baas en ik ging met zijn familie om zonder te weten dat het zijn familie was. De telefoon gaat over en hoor Samira opnemen.

Sam: "Hallo?"
Safa: "Hoi Samira, stoor ik?"
Sam: "SAFA, gaat het? Kan ik iets voor je doen. Het spijt me echt!"

Ze weet het dus. Pfff.

Safa: "Rustig Samira, ik vroeg me af of we morgen konden afspreken. Ik kom namelijk niet naar je verjaardag, sorry."
Sam: "Nee wat. Je komt gewoon. Ik kom helemaal niet morgen naar je toe. Je komt gewoon overmorgen naar mij huis. Safa asjeblieft."

Ik hoor haar het mij smeken. Ik begin me schuldig te voelen. Ze zei een keer tegen me dat ze mij als een zus ziet. Ze heeft er nooit eentje gehad. Ze gaat haar verjaardag alleen met haar gezin vieren en ik was een uitzondering. Ze wilde mij er zo graag bij hebben.
Safa: "Is goed. Ik zie je overmorgen."
Sam: "JAAAAAAAAA IK HOU VAN JE. Ik moet gaan doeiii."
Safa: "WIL JE ME DOOF HEBBEN HAHA. Isgoed laterrr."

Ik hang op. Overmorgen is de laatste keer dat ik Samira zie. Ik weet dat het moeilijk gaat worden om Soufiane te negeren aangezien hij daar sowieso zal zijn, maar ik ga doen alsof er niks aan de hand is. Ik ga echt niet Samira de verjaardag verpesten. Nee, dat doe ik haar niet aan. Dus ik ga nu twee regels voor mezelf opstellen.

Regel 1: je negeert Soufiane niet, maar laat we merken dat je dit voor Samira doet. Regel 2: hierna sluit je het contact met heel die familie af.

Zo simpel zijn de regels. Ik zou eigenlijk morgen moeten werken, maar nee. Ik neem aan dat hij zelf wel doorheeft dat ik niet meer kom. Ik trek mijn pyjama aan. Het is een kort broekje met een slaaphemd. Ik ga liggen in bed en sluit me ogen. 

Stem, like, vote en comment!!<3