dromen zijn bedrog (moordvrouw)

Hoofdstuk 30

Brecht doet haar ogen open, ze ligt met haar rug op de koud vloer. Waar is ze? Dan hoort ze een motor. O ja, ze is mee genomen door een gekke man. Hey meisje je bent wakker. Ze draait zich om en kijkt in de ogen van een een meisje die ongeveer net zo oud is als zij. Brecht komt langzaam overeind. Ze kijkt om zich heen er zitten nog meer mensen. Niemand zegt iets. Het is akelig stil. Om bang van te worden. Ze kijkt de kinderen een voor een aan. Het  zijn kinderen van haar leeftijd maar ook kinderen die ongeveer even oud zijn als Nynke. Nynke!!! Waar zit ze!? Zou ze mischien terug gaan om mij te zoek? Of houd ze niet meer van me?! De tranen lopen over haar wangen. Het meisje zit nog steeds naast haar. Hoe heet je? Vraagt het meisje. Brecht. En jij? Ik heet lieve. Wat doe je hier? vraagt brecht. Het zelfde wat  jij hier doet. En wat die ik hier? Eerst worden er kinderen ontvoerd, ze bedenken altijd een plan. Ik heb gehoord dat ze bij sommige zeggen dat hun zoon of dochter dood is terwijl dat niet zo is.
Waarom ontvoeren ze ons dan? We moeten met een boot mee. Daar worden we in een houten kist gezet en dan zetten ze de kist op de boot. Hoe weet je dit. Ze praten nogal hard grinnikt lieve.
Waar gaan we naar toe met die boot? We gaan naar een weeshuis in het buitenland. In een weeshuis!!? Maar ik ben geen wees ik heb een papa en een mama en zelfs een zus. Ookal hou zo niet meer van me. Het laatste komt er zacht uit. Een traan loopt over haar wang. In het weeshuis zitten te weinig kinderen. En sommige kinderen worden dan geadopteerd en daar krijgen de mensen die in het weeshuis werken geld voor. Maar als er geen kinderen meer zijn krijgen ze ook geen geld. Ze zijn verblind door geld moppelt brecht. Dan stopt het busje. Twee mannen stappen het busje in. Handen op jullie rug!! Een van de mannen heeft een pistool op hun gericht. Snel doen ze hun hand op hun rug. Hun handen worden vast gebonden en ze stappen uit. Voor hun zien ze de haven en een hele grote boot.