မြူခိုးရယ်....ဝေ

"မြူခိုးရယ်....ဝေ" အပိုင်း (၂)

(၂)

ဒီဇင်ဘာညဆိုသော်လည်း ဂျာကာတာသည် သိပ်မအေးလှပါ။ ကျွန်တော်တည်းရသည့် အခန်း၏အပြင် ဖက်ဆီတွင်တော့ မီးထိန်ထိန်းလင်းလို့။ အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ၏မြို့တော်ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ခမ်းခမ်းနားနား မြို့ပြညကို အခန်းပြတင်းပေါက်ကနေလှမ်းကြည့်မိသည်။ ကားများဥဒဟိုသွားလာဖြတ်သန်းနေဆဲ ညပေါ့။ အရှေ့ ဖက်တည့်တည့်ဆီတွင်တော့ ဂျာကာတာဆိုသည့်စာလုံးကို အင်္ဂလိပ်လိုရေးထားပြီး မီးရောင်စုံများထိန် ထိန်လင်းအောင်ထွန်းထားသည်။ အမှောင်ထုကတစ်ချက်တစ်ချက်ဖြစ်လိုက်၊ အနီရောင်မီးကလင်းလာလိုက်၊ အပြာရောင်မီးကပေါ်လာလိုက်ဖြင့် မြင်သူတိုင်း၏ မျက်လုံးပသာဒကို လှည့်စား၍နေလေသည်။ ဂျာကာတာ ဟူသည့် စာလုံးအရွယ်အစားက တစ်လုံးတစ်လုံးကို စကော တစ်ချပ်စာစီ လောက်ရှိသည်မို့ အဝေးကနေကြည့်ပါကလည်း အလွယ်တကူလှမ်းမြင်ရ၏။

"ငါ အခု ဂျာကာတာကိုရောက်လာပြီ၊ အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံမြို့တော်ဂျာကာတာ၊ အလုပ်ရုံးချုပ်ရှိတဲ့နေရာ၊ ခ ဏတာ စိတ်အပန်းဖြေရမယ့်နေရာပေါ့"

ညအလှသည် ကျွန်တော့ရှေ့တွင်ထိန်ထိန်လင်းလျှက်။

တံတားများ ကားများခမ်းနားမှု မီးရောင်ထိန်ထိန်းထွန်းညှိထားမှုများနှင့် ဂျာကာတာညသည် ပျော်စရာ သိပ်ကောင်းချင်ကောင်းခဲ့မှာပေါ့။ ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ တွေးစရာအဖြစ်ကလွဲရင်ဘာအရသာရှိ ဦးမှာလဲ။ ရန်ကုန်ကနေ နေ့လည် ၁၂ နာရီ ၁၅ လေယာဉ်နဲ့လာ၊ မလေးရှား ကွမ်လာလမ်ပူလေ ဆိပ်ကိုအရင်သွား၊ ထိုမှတစ်ဆင့် ဂျာကာတာကိုလာခဲ့ရာတွင် ဂျာကာတာလေဆိပ်ကိုရောက်သည့်အချိန် ၌သူတို့၏ ဒေသစံတော်ချိန် ည ၇ နာရီတောင်ရှိပြီ။ ဂျာကာတာနှင့် မြန်မာ နာရီဝက်ကွာပါသည်။ မြန်မာမှာ ၇ နာရီဆို ပါက ဂျာကာတာတွင် ၇ နာရီခွဲပေါ့။ ရုံးချုပ်ကိုလာနေကျမို့ ကျွန်တော့်ကိုကြိုမည့် သူမရှိ၊ ကျွန်တော်နေထိုင် ရမည့် အခန်းသော့ကလည်းအဆင်သင့်ယူထားပြီးသားမို့ ထိုခရီးသည် ကျွန်တော့အတွက် အထူးအဆန်း တော့မဟုတ်ခဲ့ပါ။

သို့သော်လည်းငြိမ်းနှင့်ပတ်သက်၍ ရှောင်လာသည့်ခရီးမို့ တွေးစရာ စိတ်မကောင်းစရာများနှင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်တော့အမှန်ပင်။