"Vi Vi"
အိမ္ထဲအဝင္မွာ ဖိနပ္ႀကိဳးေတြျဖည္ေနတုန္း ေျခေထာက္နား လာတိုးတဲ့ ျဖဴျဖဴလံုးလံုး ViViကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ေကာက္ေပြ႔လိုက္ရသည္။
ဒီေကာင္ မအိပ္ေသးတာလား....သူဝင္လာလို႔ ႏိုးသြားတာလား...သူ တစ္ေနကုန္ အိမ္ျပန္မေရာက္တာကို သိေနသည့္အလား မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း တအီအီအသံျပဳ၏။
"Shuu...တိုးတိုးကြ...ဟိုလူုႀကီး ႏိုးသြားလိမ့္မယ္"
ဖိနပ္ေတြကို စင္ေပၚေသခ်ာတင္လိုက္ၿပီး မွိန္ျပျပသာလင္းတဲ့ ဧည္႔ခန္းကိုျဖတ္ေလ်ွာက္ဖို႔ ViViကို ပိုက္ရင္း ျဖည္းျဖည္းျခင္း.....
အသားက်ေနတဲ့ ေနရာျဖစ္လင့္ကစား ေက်ာထဲတစ္ခ်က္စိမ့္သြားသည္က အေမွာင္ထုေၾကာင့္လား...မလံုတလံုစိတ္နဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္လံုးေတြ အေရာက္....
"ဟင္....ကိုကိုး!!"
ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ ရင္ဘတ္ကို ေရာင္ရမ္းၿပီးလက္နဲ႔ဖိလိုက္မိသည္။
"ေျပာပါအံုး အိမ္ျပန္ခ်ိန္သန္းေခါင္ေက်ာ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း"
ကိုယ့္အခန္း နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က နံရံကုိ မွီကာရပ္ေနခဲ့ပံုရသည့္ အရိပ္က တျဖည္းျဖည္း ခ်င္းကိုယ့္ေ႐ွ႕ေရာက္လာခဲ့သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔..."
"........"
ေမွာင္မိႈင္းေနေပမယ့္ မ်က္လံုးတစ္စံုက ကိုယ့္ကို အကဲခတ္ေနမွန္းသိသာေတာ့ ဆက္ေျပာရမယ့္စကားေတြကို သတိထားေနမိရင္း...
"စကားစမျပတ္တာနဲ႔..အဲ့ဒါ"
"ေအာ္"
တစ္ခြန္းထဲပဲ ျပန္လာေသးတဲ့ တုန္႔ျပန္မႈမွာ စိတ္မလံုသလို ျဖစ္သြားခဲ့တာက သူမႀကိဳက္တာကို ကိုယ္ကလုပ္ထားမိလို႔လားမေျပာတတ္...
အခါမ်ားစြာက အိမ္ျပန္ေနာက္က်ျခင္းေတြမွာ ကိုယ့္ကိုေစာင့္ေနတတ္ေပမယ့္ ဒီလို ေအးစက္စက္အေျခအေနမ်ဳိးနဲ႔မဟုတ္သလို...ကိုယ္ကလဲ ေနာက္က်ျခင္းအတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ အေၾကာင္းျပခ်က္မေပးတတ္ခဲ့....
ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္စိတ္ထင္လို႔ပဲလား....
"အိပ္ေတာ့ ဂြၽန္....ေနာက္ဆို ကိုယ္စိတ္ပူေအာင္လုပ္ၿပီးရင္ အမွန္အတိုင္းေျပာျပဖို႔ေမွ်ာ္လင့္တယ္"
YOU ARE READING
Mesmerize
Fanfictionအခ်စ္တည္းဟူေသာ ဖမ္းစားညႇိဳ႕ငင္တတ္သည့္သဘာဝတစ္ခုအား ေက်နပ္ေပ်ာ္ဝင္မိသည့္အခါ..
