Mesmerize

Part 24(final)

(Zawgyi)

အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္႐ုံနဲ႕ ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ အေငြ႕အသက္တခ်ိဳ႕က တိုးေဝွ႕လာသည္။ လူမေနတာ ရက္ပိုင္းေလာက္ၾကာသည္မို႔ အခန္းတြင္း ေလထုက စိမ္းသက္ေျပာင္းလဲသြားတာမ်ားလား။ ညေနေစာင္းမို႔ အလင္းေရာင္မလုံေလာက္ထဲ အခန္းငယ္ထဲမွာ အလင္းထဲမွာ က်င့္သားရခဲ့သည့္ မ်က္လုံးေတြက ခဏတျဖဳတ္ေလာက္ေတာ့ အသုံးမဝင္ျဖစ္ေနတတ္တာ သဘာဝမို႔...မီးေရာင္ကိုပဲ အားကိုးလိုက္ဖို႔ နံရံက ခလုတ္ကို လက္နဲ႕ စမ္းလိုက္ရင္း....

*ေခ်ာက္*

"ဟင္ ဒါက...."

စိမ္းစိမ္းစိုစို ျဖစ္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အခန္းမွားဝင္လိုက္တာလားလို႔ ခဏေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတြးလိုက္မိသည္။ အေသအခ်ာကိုပဲ သူေနတဲ့အခန္း....ဒါေပမယ့္ ေလးဖက္ေလးတန္ နံရံေတြမွာ ျမက္ခင္းတုလို စိမ္းစိမ္းစိိုစို အပင္ေလးေတြအျပည့္ ေနရာယူထားၿပီး ႏြယ္ပင္ရွည္ရွည္ေတြက တြားတက္ေနတာလဲ ရွိသလို တြဲလ်ားက်ေနတဲ့ တခ်ိဳ႕ကလဲ က်ိဳးတို႔က်ဲတဲ။

မ်က္ႏွာက်က္က ဖန္မီးဆိုင္းေသးေသး ရဲ႕ အေရာင္က ပယင္းေရာင္ လိုလို ဝါက်င္က်င္လိုလို....

"သေဘာက်ရဲ႕လား"

"ကိုကိုး"

ျပန္မပိတ္ရေသးတဲ့ တံခါး႐ြက္ကို ပုခုံးေစာင္းနဲ႕ကပ္မွီလိုက္ရင္းက မ်က္ခုံးတန္းထူထူနက္နက္ေတြက ဆတ္ခနဲပင့္လာသည္။ ေျဖအုံးဆိုတဲ့ သေဘာ။

"ကြၽန္ေတာ္ ေဆး႐ုံမွာ ရွိေနတုန္း ဒါေတြလုပ္ထားတာလား"

အခုအခ်ိန္ထိ မရင္းႏွီးေသးတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ဆီ မ်က္လုံးေတြ ျပန္ေရာက္သြားေတာ့ အေစာပိုင္းတုန္းက သတိမထားလိုက္မိတဲ့ သစ္သီးနံ႕ေလး တစ္မ်ိဳးက ႏွာဖ်ားဆီ တိုးေဝ့လာသည္။ အေသအခ်ာ ခ်ိန္ညွိထားပုံရတဲ့ အခန္းတြင္းအပူခ်ိန္က မေအးလြန္းသည့္ သက္ေတာင့္သက္သာ အေနအထား.....

"ႀကိဳက္တတ္မလား မသိေပမယ့္... စိတ္ေတြအရမ္းဖိစီးေနတဲ့အခါ ဒီလိုေနရာေလးက နည္းနည္းအေထာက္အကူျဖစ္မလားလို႔ေလ"

ျပတင္းေပါက္က လိုက္ကာ ေတြကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ အရင္တုန္းက မီးခိုးေရာင္မွန္ေတြအစား မွန္ၾကည္ၾကည္ေတြ အစားထိုးထားၿပီး လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ၿခံစည္းရိုးနားမွာ ပန္းဖူးအနည္းငယ္ပါတဲ့ ပန္းအိုးအသစ္ စက္စက္ တခ်ိဳ႕ က စီတန္းလ်က္....