"Vi vi မလာနဲ႕ကြာ"
လွဲအိပ္ေနတဲ့အနား အတင္းတိုးၿပီး ဗိုက္ေပၚတက္မလို ဟန္ျပင္ေနေတာ့ တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္မိသည္။ တကယ္ပဲ ေနလို႔မေကာင္းရတဲ့အထဲ..
"မလာနဲ႕လို႔"
တစ္ခါႏွစ္ခါမကလာေတာ့ သူ႕အသံနည္းနည္းက်ယ္သြားမိသည္။ အရိပ္အကဲသိသည့္အလား မလွမ္းမကမ္းမွာထိုင္ၿပီး ၿငိမ္ေနျပန္ေတာ့ လဲ စိတ္မေကာင္း....
"လာ..လာ... မင္း တကယ္ပဲ လူနားပဲကပ္ေန"
ပက္လက္ကေန ေဘးေစာင္းလိုက္ကာ အနည္းငယ္လြတ္သြားတဲ့ ဆိုဖာအစြန္းကို ႏွစ္ခ်က္ပုတ္ျပလိုက္ေတာ့ ခုန္တက္လာတာ ေစြ႕ခနဲ....
Vivi ေနရာတက် ၿငိမ္သြားေတာ့မွ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ရင္း ျပန္မွိန္းေနလိုက္သည္။
"ဂြၽန္"
လာျပန္ၿပီ တစ္ေယာက္.... ရင္းႏွီးေနတဲ့ ကိုယ္ေငြ႕က အနားမွာခပ္ၾကာၾကာေလးရွိေနၿပီးမွ ေနာက္ထပ္စကားသံေတြ...
"ညေနဖက္ႀကီး မအိပ္ေတာ့နဲ႕ေလ"
"......."
"ေဟ့...ထေတာ့..ေနမေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္"
"......."
ဘာမွမတုန့္ျပန္ဘဲၿငိမ္ေနလိုက္ေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ပါးတစ္ဖက္ကို လာထိုးဆြၿပီး ႏွောက္ယွက္ျပန္သည္။
"ဖယ္"
ပါးေပၚက လက္ကိုပုတ္ထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းလိုလို ေခါင္းေပၚကဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြပစ္တာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း....
"ကိုကိုး!!!"
မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္ၾကည့္ရင္း စိတ္မရွည္လြန္းစြာ ေအာ္ေခၚလိုက္မိေတာ့ မ်က္ခုံးထူထူေတြက ဆတ္ခနဲ ပင့္ျပ၏။
"မႏွောက္ယွက္နဲ႕...ဒီမွာ ေနလို႔မေကာင္းဘူး"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
နဖူးေပၚေရာက္လာတဲ့ လက္တစ္ဖက္နဲ႕ ေမးလိုက္တဲ့စကားသံကတစ္ၿပိဳင္တည္း...
"အစာမေက်ဘဴးထင္တယ္..ရင္ထဲျပည့္ေနတာ"
"ၿငိမ္ေနလိုက္အုံးခဏ"
ကိုယ္လွဲေနတဲ့ ဆိုဖာနား ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ေနရာကေန ျပန္အထမွာ ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားလိုက္ေသးသည့္ သူ႕ဆီက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္...
YOU ARE READING
Mesmerize
Fanfictionအခ်စ္တည္းဟူေသာ ဖမ္းစားညႇိဳ႕ငင္တတ္သည့္သဘာဝတစ္ခုအား ေက်နပ္ေပ်ာ္ဝင္မိသည့္အခါ..
