"ကြၽန္ေတာ္သာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေက်ာင္းသားဆိုရင္ ခင္ဗ်ားသင္တဲ့ ဘာသာကုိ စာေမးပြဲတိုင္းက်မွာပဲ"
Tutorial ေမးခြန္းအတြက္ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ အနားမွာ ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ လာထိုင္ေနရင္းက အစမ႐ွိအဆံုးမ႐ွိ ထေျပာလာေတာ့ စာအုပ္ေတြဆီကေန ခဏ မ်က္ႏွာလႊဲရင္း....
"ဘာလို႔?"
"ခင္ဗ်ားကိုပဲ ေငးေနတာနဲ႔ သင္သြားတဲ့စာေတြက ဘာမွန္းမသိလိုက္လို႔ေလ"
စိတ္လိုလက္ရ စေနာက္ရင္း ျပံဳးရယ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလး..တစ္ေယာက္ထိုင္ခံုေလးေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ထိုင္ကာ သူ႐ွိေနတဲ့စာျကည့္စားပြဲဖက္ မ်က္ႏွာမူရင္း ေျခေထာက္ေတြက ထိုင္ခံုလက္တန္းေပၚကေန တြဲေလာင္းက်လို႔....
"မင္းကေတာ့.."
႐ွာ႐ွာၾကံၾကံေတြ ေျပာထြက္တတ္လို႔ ရယ္မိလိုက္သည္။
"တကယ္ ခင္ဗ်ားၾကည့္ေကာင္းလြန္းေနတာက ျပႆနာပဲ"
"......."
"ကိုကိုး"
အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔မို႔ တမင္ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေနပစ္လိုက္ေတာ့ လက္သီးဖြဖြတစ္ခ်က္ လက္ေမာင္းသားကို ဆတ္ခနဲထိလာသည္။ စိတ္မ႐ွည္ရင္ လက္ကအရင္ပါတတ္သည့္ ခပ္ဆိုးဆိုးအက်င့္ေလးနဲ႔ ခ်ာတိတ္ ပါပဲ...
"ကိုုကိုး"
"အင္းေျပာ"
"ခင္ဗ်ားမွာ ကြၽန္ေတာ့္ အရင္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္႐ွိခဲ့ဖူးလဲ"
႐ိုက္လက္စ စာေတြကို ပိတ္သိမ္းရင္း ေက်ာေပးထားသည့္ အေနအထားကေန မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ေနရာကေန ထရပ္လိုက္သလဲမသိတဲ့ အဆိုးေလးက ထိုင္ခံုလက္တန္းေပၚလက္ေထာက္ရင္း ကိုယ္ကို သူ႔ဖက္သိသိသာသာငံု့ကိုင္းခ်လာကာ မ်က္ခံုးေတြ ပင့္ျပရင္း အသံတိတ္ေမးျပန္သည္။
"ကိုယ့္မွာ မင္းပဲ႐ွိတာ ဂြၽန္"
"႐ိုးသားစမ္းပါ ကိုိုကိုးရဲ႕"
မယံုၾကည္တဲ့ဖက္ႏြယ္တဲ့ စကားျဖစ္လင့္ကစား ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာထက္မွာေတာ့ က်ီစားလိုဟန္အျပံဳးႏုႏုသာထင္ေလသည္။
"ဘယ္ႏွႀကိမ္ေမးေမး ကိုယ့္ရဲ႕အေျဖက တစ္ခုတည္းပဲ "
ကိုယ့္ထက္အျမင့္ကေန ငံု႔မိုးေနတဲ့ စူးစူးလဲ့လဲ့မ်က္ဝန္းေတြက ေနရာတစ္ခ်က္ေရြ႔သြားကာ ေခါင္းညိတ္သေယာင္ျပဳၿပီးမွ ကိုယ့္မ်က္လံုးေတြထဲျပန္စူးစိုက္လာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
Mesmerize
Fanfictionအခ်စ္တည္းဟူေသာ ဖမ္းစားညႇိဳ႕ငင္တတ္သည့္သဘာဝတစ္ခုအား ေက်နပ္ေပ်ာ္ဝင္မိသည့္အခါ..
