"ကိုကိုး"
"......"
"ကိုကိုး ......"
အခ်ိဳေပၚသကာဆင့္ေနတဲ့ ခပ္အီအီ ေခၚသံက ေမးဆတ္ျပရံုနဲ႔ မေက်နပ္ဟန္႐ွိသည္။လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကိုအတင္းလာဆြဲရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားသည္။
"ေျပာ... ကုိယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
အရိပ္အကဲ ဟူသည္ မ်က္ႏွာကုိဖတ္ေနစရာမလိုေလာက္သည္အထိ ဒီေခၚသံတစ္ခုမွာတင္ ဘာေတြ လိုအပ္လို႔ ဘယ္ေလာက္အထိ လိုက္ေလ်ာေပးရမွာေတြကိုပါ တြက္ခ်က္ႏိုင္သည္အထိ။
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္"
"ခဏေလး ကြာ.. ဒါေလးလက္စသတ္ရံုပဲ"
စာရြက္ထဲက ကိန္းဂဏန္းမ်ားကို လက္ေခ်ာင္းေတြထဲကူးေျပာင္းကာ အေပါင္းအႏႈတ္ေတြလဲပါေနေသးသည္မို႔ အာရံုကုိအတတ္ႏိုင္ဆံုးစူးစိုက္ထားျခင္းသာ...
"ေတာ္ၿပီ ခင္ဗ်ား laptop ႀကီးနဲ႔ပဲေနလိုက္ေတာ့"
ေဆာင့္တြန္းခံလိုက္ရတဲ့ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္...ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္နင္းသြားတဲ့ ေျခသံေတြေနာက္ ကိုယ့္ဆီက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ပါသြားခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ပ်က္ျခင္းမဟုတ္။ တစ္ေန႔ ႏွစ္ခါေလာက္ စိတ္ေကာက္ရမွ ေက်နပ္တဲ့ အႏွီ ကေလးအား အသက္တစ္ခ်က္႐ႈလိုက္တုိင္း အခ်စ္တစ္ခါတိုး၏။ အခုလိုမ်ဳိဳးသာ သက္ျပင္း႐ိႈက္မိပါက တိုးလာသည့္ အခ်စ္မ်ားက ထို႔ထက္ႏွစ္ဆ...
__________________
Just intro..
ကိုယ္တစ္ခါတစ္ေလ အခ်ိဳ ေလး ေတာင့္တမိလို႔
OTPကို ကလိၾကည့္လိုက္ပါတယ္..
ကိုကိုးက ဘယ္သူလို႔ထင္လဲဟင္..#Just wait
#Luv u my babe...
#Khaing Thu..
YOU ARE READING
Mesmerize
Fanfictionအခ်စ္တည္းဟူေသာ ဖမ္းစားညႇိဳ႕ငင္တတ္သည့္သဘာဝတစ္ခုအား ေက်နပ္ေပ်ာ္ဝင္မိသည့္အခါ..