Mr.Playboy Meets Ms. Nerd [COMPLETED]

MPMMN:31

After my debut, everything went back to normal. Habang patagal ng patagal ang panahon ay bilang na lamang sa daliri ang nangbubully sa akin sa school. I guess, it's just a normal for them. Hindi mabubuo ang araw nila kung hindi nila ako napagtitripan. All I can do is to smile and ignore them. Nasanay na rin siguro ako kaya hindi na ako naapektuhan.

Days have passed ay nanatili kaming masaya ni Willert, going strong and will always be strong. My love for him got deeper everytime.

Nito ring mga nakaraang araw ay mas lalo akong nababahala. Noon minsan lang ngunit ngayon ay madalas ng sumasakit ang ulo ko. Mabilis na lumipas ang araw, lumipas ang pasko na masaya ang lahat. We celebrated christmas together with my families. Everybody was smiling and cheering. Kumpleto kaming pamilya.

In the exact 12:00 midnight. Willert called me using skype. I may not celebrated the christmas eve with him atleast we saw each other even though we're a distance apart.

Isang oras bago ang bagong taon ay napaawang ang Bibig ko, hindi makapaniwala sa nakikita sa aking harapan. From the entrance of our house. Holding a bouquet of flowers and a box of cake, Willert smiled at me. Napatakbo ako ng wala sa oras at agad siyang hinagkan para sa isang yakap.

He chuckled ," I miss you baby." He kissed my hair on the side.

" I miss you so much." Nakarinig kami ng pagtikhim at sabay na lumingon sa pinagmulan nito, agad akong napabitaw kay Willert at namumulang yumuko.

Mom and Dad smiled and welcomed him. So much joy for New year's eve.

In the second week of January, everything's fine not until my head gets hurt again. At first the pain was bearable but as the days have passed, my headaches are prone. The pain suddenly gets unbearable. I will cry out loud. Parang binibiyak ang ulo ko sa sakit. The feeling was getting harder and harder. One night, I woke feeling the syringing pain. Gusto ko ng inutog ang ulo ko.

I shouted my lungs out. Nakarinig ako ng kalabog galing sa pintuan saka ko nakita na doon pumasok si Mommy. Nagmamadali at puno ng pag aalala sa mukha. Agad nila akong hinagkan para sa isang yakap.

My head hurts so much. Humagulgol na lamang ako sa bisig ni Mommy. Si daddy ay pabalik balik ang lakad, he looks frustrated and problematic. They looks so worried by that time, while me, I can't do anything.

"Shhh baby, it's okay, it's okay." Si mommy na nanginginig ang boses. Lumipas ang ilang minuto ay lumitaw si kuya galing sa pintuan, puno ng pag aalala ang mukha. Patakbo itong lumapit sa akin at agad na akong niyakap. He caressed my back and keeps mumbling something.

"Are you alright?" I shook my head, tears kepts falling in my eyes.

"Anong masakit sa 'yo." I can't say anything. Inabutan ako ni Daddy ng isang basong tubig saka ko isinubsob ang ulo ko sa dibdib ni kuya. I cried overnight. My phone keeps ringing ngunit wala akong lakas para sagutin ito.

Dahil na rin siguro sa labis na pag iyak at ang paunti unting pagkawala ng sakit ay nakatulugan ko na ito. I woke up like a zombie. Messy hair plus swollen eyes. I remembered what happened last night. Ipinilig ko ang ulo ko upang mawala sa isip ang nangyari.

Marami pang nangyari sa sumunod na araw, madalas ng busy ang mga magulang. Halos gabi gabi ay umaatake ang sakit ng ulo ko. My parents decided that me and my brother should share the same bed at yun nga ang ginawa namin. One time I caught them talking about something seriously. Nasa labas ako ng pintuan ng library namin kung nasaan ang office ni dad nang makarinig ako ng sigawan at pag iyak. I know it's mom and dad and they're fighting about something. I heard my name on my moms voice, she was crying. Nagtaka ako kaya akma ko na sanang bubuksan ang pintuan para alamin ang nangyayari pero agad akong naharang ni kuya.