Mr.Playboy Meets Ms. Nerd [COMPLETED]

MPMMN:40

-Dwayne-

I hug myself when I felt the cold wind embraces me. Mabuti na lamang ay nagsuot ako ng makapal na jacket bago umalis. I played the keys on my fingers, nang marating ang aking sasakyan ay agad  ko itong pinaandar.

I scan the surrounding while waiting for the red traffic lights to change. Nang mag green ito ay agad kong pinausad, dumiretso ako sa pinakamalapit na mall at isa isang nilabas ang listahang pinadala sa akin.

Damn, kung hindi lang pasko ay hindi ako papayag na gawin nila ito sa akin.
Kumuha ako ng push cart at pumunta sa meat section. I can't help but to grin when I noticed some girls taking a picture of me.

Hanggang dito ba naman ay pinagkakaguluhan pa rin ako.

Binalewala ko lamang sila saka tinuloy ang pamimili, some girls tried to approached but I ignore them.

"Sorry miss, nagmamadali ako eh."

Isa isang kumunot nila dahil sa labis na pagtataka, ilang segundo bago ko napagtanto. Nasapo ko ang noo ko at pilit na napangiti.

Hindi nga pala sila nakakaintindi ng tagalog, shit.

" Oh sorry but I'm in a hurry." Agad na saad ko ng makabawi, they asked for my number and I automatically gave it to them.

Sabi nga, bawal tumanggi sa grasya.

Makatapos mag grocery ay agad ko itong binayaran sa counter at agad na umuwi sa bahay ni tito Sonny pagkatapos ay agad na bumalik na ako sa hospital.

Habang naglalakad ay nahagip ng paningin ko ang isang grupo ng magkakaibigan. Three boys and two girls.

Naalala ko ang pagsasama namin nila Throi at Willert, kasama na ang kapatid ko at si Kristina. Pagak na lamang akong natawa sa buhay namin ngayon.

We are already friends since our elementary days, Throi and Willert is a kind of friends you'll never it exist. Our friendship was the strongest. Ngunit hindi namin aakalaing tadhana na mismo ang maglalayo sa amin sa isa't isa. But I'm glad, Willert is here with me for the sake of my sister.

Pitong buwan na ng huling makausap namin si Throi, simula noon ay wala na kaming balita sa kanya and so as Kristina. Parehong pareho ang kalagayan naming tatlo, Kristina is stil on coma for almost 11 months and still she's not waking up, isang buwan na lamang ay mag iisang taon na. We're waiting for miracle to happen because the last we knew was Kristina's life is 50/50 which means makina na lamang ang bumubuhay sa kanya. Simula noon ay hindi din ito iniwan ni Throi. Alam kong nahihirapan na rin ito ngunit kailangan naming lahat magpakatatag alang alang sa mahal namin sa buhay.

Una palang ay alam ko ng nagkakamabutihan na ang dalawa despite of the anger they feel to each other there is a love that started to grow. We feel so hopeless this time.

But we have faith on god so we are hoping for a miracle for our two diamonds.

Ako at si Willert ang palaging nagbabantay sa kapatid while Throi is for Kristina. Minsan ay naisip namin kung pwede bang umuwi sa Pilipinas para madalaw sila but it's too hard to make decision. We're also waiting for my sister to wake up on her deep slumber.

Mahirap mamili, I can't take not seeing my sister for a day. Mahirap mamili dahil kahit kailan ay walang pagpipilian, we are rooting for the two to wake up.

Tuloy tuloy akong pumasok sa hospital at hindi maiwasang mapagmasdan ang paligid, the hospital has its own decoration for Christmas. Habang naglalakad ay nakita ko ang mga pasyenteng may kanya kanyang ngiti sa labi. I hope this Christmas is going to be well.