Charles karşısındaki sarışın çocuğa bir süre şaşkınca baktı. Çocuk mavi gözleri, soğuk bakışları ve kendisinden uzun olan boyuyla yakışıklı olabilirdi ama Charles kendini çabuk toparladı. Kapıda dikilen çocuk muhtemelen Raven'ın arkadaşıydı. -Sonuçta Raven kendisinden daha sosyaldi. Gerçi bir kaplumbağa bile kendisinden daha sosyal olabilirdi ama konu bu değildi.- Fakat Charles aynı okulda olmadıklarına emindi. Çünkü bu çocuğu okulda görse unutmaz, unutsa bile okuldaki kızlar sürekli çocuğun dedikodusunu yapacağından tekrar hatırlardı.
"Raven için mi geldin?" Çocuk başını olumsuzca salladı.
"Hayır. Karşıya yeni taşındık ve-" Charles'ın gözü bir an karşıdaki eve döndü açıkçası eve birilerinin taşındığını farketmemişti. Ev taşımanın ne kadar meşakkatli ve yorucu bir iş olduğunu biliyordu. Bu yüzden yorgun olduğunu düşündüğü çocuğu hemen içeri davet etti.
"İstersen içeriye geç. Biraz yemek yer ve dinlenirsin. Eğer evde başka biri de varsa çağır istersen. Bu arada ben Charles." Sarışın gülümsedi. Karşısında bornozuyla dikilen şahıs fazla yumuşak bir ifadeye sahipti. Ayrıca hemen güvenip kendisini içeriye davet etmesi de ne kadar nazik ve iyimser biri olduğunu gösteriyordu.
"Ben Erik. Evde de benden başka kimse yok."
"Tek mi yaşıyorsun?"
Hayır annemle yaşıyorum ama annem işlerini halletmek için çalıştığı şirkete gitti." Charles başını salladı ve içeriye geçmesi için Erik'e yolu gösterdi.
"Charlie! Yemek yapmamak için evden mi kaçtın?" Raven mutfaktan çıkarken abisine sordu. Fakat abisinin yanındaki çocuğu görünce sorgulamadan edemedi. "Arkadaşının geleceğini söylememiştin." Raven'ın imalı konuşması gözünden kaçmasa da Charles omuz silkti.
"Erik bu Raven, kardeşim. Raven, Erik yeni karşı komşumuz." Raven gülümsedi.
"Hoşgeldin Erik. Bizim okula mı geleceksin?" Erik bir süre düşündü. Okulun adını bilmiyordu fakat yakınlarda bir yerlerdeydi.
"Adını bilmiyorum ama buraya yakın." Raven onaylarcasına başını salladı. Demek ki onların okuluna gidiyordu -buraya en yakın okul onlarınkiydi.-
"Son senen mi?" Erik kızı onayladı. Charles, kardeşinin çocuğu ilk dakikadan sorularıyla sıkmasını istemediği için konuşmaya dahil oldu.
"Ben üzerimi giyinmeye gideceğim. Raven sen de yemek hazırlıyorsun." Charles son cümlesinde Raven'a baktı. Raven ofladı.
"Etleri sen pişirsen olur mu?" Charles göz devirdi.
"Yarınki akşam yemeği sende o zaman." Kız gözlerini kısıp abisine baktı. Ardından yarın onunla baş edebileceğini düşündüğünden kabul etti.
Charles üstünü giyindikten sonra yemeği hazırlamış, masayı kurmuştu.
Şimdi de üçü oturmuş akşam yemeklerini yiyor, bir yandan da muhabbet ediyorlardı.
"Yanlış anlamazsan sana bir şey soracağım Erik. Neden okulun bitmesini beklemeden buraya geldiniz yani bir dönem tek kalmış?" Raven sordu.
"Annemin iş yerinde yaşadığı sıkıntıdan dolayı geldik. Yoksa annem de orada kalmanın daha iyi olduğunu düşünüyordu. En azından okulum bitene kadar." Aslında tek gerekçe annesi değildi fakat Erik babasıyla ilgili olan sebebi söyleyecek kadar güvenmiyordu onlara.
"Annen hep geç saatlere kadar çalışıyor mu?" Charles sordu. Okul mevzusundan gına gelmişti.
"Çoğu zaman öyle. Küçüklüğümde bile böyleydi."
"Baban?" Erik'in yüz ifadesi değişti. Babası biseksüel olduğunu duyunca bunu iyi karşılamamıştı. Evde kavga çıkmıştı ve sonuç olarak annesiyle babası boşanmışlardı.
"Annemle ayrılar. Görüşmüyoruz kendisiyle." Charles anlayışla baktı karşısındaki çocuğa. Ona babasını sorduğuna pişman olmuştu. "Sizinkiler nerede?" Bu eve girdiğinden beri Erik'in dikkatini çeken bir detaydı.
"Annem ve babam uzun zaman önce boşandı. Babam başkasıyla evlendi. Annem de vefat etti." Charles her ne kadar aradan yıllar geçse de, anne kelimesini dile getirirken sesi ve mavi gözlerinin içi titriyordu ki yine öyle oldu.
"Özür dilerim."
"Sorun değil Erik." Charles gecenin ilerleyen saatlerinde daha seyrek konuştu hatta sorulara cevap vermek dışında bir şey söylemedi. Boğazında, annesinin yokluğundan beri bir türlü geçmek bilmeyen o yumru yine yer edinmişti.
Bir süre daha sorular soruldu ve cevaplandı.
"Ben artık eve gideyim." Erik oturduğu koltuktan kalktı.
"Yarın görüşürüz." Charles mavi gözlerini Erik'in gözlerine dikti. Raven da gülümsedi ve "Yine bekleriz." Dedi. Kapıyı kapattıklarında Raven abisine döndü.
"İyi çocukmuş değil mi Charlie. Orada daha önce oturanlardan kat kat iyi." Charles omuz silkti. Eskiden karşıda oturan ve Raven'ın yaşında olan kız, kardeşine kazık atmıştı.
"Evet öyle duruyor. Tabi konuşmadan önce aşırı soğuk duruyor orası ayrı."
"Konuştukça ısınıyor insan, öyle değil mi? Hem iyi oldu buraya taşınmaları, sana arkadaş olacak." Charles kardeşine baktı.
"Evet Rave." Ardından Raven'ın duymadığını düşünerek ekledi. "Tabi o da yönelimimi öğrenince bana sırt çevirmezse." Raven abisinin söylediklerini duyduğunda dudaklarını büktü.
"Öyle biri değil gibi ama eğer öyle biriyse zaten konuşmaya değmez." Charles kardeşinin söylediklerine bir yanıt vermeden odasına gitti. Uykusu vardı ve Erik'i düşünecek değildi. Yeteri kadar yorgundu.
Charles bunları düşünerek uyumaya hazırlanırken, Erik'in önündeki birkaç ayda hayatında büyük önem taşıyan birisi olacağını elbette bilmiyordu. Zaten birisi gelip söyleyecek olsaydı da inanmaz güler geçerdi.
***
Charles sabah kapı sesiyle uyanmıştı ve görünüşe bakılırsa kardeşi de uyanık değildi. Hızla yataktan kalkıp kapıya gitti. Kapıdaki Erikti.
"Günaydın Charles. Okula gitmiyor muyuz?" Charles görüşünü netleştirmek için gözlerini ovaladı.
"Günaydın da biz daha uyanmamıştık. İstersen biz hazırlanana kadar içeriye geç." Erik onu onaylayınca kapıyı açtı ve odasına gitti. Hızla üzerini giyindi ve saate baktı. Erik iyi ki gelmişti yoksa iki kardeş uyumaya devam eder ve okula geç kalırdı.
İçeriye gittiğinde Raven'ın da hazırlanmış olduğunu gördü.
"Hazırsanız çıkalım." Erik söyledi.
"Kahvaltı yapsaydık?" Charles yanıtladı. Erik genelde evde kahvaltı yapmazdı. Bu yüzden omuz silkti.
"Size uyarım ben."
Birlikte mutfağa gidip kahvaltı yaptılar. Kahvaltı faslı bitmiş, masa toplanmıştı.
"Rave anahtarını aldın mı?" Gitmek için kapıya çıkmışlardı ki Raven anahtarını umuttuğunu farkedip koşarak eve gitti.
"Geldim, anahtarım çantadaymış." Raven abisinin koluna girdi. Charles göz devirdi.
"Çogu zaman aklının nerede olduğunu anlamıyorum." Kız omuz silkti. Raven Charles'ın solunda Erik sağında, birlikte okula doğru ilerlediler.
Merhabalar
Umarım beğenirsiniz
Sizi seviyorum çikolatalı lokmalarım 💝💝
