Modern Hoods (chanbaek)

sju'

"Burda uyanıyorum,hala senin yanında uyuyamıyorum."

Bölüm şarkısı:5SOS-Ghost of You

🌸🌸🌸

İYİ OKUMALAR

Bazı anlar vardır:  ''Tamam,artık bunun üstüne her şey yoluna girecek.'' dediğiniz. Bu anlar öyle anlardır ki, bir şeylerin değişmeme gibi bir ihtimali yoktur,yaşadığınız şey sonrası için size tek bir seçenek sunar.

Söz konusu Chanyeol olduğunda,yaşadığımız hiçbir an için artık bu cümleyi kurmuyordum. Aramızda tam olarak tanımlayamadığım bir şey vardı. Bu öyle bir şeydi ki hem birbirimizi bir kaşık suda boğmak istiyorduk hem de kendimizi az önceki gibi bir durumun içinde buluyorduk.

Aslında bakarsanız aramızdaki şeyin tam olarak ne olduğu hakkında kafa yormayı çok uzun zaman önce bırakmıştım. Çünkü her seferinde yanılıyordum ve bu artık yorucu olmaya başlamıştı.

İşte tam olarak bu yüzden beni çekip tek ihtiyacı oksijen değilmiş de dudaklarımmış gibi öpmesine bir anlam yüklememiştim. ''Tamam, artık her şey farklı olacak'' da dememiştim. Chanyeol nasıl ki altı yıl önce beni öylesine öptüyse bugünkü de aynen öylesineydi.

Çalan telefonuyla dudaklarımdan ayrılmış,yine de aramıza çok mesafe girmesine izin vermemişti.Uzun süren öpüşmemiz ikimizin de akciğerlerindeki havayı tükettiğinden maraton koşmuş gibi derin derin nefes alıyorduk. Israrla çalan telefonu sonunda kendisine gelmesine ve bakışlarını gözümden çekmesine neden oldu.Birkaç adım geriye çekilip cebinden telefonu çıkardı ve cevapladı. Sehun olduğunu düşündüğüm karşı tarafın dediği şeyin üstüne kısa bir şekilde ''Geliyoruz.'' diye cevaplayıp konuşmayı bitirdi.

''Bizi bekliyorlar.''

Hiçbir şey olmamış,sanki az önce havadan sudan konuşmuşuz gibi yanımdan geçip depoya doğru yürümeye başladı. İşte bahsettiğim buydu, onunla yaşadığım hiçbir şeye anlam yüklememem gerekiyordu.

Yavaş adımlarla depoya vardığımızda derin bir nefes aldım.Bugün artık bitsin diye içimden ettiğim bininci duaydı ve günahkar bir herif olduğum hesaba katılırsa yaratıcının dualarıma cevap vermemesi çok doğaldı.

Büyük demir kapıdan girip merkeze doğru yürüdük. Kyungsoo bilgisayar ve televizyona kablolar takıp bir şeyler yapıyordu,bu sırada Seulgi de ona yardım ediyordu. Diğerleri az önce çıkıp gittiğim an da ne kadar gerginlerse hala aynı gerginlikle oturuyorlardı. Bee burada değildi, açıkçası onu görmeyi en azından bugün için istemiyordum.

Kimseyle konuşmadan, selam vermeden Sehun'un yanına oturdum. Kolunu direkt omzuma atıp rahat yerleşmemi sağladığında iyi olduğumu belli edercesine dizini sıktım. Ekipte herkes birbiri için canını verirdi,o konuda şüphem yoktu ama Sehun herkese özellikle de bana her an dayanak olmaya hazır biriydi.

Chanyeol da Joohyun ve Junmyeon arasına oturduğunda Bee merdivenlerden inip merkeze giriş yaptı. Gözlerini benden kaçırıyordu.Mahçup hissediyor muydu? Kesinlikle. Söz konusu, haklı olsa bile kendini kötü hissedip özür dileyebilen Yixing'di; haksız olduğu için şu an içi içini yiyor olmalıydı. Yine de bu konu üzerinde düşünmek istemiyordum, bu yüzden bakışlarımı sonunda işi biten Kyungsoo'ya kilitledim.

''Evet,öncelikle size şunu demek istiyorum.'' Sözcükleri kafasında toparlamak için birkaç saniye bekleyip devam etti.  ''Birazdan bahsedeceğim iş daha önceki işlerinize hiç benzemiyor.''

''Öncelikle burada neden toplandığımızı söylesen?'' Chanyeol merak ettiğim şeyi sorduğunda bakışlarımı Kyungsoo'dan ayırmadım. Bir iki kere boğazını temizleyip açıklamaya başladı.